Ακρόαση άρθρου......

Γάλλος ψυχολόγος ο οποίος δημιούργησε το πρώτο τεστ ευφυΐας, την κλίμακα ευφυΐας Binet-Simon, και διαδραμάτισε κυρίαρχο ρόλο στην ανάπτυξη της πειραματικής ψυχολογίας στη Γαλλία.

Προσωπική ζωή
Γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας στις 8 Ιουλίου του 1857. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν ακόμη πολύ μικρός και ανατράφηκε από τη μητέρα του. Όταν ήταν 15 ετών, μετακόμισε μαζί με τη μητέρα του στο Παρίσι, όπου σπούδασε Νομική και πήρε το πτυχίο του το 1878.

Στη συνέχεια, έχοντας την επιθυμία να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του που ήταν γιατρός, ξεκίνησε να σπουδάζει φυσικές επιστήμες στη Σορβόννη, ωστόσο έχασε γρήγορα το ενδιαφέρον του για το πεδίο αυτό και στράφηκε στην ψυχολογία, διαβάζοντας έργα του Charles Darwin και του John Stuart Mill.

Το 1884 παντρεύτηκε με την Laure Balbiani, κόρη του διάσημου Γάλλου εμβρυολόγου Édouard-Gérard Balbiani, και απέκτησαν δύο κόρες, την Madeleine και την Alice. Πέθανε στο Παρίσι στις 18 Οκτωβρίου του 1911, σε ηλικία 54 ετών.

Επαγγελματική σταδιοδρομία του Alfred Binet

Το 1883 ξεκίνησε να εργάζεται ως ερευνητής στη νευρολογική κλινική του νοσοκομείου Salpêtrière στο Παρίσι, όπου μαθήτευσε κοντά στον νευρολόγο Jean-Martin Charcot ο οποίος την περίοδο εκείνη μελετούσε τον υπνωτισμό και την υστερία. Σταδιακά, διαπιστώνοντας την μη επιστημονική υπόσταση των θεωριών και των συμπερασμάτων του Charcot, αποστασιοποιήθηκε από αυτόν.  Το 1891 ανέλαβε ερευνητική θέση στο Εργαστήριο Ερευνητικής Ψυχολογίας της Σορβόννης και από το 1894, ως και το θάνατό του το 1911, διετέλεσε διευθυντής του εργαστηρίου.

Ανέπτυξε πειραματικές τεχνικές για τη μέτρηση της ικανότητας συλλογισμού και το 1895 ίδρυσε, μαζί με τον Henri-Étienne Beaunis, το περιοδικό L’Année psychologique, το πρώτο γαλλικό περιοδικό αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στον κλάδο της ψυχολογίας. Την ίδια, περίπου, χρονική περίοδο, ίδρυσε στο Παρίσι ένα εργαστήριο με σκοπό τη μελέτη της πειραματικής διδασκαλίας.

Συμβολή στην ψυχολογία του Alfred Binet

Το 1904, η La Société Libre pour l'Etude Psychologique de l'Enfant, μία επαγγελματική ομάδα που μελετούσε την παιδική ψυχολογία, εκλήθη από τη γαλλική κυβέρνηση να διορίσει μία επιτροπή με σκοπό τη διαμόρφωση ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τα παιδιά που παρουσίαζαν νοητική υστέρηση. Η επιτροπή έπρεπε να δημιουργήσει ένα σύστημα που θα βοηθούσε στον εντοπισμό των παιδιών που είχαν ανάγκη εναλλακτικής εκπαίδευσης. Καθώς ο Binet ήταν ενεργό μέλος της ομάδας αυτής, βρήκε το κατάλληλο περιβάλλον για να θέσει τα θεμέλια για την ανάπτυξη της κλίμακας ευφυΐας. 

Το 1905, σε συνεργασία με τον βοηθό και συνεργάτη του Theodore Simon, εξέδωσε το πρώτο τεστ για τη μέτρηση της νοημοσύνης με την ονομασία «κλίμακα Binet–Simon». Το 1908, και μετά από αρκετή επεξεργασία, εξέδωσε μία νέα εκδοχή της κλίμακας, η οποία ήταν σχεδιασμένη να προσδιορίζει τις γνωστικές ικανότητες των παιδιών από 3 έως 13 ετών και περιελάμβανε 30 ασκήσεις αυξανόμενης δυσκολίας. Επί της ουσίας, ο βασικός σκοπός της κλίμακας Binet–Simon ήταν να προσδιορίσει τη νοητική ηλικία του εκάστοτε παιδιού με βάση τη μέση επίδοση των παιδιών ανά ηλικία. Η κλίμακα ευφυΐας που ανέπτυξε λειτούργησε ως βάση για τα σύγχρονα τεστ νοημοσύνης.

Μελέτησε επίσης την ανθρώπινη σεξουαλική συμπεριφορά και επινόησε τον όρο «ερωτικός φετιχισμός». Σήμερα, περιγράφεται συχνά ως ένας από τους πιο σημαντικούς ψυχολόγους στην ιστορία του κλάδου.

Είπε: «Κατανόηση, εφευρετικότητα, κατεύθυνση και κριτική: η νοημοσύνη εμπεριέχεται σε αυτές τις τέσσερις λέξεις.»


Βιβλία και άρθρα

  • La psychologie du raisonnement; Recherches expérimentales par l'hypnotisme (Paris, 1886), στα αγγλικά: The psychology of reasoning, based on experimental researches in hypnotism (Chicago, 1899)
  • Le magnétisme animal (Paris, 1887), στα αγγλικά: Animal Magnetism (New York, 1888)
  • Perception intérieure (1887)
  • Etudes de psychologie expérimentale (1888)
  • Les altérations de la personnalité (Paris, 1892), στα αγγλικά: Alterations of personality (New York, 1896)
  • The Psychic Life of Micro-Organisms: A Study in Experimental Psychology (1894)
  • Introduction à la psychologie expérimentale (μαζί με άλλους συγγραφείς, 1894)
  • On Double Consciousness (1896)
  • La fatigue intellectuelle, με τον V. Henri (Paris, 1898)
  • La Suggestibilité (Paris, 1900)
  • Etude expérimentale de l'intelligence (1903)
  • L'âme et le corps (1905) στα αγγλικά: The Mind and the Brain (London, 1907)
  • Les révélations de l'écriture d'après un contrôle scientifique (Paris, 1906)
  • Les enfants anormaux, με τον T. Simon (Paris, 1907), στα αγγλικά: Mentally defective children (1907)
  • Les idées modernes sur les enfants (Paris, 1909)
  • L'intelligence des imbecile (L'année psychologique, 15, 1–147, 1909), στα αγγλικά: The intelligence of the feeble-minded (Baltimore, 1916)