Ένα από τα πιο λεπτά σχοινιά στα οποία καλείται κάθε άνθρωπος να ισορροπήσει με επιτυχία στο μεγάλο τσίρκο της ζωής του, είναι αυτό της μετάβασης από το σχολικό στο μετα-σχολικό στάδιο. Αυτό για τους περισσότερους περιλαμβάνει τη φοίτηση σε κάποια σχολή (ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΙΕΚ) ενώ για μια μερίδα ανθρώπων, εκείνων που δεν αποφάσισαν την ακαδημαϊκή πορεία, την εύρεση εργασίας.

H ψυχολογία του αθλητισμού μελετά και αναλύει τη συμπεριφορά των ατόμων που ασχολούνται με αυτόν. Έχει παρατηρηθεί από έρευνες πως οι αθλητές/τριες τον περισσότερο χρόνο τους τον αφιερώνουν στην προπόνηση.  

Πολλές φορές δεν είναι καθόλου εύκολο να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας. Κάντε μια παύση και αναρωτηθείτε: Πως νιώθω ακριβώς αυτή τη στιγμή; Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται σε αυτή την ερώτηση και συχνά απαντάνε με «δεν ξέρω» ή με μια σκέψη όπως «Νιώθω ότι πρέπει να βρω δουλειά». Αν και αυτή η δυσκολία φαίνεται αρκετά παράδοξη -αν υποθέσουμε ότι γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα από τον καθένα- είναι τελείως κατανοητή γιατί εκ των πραγμάτων…

Η λέξη θλίψη χρησιμοποιείται στην ψυχολογία για να εκφράσει εκείνο το συναίσθημα που προκαλεί ψυχικό πόνο. Είναι μια κατά την γνώμη μου, παρεξηγημένη λέξη που στο άκουσμα της, σχεδόν όλοι επιθυμούν να την αποφύγουν. Το ερώτημα βέβαια είναι αν μπορούν να την αποφύγουν. Η απάντηση είναι πως όχι, μπορούν να της αντισταθούν για ένα χρονικό διάστημα, αλλά δεν μπορούν να την αποφύγουν.

Όλες οι εποχές του χρόνου μπορούν να δώσουν το έναυσμα για την εκδήλωση καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Η Εποχιακή Συναισθηματική Διαταραχή (Seasonal Affective Disorder – SAD), είναι μια διαταραχή που αφορά την κατ’επανάληψη εκδήλωση καταθλιπτικών επεισοδίων σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους του έτους. Η συγκεκριμένη διαταραχή εκδηλώνεται σε μεγαλύτερο βαθμό τους χειμερινούς μήνες.

Η κατάθλιψη έχει μόνο ένα πρόσωπο; Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ότι κάποιος έχει κατάθλιψη εάν είναι στεναχωρημένος, έχει κλειστεί στον εαυτό του, δεν έχει ενέργεια και όρεξη να κάνει πράγματα και έχει μία παραίτηση προς τη ζωή. Άραγε μπορεί κάποιος να υποφέρει από κατάθλιψη και να υπάρχει έντονη θλίψη μέσα του αλλά η εικόνα που δείχνει προς τα έξω να είναι ακριβώς η αντίθετη;

Πολλοί επιστήμονες έχουν προσεγγίσει την κατάθλιψη μέσω ορισμών, συμπτωμάτων, βιολογικών και κοινωνικών μεταβλητών. Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι μια προσπάθεια ώστε το συγκεκριμένο συναίσθημα να εκφραστεί μέσω της τέχνης της λογοτεχνίας. Γιατί το συναίσθημα ανέκαθεν έβρισκε διέξοδο στην τέχνη.

Βλέπω σχεδόν παντού, στα πάρκα, στα καφενεία, στις πλατείες, στο μετρό και στο δρόμο πρόσωπα αγέλαστα, σιωπηλά και πένθιμα.Μια σιωπή που περισσότερο βρυχάται υπόγεια, αρθρώνει βουβά, θέλει να μαρτυρήσει ένα ασαφές παράπονο του οποίου η οξύτητα χαρακώνει τις ψυχές: τα χρόνια της "ανεμελιάς" παρήλθαν, λένε οι πολλοί. Ποιάς όμως ανεμελιάς, αναρωτιέμαι;

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία κοπέλα που τη λέγανε Ζωή. Ήταν γλυκιά σαν μέλι. Τα μάγουλα της κόκκινα σαν ροδοπέταλα. Και το χαμόγελό της φωτεινό σαν τον ήλιο.

Χριστούγεννα, γιορτές, χαμόγελα και καλή διάθεση… ή μήπως όχι; Άραγε είναι το ίδιο για όλους; Σίγουρα όχι… Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεμάτοι χαρά και φαίνεται στα πρόσωπά τους κι άλλοι που βιώνουν τη μελαγχολία των Χριστουγέννων. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις υπάρχουν κι άλλων πολλών ειδών καταστάσεις.

Είναι αλήθεια πως αυτές τις μέρες, δηλαδή των Χριστουγέννων, οι πιο πολλοί άνθρωποι τις έχουν στο μυαλό τους συνυφασμένες με στολισμένα σπίτια και μαγαζιά, με οικογενειακά τραπέζια, με άφθονα φαγητά και γλυκά, με νυχτερινές εξόδους, με ευχάριστα συναισθήματα και βέβαια με κάλαντα. Και όλα αυτά που αναφέρθηκαν, όσο περισσότερο αναψηλαφεί κανείς την παιδική ηλικία τόσο περισσότερο εμφανίζονται.

Γεμάτο ενσυναίσθηση, σοφία και χιούμορ, το «Η ελευθερία είναι επιλογή» καταγράφει πόσο ευάλωτοι είμαστε στους αυτοπεριοεριμούς μας και, ταυτόχρονα, μας δίνει την κατάλληλη ενθάρρυνση για να βρούμε γιατρειά και να απολαύσουμε την πραγματική ελευθερία που μας αξίζει.

Ποικίλοι κοινωνικοί, οικογενειακοί και ατομικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στην επίδραση του διαζυγίου στα παιδιά και στη μετέπειτα προσαρμογή τους. 

Τι είναι ο θάνατος τελικά; Ο θάνατος είναι η μόνη βεβαιότητα που όλοι μας μοιραζόμαστε, αλλά ταυτόχρονα, το θέμα που φοβόμαστε περισσότερο να αγγίξουμε. Κρύβεται στις σιωπές μας, στις σκέψεις που αποφεύγουμε όταν ξαπλώνουμε το βράδυ κι όμως είναι πάντα εκεί.

Το πένθος είναι μια από τις πιο έντονες και δύσκολες συναισθηματικές εμπειρίες που μπορούμε να ζήσουμε.

Συνήθιζε να κρύβεται πίσω από τις προτάσεις, συνήθιζε να κρύβεται πίσω από τα θλιμμένα μάτια του, μια θλίψη που έκρυβε χιλιάδες συναισθηματα. Ωστόσο, δεν του άρεσαν τα ορατά πράγματα και συνήθιζε να χτίζει παγόβουνα με αόρατες προτάσεις. Τα λόγια του συνεχίστηκαν και συνεχίστηκαν. Δεν πήρε ούτε μία ανάσα για να προσθέσει ένα κόμμα ανάμεσα στις μακριές του προτάσεις.
«Φεύγω», είπε.

Χριστούγεννα, γιορτές, χαμόγελα και καλή διάθεση… ή μήπως όχι; Άραγε είναι το ίδιο για όλους; Σίγουρα όχι… Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεμάτοι χαρά (και φαίνεται στα πρόσωπά τους) κι άλλοι που βιώνουν μία θλίψη. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις υπάρχουν κι άλλων πολλών ειδών καταστάσεις.

Στις ανθρώπινες σχέσεις εκτός από τη σύνδεση υπάρχει και ο χωρισμός. Το να χωρίζεις από έναν άνθρωπο μπορεί να προκαλέσει τις ίδιες αντιδράσεις στον οργανισμό όπως προκαλεί και ο θάνατος.

Συχνά οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τους όρους Θλίψη, Μελαγχολία ή Κατάθλιψη, θέλοντας να περιγράψουν παρόμοιες συναισθηματικές καταστάσεις. Υπάρχουν όμως ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους. Η θλίψη προέρχεται από κάποια απώλεια και είναι υγιής και χρήσιμη.

Οι άνθρωποι στο πέρασμα τους από την ζωή διαγράφουν πορείες. Σε αυτές συναντώνται μεταξύ τους, ενώ μοιράζονται τον δικό τους εσωτερικό κόσμο, με αυτόν που βλέπουν γύρω τους. Με προσλαμβάνουσες τις αισθήσεις, τον νου αλλά και την συμπεριφορά τους, χαράσσουν διαδρομές.