Η σχιζοφρένεια και τα παραληρητικά συμπτώματα είναι από τις πλέον συνηθισμένες κλινικές εικόνες στο σύνολο των ψυχιατρικών ασθενών. Παρότι σαν ασθένεια είναι παρεξηγημένη και προκαλεί φόβο στο άκουσμα της, η σχιζοφρένεια είναι από τις πιο συχνές και ευρέως διαδεδομένες παθήσεις και εφόσον αντιμετωπιστεί εγκαίρως και αποτελεσματικά έχει θα λέγαμε μια καλή πρόγνωση για το μέλλον και τη ζωή του ασθενούς και της οικογένειας του.

Σύμφωνα με το DSM-V ως ψυχωσικές ορίζονται οι διαταραχές που περιλαμβάνουν θετικά συμπτώματα όπως παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, αποδιοργανωμένο λόγο και σκέψη, ιδέες μεγαλείου και κατατονική συμπεριφορά, καθώς και αρνητικά συμπτώματα όπως επίπεδο ή αμβλύ συναίσθημα, ανηδονία, κοινωνική απόσυρση, απάθεια και αλογία.

Καταρχήν, ο όρος «επώδυνος» εκλαμβάνεται εδώ με τη μεταφορική του σημασία, δηλαδή αυτού που «επηρεάζει σοβαρά την ουσία του πράγματος στο οποίο επενεργεί».

Οι έφηβοι που κάνουν συχνή χρήσης κάνναβης μπορεί να εμφανίσουν πτώση του δείκτη νοημοσύνης τους (IQ), σύμφωνα με μία νέα ιρλανδική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη επιβεβαιώνει τις επιβλαβείς νευρολογικές και γνωστικές συνέπειες που μπορεί να έχει σε έναν νέο η συχνή χρήση κάνναβης.

Πως παρουσιάζεται η ψυχική υγεία σε σειρές και ταινίες;
Από την απαρχή της, η τηλεόραση εξέφραζε στερεότυπα και ιδέες κάθε κοινωνίας και κάθε εποχής.

Το κάπνισμα αποτελεί μια συχνή συνήθεια για πολλούς. Οι αρνητικές επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία έχουν μελετηθεί πολύ και είναι αρκετά γνωστές. Για την ακρίβεια, το κάπνισμα αποτελεί το κύριο αίτιο θανάτου που μπορεί να προληφθεί στις ΗΠΑ (Bor, Boyd, Himmelstein, Lasser, McCormick, Woolhandler, 2000).

Σε μια εμπεριστατωμένη αποδελτίωση της κινηματογραφικής "βιβλιογραφίας", είναι καταφανής η εμφάνιση ταινιών τρόμου που αφορμώνται από τις ψυχικές διαταραχές των δολοφόνων-πρωταγωνιστών. Το γεγονός αυτό έχει ως απότοκο την έωλη "δαιμονοποίησή" τους ως επικίνδυνων και βίαιων, όταν η πραγματικότητα συνηγορεί στο ότι μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να δεχτούν τα άτομα αυτά τη βία, παρά να την ασκήσουν. Γι' αυτό και χρήζουν της προσοχής και της φροντίδας μας.

H ελλιπής εκτίμηση της ακουστικής ικανότητας ενός παιδιού ή ακόμη και ενός ενήλικα μπορεί οδηγήσει ακόμη και σε λάθος διαγνώσεις όπως είναι πχ η διάσπαση προσοχής, ο αυτισμός, η άνοια κλπ.

«Μαμά ακούω φωνές! Όσο νομίζω ότι δραπετεύω τόσο τρέχω πίσω σε εσένα. Νιώθω να αιωρούμαι ανάμεσα στο υπάρχω και δεν υπάρχω για εσένα.» Ψύχωση ή σύμπτωμα; Το φαινόμενο του ακουστικών ψευδαισθήσεων σε παιδιά δεν είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη ή που δεν συμβαίνει.

Οι ασθενείς με καρκίνο έχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο θανάτου από αυτοκτονία σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα.

Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία και τα δεδομένα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, οι έγκλειστοι στις φυλακές εμφανίζουν, συχνότερα από το γενικό πληθυσμό, προβλήματα ψυχικής υγείας τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους.

Πολλές φορές στη ζωή καλούμαστε να επιλέξουμε. Μόνο που τότε κάθε επιλογή μας φέρνει μπροστά σε έναν διαχωρισμό. Έναν αποκλεισμό. Στερούμαστε έτσι την δυνατότητα να γνωρίσουμε μέσα από αυτά που έχουμε αποκλείσει.

H κατάθλιψη πιθανώς να είναι κληρονομική, είναι το συμπέρασμα στο οποίο οδηγούνται οι τελευταίες μελέτες, οι οποίες επιβεβαιώνουν πως κάποιοι τύποι κατάθλιψης τείνουν να περνούν απο γενιά σε γενιά. Το φαινόμενο είναι πιο έντονο σε ότι αφορά στη διπολική διαταραχή.

Τι επίδραση έχει στον αποδέκτη μια σειρά από βαθιές ενσυναισθητικές αντιδράσεις; "Οι αποδείξεις εδώ, είναι αρκετά αποκαλυπτικές", γράφει ο Carl Rogers στο βιβλίο του "ένας τρόπος να υπάρχουμε".

Το κάπνισμα αποτελεί μια συχνή συνήθεια για πολλούς. Οι αρνητικές επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία έχουν μελετηθεί πολύ και είναι αρκετά γνωστές. Για την ακρίβεια, το κάπνισμα αποτελεί το κύριο αίτιο θανάτου που μπορεί να προληφθεί στις ΗΠΑ (Bor, Boyd, Himmelstein, Lasser, McCormick, Woolhandler, 2000). Εκτός όμως από την υγεία του σώματος, το κάπνισμα μπορεί να επηρεάσει και την ψυχική υγεία των καπνιστών.

Γύρω από το όνομα της ασθένειας κρύβονται πολλοί ορισμοί και συμπεράσματα, που εν τέλει είναι μύθοι. Για αρχή, θα δώσουμε έναν ορισμό για την σχιζοφρένεια.

Η σχιζοφρένεια είναι μια σοβαρή ψυχική ασθένεια (αλλιώς και ψυχωσική συνδρομή), που ανήκει στην κατηγορία των ψυχώσεων.Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες των ανθρώπων που πάσχουν από σχιζοφρένεια είναι ο διαχωρισμός του εσωτερικού και εξωτερικού τους περιβάλλοντος.

«Ένας άνθρωπος έπεσε από τον 5ο όροφο εμπορικού καταστήματος». Η είδηση μας σοκάρει, μας προκαλεί λύπη και ένα αίσθημα συμπόνιας. «Ο 38χρονος ήταν σχιζοφρενής». Η ασθένειά του μας προσφέρει μια εύκολη και άμεση εξήγηση του γεγονότος. Μας προστατεύει, συγκεκριμενοποιώντας την αμηχανία που προκαλεί ένας εξ επιλογής θάνατος.

Τα πρώτα χρόνια ζωής κρίνονται πολύ σημαντικά για τη μετέπειτα υγεία των παιδιών κατά την ενήλική ζωή τους, τόσο βιολογικά, όσο και συναισθηματικά και ψυχικά. Τα πρώτα αυτά ευάλωτα χρόνια είναι ιδιαίτερα σημαντικά καθώς οι γονείς είναι αυτοί οι οποίοι παίζουν τον πρωταρχικό ρόλο στη ζωή των παιδιών διαμορφώνοντας και παρέχοντας το πλαίσιο κοινωνικού ελέγχου, της αυτοεκτίμησης και το αίσθημα του ανήκειν.

Πως απεικονίζεται ο «τρελός» στο κινηματογράφο; Συνήθως όχι και πολύ ευχάριστα η αλήθεια είναι. Πολλές είναι οι ταινίες που διαδίδουν διάφορα λανθασμένα στερεότυπα για την ψυχική ασθένεια. Στο πλαίσιο «η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια» η 7η τέχνη έχει μια ζοφερή συνεισφορά στο στίγμα της ψυχικής ασθένειας.

H στιγματοποίηση ατόμων με ψυχικές διαταραχές είναι δυστυχώς κοινή πρακτική σε πληθώρα ΜΜΕ, με κίνητρο τη μεγαλύτερη και ταχύτερη διάδοση σχετικών ειδήσεων ή απλά λόγω άγνοιας. Χαρακτηρισμοί όπως «τρελός», «ψυχοπαθής», «ψυχάκιας» και άλλοι, όχι λιγότερο προσβλητικοί χρησιμοποιούνται πολύ συχνά, ενώ εξίσου συνηθισμένη είναι η σύνδεση αυτών των ατόμων με το έγκλημα, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία ή αν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά.