«Φάμπρικα ψευδών γνωματεύσεων» εναντίον «συμμορίας πατεράδων»: Μια ζοφερή υπόθεση ψυχολογικής -και όχι μόνο- βίας

Ακρόαση άρθρου......

Κοντεύει σχεδόν χρόνος, από τότε που η υπόθεση την οποία αρχικά γνωρίσαμε σαν «Πατεράδες καταγγέλλουν παιδοψυχολόγο για βιομηχανία ψευδών γνωματεύσεων ασέλγειας στα παιδιά τους» εμφανίστηκε στην ειδησεογραφία.

Εκτοτε, δεκάδες δημοσιεύματα, εκπομπές στην τηλεόραση, ρεπορτάζ, συζητήσεις και αντιδικίες στα σόσιαλ, προδικάζουν συνεχώς χωρίς η υπόθεση να έχει φτάσει σε οποιοδήποτε σημείο που θα επέτρεπε κάτι τέτοιο. Φτάσαμε στις εκατέρωθεν κατάρες προτού μάθουμε τι πράγματι συνέβη.

Η υπόθεση, ζοφερή όπως κι αν το δει κανείς, έχει υποδαυλίσει συζητήσεις και σχολιασμούς τόσο πικρόχολους και γεμάτους μίσος ανάμεσα σε πρώην συζύγους και γονείς παιδιών, αλλά και ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες κατ' επέκταση, που μερικές φορές ντρέπεται κανείς να διαβάζει.

Κι όμως, πόσα ξέρουμε πραγματικά για την υπόθεση αυτή; Το σκέφτεται κανείς προτού λάβει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς ή τοποθετείται όπου τον πάει το θυμικό του. Γιατί αν θέλουμε πραγματικά να εκφράσουμε μια εκτίμηση, μια γνώμη, μια υπόθεση έστω για μια τόσο θλιβερή ιστορία (γιατί με τη μια ή την άλλη εκδοχή αυτό δεν της στερεί κανείς...) πρέπει προφανώς να δούμε τις δύο πλευρές: μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις, όπως μας δίδαξε ο Φωκυλίδης.

Τι ξέρουμε λοιπόν πραγματικά ως τώρα; Ας τα δούμε αναλυτικά για όσους δε θυμούνται ή πρωτοδιαβάζουν γι αυτή την υπόθεση.

Η καταγγελία

Πόσο πιθανό είναι μια παιδοψυχίατρος να συμμετέχει σε πολλές βεβαιώσεις ότι κάποιο παιδί κακοποιήθηκε από τον πατέρα του και να καταγγέλλεται από πολλούς πατεράρδες ότι είναι ψευδείς; Ελάχιστα.

Ειδικά όταν έχουμε όχι μια και δύο αλλά 16 καταγγελίες πατεράδων (μέχρι τώρα, λέγεται ότι υπάρχουν κι άλλοι) εναντίον της, οι οποίες μάλιστα έχουν κατατεθεί και στον Αρειο Πάγο, η υπόθεση αρχίζει να γίνεται αντιληπτή με διαστάσεις πιθανού χρηματισμού, παράβασης καθήκοντος και, κυρίως, αδιανόητης κακοποίησης των παιδικών ψυχών στις οποίες αναφέρεται -μάλιστα από μια γυναίκα που ορκίστηκε να τα συνδράμει.

Μάλιστα στη συνέχεια, ορισμένοι εκ των πατεράδων διεύρυναν την καταγγελία, υποστηρίζοντας πως δεν είναι μόνο μια αλλά κι άλλοι συγκεκριμένοι/ες “παιδοψυχίατροι”, “παιδοψυχολόγοι” ίδιοι/ες κάθε φορά, που αναλαμβάνουν συστηματικά τη στήριξη σκευωριών κατά αθώων, προκειμένου να ενδυθούν με δικαστικό ένδυμα και ψευδοεπιστημονικότητα, χρησιμοποιώντας κοινή μεθοδολογία στην τέλεση του εγκλήματος κατά αθώων.

Για «φάμπρικα ψευδών ιατρικών γνωματεύσεων» έκαναν λόγω αρκετά κανάλια και ειδησεογραφικές ενημερώσεις, με αρκετά να αναπαράγουν μάλιστα ότι οι άνδρες αυτοί έχουν αθωωθεί για τις ψευδείς κατηγορίες και, ακόμα, ότι ενώ αθωώθηκαν, οι ψευδείς κατηγορίες τους έχουν αποξενώσει από τα παιδιά τους και τους έχουν κοστίσει την επικοινωνία μαζί τους.

Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο, την επικοινωνία. Αυτό, πράγματι ισχύει είτε οι κατηγορίες σε βάρος τους ευσταθούν είτε όχι. Πράγματι, γονιοί που καταγγελλονται για ασέλγεια κατά των παιδιών τους, απομακρύνονται από αυτά συνήθως με εισαγγελικές εντολές ή ασφαλιστικά μέτρα, τουλάχιστον μέχρι να αποδειχθεί δικαστικά αν είναι όντως ένοχοι ή αθώοι.

Ομως επειδή στη χώρα που ζούμε η δικαιοσύνη δεν αποδίδεται γρήγορα όπως όλοι γνωρίζουμε, η αποξένωση από τα παιδιά είναι μια πραγματικότητα, όποια κι αν θα είναι η κατάληξη...

"Είχα ένα συγκρουσιακό διαζύγιο δυστυχώς, και λέω δυστυχώς γιατί δεν μπορώ να μεγαλώσω το παιδί μου. Το παιδί μου έχω να το δω δυστυχώς 4 χρόνια. Αυτό που έχει συμβεί σε εμένα είναι απειροελάχιστο μπροστά σε αυτό που συμβαίνει στο παιδί.

Αυτά όλα που γράφει στα συγγράμματά της τα κάνει υποβολή στα παιδιά, για να μπορούν τα παιδιά να υποστηρίξουν την κατηγορία κατά του πατέρα τους", είπε ένας από τους καταγγέλοντες πατεράδες στον ΑΝΤ1. 

Ξαφνικά έρχεται μία μήνυση από τη μητέρα που έχει μέσα μία πιστοποίηση από συγκεκριμένη ψυχολόγο στο οποίο αναφέρει ότι δήθεν το παιδί της εκμυστηρεύτηκε γεγονότα σεξουαλικής κακοποίησης. Και ο δικηγόρος του συμπλήρωσε: "Όταν ερωτήθηκε και από εμένα, ως συνήγορο του πατέρα, και από την κυρία δικαστή, αν υπάρχει οπτικοακουστικό υλικό για όσα ισχυρίζεται ότι της είπε το παιδί, αυτή απάντησε ναι .Όταν της ζητήθηκε να το καταθέσει είπε πως τελικά δεν το είχε".

Αλλά από την άλλη, αν έστω ένας αποδειχθεί εντέλει υπεύθυνος για όσα αποδίδονται, πώς θα ρισκάρει η δικαιοσύνη να επιτρέψει την επαφή προτού κριθεί έστω σε κάποιον βαθμό η υπόθεση;

Για τη δικαιοσύνη -δυστυχώς όχι πάντα και για τους γονείς- η ευημερία του παιδιού είναι το πρωτεύον. αυτό που πρέπει να διαφυλαχθεί πάσει θυσία, θεωρητικά τουλάχιστον.

Ας συνεχίσουμε με τον ισχυρισμό ότι « οι άνδρες αυτοί έχουν αθωωθεί για τις ψευδείς κατηγορίες». Αυτός φαίνεται πώς δεν ισχύει, τουλάχιστον όχι με τη γενίκευση που διατυπωθηκε. Σύμφωνα με μελέτη της ερευνητικής ιστοσελίδας themanifoldfiles, «δεν αληθεύει ότι η ομάδα των 16 ανδρών έχει «αθωωθεί» στις ποινικές υποθέσεις.

Αντιθέτως, έχει υπάρξει μία μόνο αθώωση και σε αυτή την υπόθεση δεν είχε εμπλακεί η συγκεκριμένη ιατροδικαστική ψυχολόγος. Μία δεύτερη έχει απαλλακτικό βούλευμα και δεν έχει παραπεμφθεί σε δίκη.

Μία ακόμη υπόθεση είχε απαλλακτικό βούλευμα αλλά αυτό αναιρέθηκε στον Άρειο Πάγο. Από τις υπόλοιπες 13, αυτές που έχουν ποινικό σκέλος εκκρεμούν σε διάφορα στάδια: κάποιες βρίσκονται στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, κάποιες στην κύρια ανάκριση, σε κάποιες η κύρια ανάκριση έχει περατωθεί και οι υποθέσεις βρίσκονται στο δικαστικό συμβούλιο, και κάποιες έχουν παραπεμφθεί να δικαστούν»

«Φάμπρικα ψευδών γνωματεύσεων» εναντίον «συμμορίας πατεράδων»

Τι λέει  ή ίδια η καταγγελόμενη για όλα αυτά; Εδώ τα πράγματα, αποκτούν μια ακόμα πιο σκοτεινή απόχρωση. Σε επιστολή της προς την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», η παιδοψυχολόγος αντεπιτέθηκε και μάλιστα με «πυρηνικά όπλα»: Ούτε λίγο ούτε πολύ,  ενημέρωσε ότι έχει ήδη υποβάλει μήνυση εναντίον τους με αίτημα, μεταξύ άλλων, τη διερεύνηση του τρόπου, των λόγων συγκρότησης και των σκοπών δράση.

Με απλά λόγια: Τους κατηγορεί ότι συγκρότησαν συμμορία και τη διαβάλλουν προκειμένου να γλιτώσουν από τις ποινικές τους ευθύνες.

Αλλά τότε, πώς εξηγεί τη «διαβολική σύμπτωση» να είναι η ίδια που έχει εκδόσει τις γνωματεύσεις σε τόσο πολλές αμφισβητούμενες περιπτώσεις ανά τη χώρα;

«Έχω πολυετή επαγγελματική εμπειρία ως ψυχολόγος και στις υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικων θυμάτων εφαρμόζω το διεθνώς αποδεκτό πρωτόκολλο εξέτασής τους, στο οποίο έχω εκπαιδευτεί σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Σε πολλές από τις αναφερόμενες περιπτώσεις υπάρχουν αντίστοιχα ευρήματα και από άλλους επιστήμονες/ανακριτικές/αστυνομικές αρχές, μέσω των οποίων επιβεβαιώνονται τα πορίσματά μου.

Μάλιστα, σε κάποιες από αυτές τις υποθέσεις προέκυψαν ιατροδικαστικά ευρήματα, ακόμα και αφού οι φερόμενοι δράστες έλαβαν γνώση της διενεργούμενης διερεύνησης. Κάθε υπόθεση είναι μεμονωμένη και πρέπει να κρίνεται επί τη βάσει των διαθέσιμων στοιχείων από τις αρμόδιες αρχές με νηφαλιότητα και ευθυκρισία. Από μηνών, έχει υποβληθεί μηνυτήρια αναφορά σε βάρος αυτής της ομάδας πατεράδων, με αίτημα, μεταξύ άλλων, τη διερεύνηση του τρόπου, των λόγων συγκρότησης και των σκοπών δράσης της ομάδας τους, ενόψει του μεγάλου κινδύνου που δημιουργείται για μεγάλο αριθμό ανηλίκων θυμάτων πράξεων κακουργηματικής φύσεως.

Καμία από τις αναφερόμενες υποθέσεις δεν έχει τελεσιδικήσει ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης και επομένως ως δημοσιογράφοι, πιστοί στο καθήκον της αληθείας,οφείλετε να αναρωτηθείτε τι επιδιώκεται με αυτή την «εκστρατεία λάσπης». Κατ’ αυτόν τον τρόπο, διενεργείται ταυτόχρονα αήθης επίθεση και στους εκπροσώπους της ελληνικής Δικαιοσύνης, οι οποίοι, κατόπιν προσωπικής συνάντησης με τα ανήλικα θύματα, επέβαλαν εποπτευόμενη επικοινωνία στους φερόμενους δράστες ή την απόκλεισαν εντελώς. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι επίκειται η εκδίκαση κάποιων από αυτές τις υποθέσεις σε ποινικό επίπεδο. 

Έχετε προσέξει πώς οι δηλώσεις μεταλλάσσονται σταδιακά και ενώ αρχικά μιλούσαν μόνο για μία ψυχολόγο, στη συνέχεια αναφέρονται σε περισσότερους σε όλη την Ελλάδα; Είναι προφανές ότι προσπαθούν να τρομοκρατήσουν εμένα, άλλους συναδέλφους συναφών ειδικοτήτων, τις μητέρες των ανηλίκων θυμάτων, τους εμπλεκόμενους επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων (π.χ. πραγματογνώμονες) και τους δικαστές, με στόχο να απαλλαχθούν από τις σοβαρές κατηγορίες που αντιμετωπίζουν. Έχω εμπιστοσύνη ότι η ελληνική Δικαιοσύνη θα κάνει το έργο της, ότι τα θεμελιώδη, ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών και δη των ανήλικων θυμάτων αυτών των ειδεχθών εγκλημάτων θα γίνουν σεβαστά και ότι οι ένοχοι θα τιμωρηθούν».

Τι έχουμε εδώ λοιπόν;

Τώρα, ας σκεφτούμε λίγο περισσότερο. Είναι πιθανό μια μητέρα να καταγγείλει τον σύζυγό της ψευδώς ότι κακοποιεί σεξουαλικά τα παιδιά του για να τον απομακρύνει από αυτά; Και να πληρώσει έναν ειδικό για να γνωματεύει κάτι τέτοιο; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι ναι. Τουλάχιστον δεν είναι αδύνατο. Πρόσφατα μάλιστα, τον Οκτώβριο 2021 στη Λάρισα, μια 22χρονη καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση ακριβώς επειδή κατήγγειλε τον πατερα του παιδιού της ψευδώς για ασέλγεια εναντίον του.

Αν εκείνος κρινόταν ένοχος θα μπορούσε να καταδικαστεί σε 10 χρόνια κάθειρξη. Συμβαίνουν λοιπόν. Αλλά συμβαίνουν κι άλλα.

Είναι πιθανό να έχουμε μια συμμορία πατεράδων που προσπαθούν να ενοχοποιήσουν την παιδοψυχίατρο για να γλιτώσουν τη φυλακή; Επίσης η ιστορία έχει δείξει ότι και αυτό δεν είναι αδύνατο, όπως μας διδάσκει η παλιά υπόθεση της συμμορίας δολοφόνων, που σκότωναν ηλικιωμένους για να καρπωθούν τις κληρονομιές τους.

Το εύκολο είναι, ανάλογα με το φύλο, τις προσωπικές μας εμπειρίες και τη συγκρότησή μας, να λάβουμε θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς και να πετάξουμε το ανάθεμα.

Αλλά το ανάθεμα, εντέλει θα πέσει στα παιδιά, κι αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Η δικαιοσύνη πάλι, δε μπορεί να στηριχτεί σε πεποιθήσεις και εικασίες, Σε τέτοιες οριακές περιπτώσεις ζόφου λοιπόν, καλό είναι να περιμένει κανείς. Οι πρώτες δίκες ορισμένων εκ των πατεράδεων που έκαναν τις καταγγελίες (εκτός όσων προαναφέραμε ότι έγιναν), θα διεξαχθούν  το ερχόμενο Φθινόπωρο.

Η δε κεντρική υπόθεση, απέχει ακόμα αρκετά από το να βγει μια πρώτη απόφαση πιου θα μας προσανατολίζει είτε προς την «εκστρατεία λάσπης» που επικαλείται η παιδοψυχίατρος, είτε προς την «φάμπρικα ψευδών ιατρικών γνωματεύσεων» που καταγγέλλουν οι πατεράδες.

Οτι συμβαίνει το ένα από τα δύο, είναι το βέβαιο. Αλλά όταν δεν είμαστε σίγουροι, κρείττον του λαλείν το σιγάν.