Αναφορικά με την αιτιοπαθογένεια της βρεφικής ανορεξίας επικρατέστερο φαίνεται να είναι το μοντέλο που υποστηρίζει την αλληλεπίδραση γενετικών παραγόντων και περιβαλλοντικών μηχανισμών και αντιμετωπίζει τις δυσκολίες στη διαδικασία της σίτισης ως δυσκολίες συναλλαγών στη σχέση μητέρας-βρέφους (Ammaniti, Lucarelli, Cimino, D’Oliompio & Chatoor, 2010. Bulik, Reba, Siega-Riez, & Reichborn-Kjennerud, 2005. Chatoor, Hirsch & Persinger, 1997).