Οι σχιζοφρενείς δεν κρατούν πριόνι. Καταρρίπτοντας μύθους

Ακρόαση άρθρου......

Γύρω από το όνομα της ασθένειας κρύβονται πολλοί ορισμοί και συμπεράσματα, που εν τέλει είναι μύθοι. Για αρχή, θα δώσουμε έναν ορισμό για την σχιζοφρένεια.

Η σχιζοφρένεια είναι μια σοβαρή ψυχική ασθένεια (αλλιώς και ψυχωσική συνδρομή), που ανήκει στην κατηγορία των ψυχώσεων.Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες των ανθρώπων που πάσχουν από σχιζοφρένεια είναι ο διαχωρισμός του εσωτερικού και εξωτερικού τους περιβάλλοντος.

Δηλαδή, τείνουν να μη ξεχωρίζουν τα πραγματικά από τα μη πραγματικά γεγονότα και εμπειρίες. Η ασθένεια αυτή, μπορεί να επηρεάσει πολλά κομμάτια ενός ανθρώπου, όπως τη λογική σκέψη, τη φυσιολογική συναισθηματική ανταπόκριση και την κοινωνική συμπεριφορά τους. 

Μύθος 1 - Οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια είναι επικίνδυνοι.

Η βιομηχανία των μέσων μαζικής ενημέρωσης τείνει να χρησιμοποιεί τον όρο ‘σχιζοφρενής’ και ‘σχιζοφρένεια’, κυρίως επειδή τραβάει την προσοχή.

Ας θέσουμε ένα παράδειγμα. ‘Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι’

Οι άνθρωποι συνηθίζουν να περιγράφουν τους σχιζοφρενείς ως βίαιους με σαδιστικές τάσεις και σίγουρα επικίνδυνους.

Αλήθεια

Άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια μπορεί να γίνουν σπάνια επικίνδυνοι, κυρίως όταν υπάρχουν απότομα ξεσπάσματα οργής. Αυτό από μόνο του όμως δεν τους κάνει σαδιστές δολοφόνους. Ταυτόχρονα, όταν νιώσουν ότι απειλούνται μπορούν να παρουσιάσουν μια βίαιη συμπεριφορά.

Μια ακόμη αιτία θα μπορούσε να είναι ο χειρισμός των ανθρώπων προς εκείνους με σχιζοφρένεια. Το στίγμα της σχιζοφρένειας μπορεί να καταλήξει σε μεγαλύτερα επίπεδα στρες και μικρότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης. Ας θυμηθούμε όμως ότι πρόκειται για μια ψυχική ασθένεια, που πιθανότατα να έχει προκληθεί διότι έχουν δεχθεί βίαιη συμπεριφορά από το περιβάλλον τους ως παιδιά ή νέοι.

Παρόλα αυτά μόνο το 23% από εγκλήματα που έχουν προκληθεί από σχιζοφρενή πληθυσμό προέρχεται άμεσα από τα συμπτώματά τους. Να σημειωθεί εδώ ότι δολοφονίες συμβαίνουν τόσο απο ‘φυσιολογικών’ επιπέδν ψυχισμού ανθρώπους όσο και απο ψυχικά ασθενείς, με το μεγαλύτερο ποσοστό να μην προέρχεται από σχιζοφρενή πληθυσμό.

Μύθος 2 – Η σχιζοφρένεια είναι κληρονομική/μεταδοτική.

Εφόσον ένα μέλος της οικογένειας πάσχει από σχιζοφρένεια, οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν ότι τα παιδιά της οικογένειας έχουν επίσης.

Αλήθεια

Καταρχάς, καμία ψυχική ασθένεια δεν είναι μεταδοτική. Τελεία.

Έπειτα, η κληρονομικότητα της ασθένειας ναι μεν υπάρχει, αλλά δεν είναι σε υψηλά ποσοστά. Σίγουρα δε θα μπορούσε κάποιος να αποδώσει ευθύνες αποκλειστικά στην κληρονομικότητα της αλλά αποτελεί ένα μέρος των αιτιών. 

Μύθος 3 – Η σχιζοφρένεια είναι μια καθοριστική ασθένεια και δε υπάρχει καμία ελπίδα.

Η σχιζοφρένεια πολλές φορές θεωρείται από τους ανθρώπους καθοριστική για το άτομο που πάσχει. Επιπροσθέτως, υπάρχει ο ισχυρισμός ότι η σχιζοφρένεια δε μπορεί να καταπολεμηθεί και ότι οι άνθρωποι που πάσχουν πρέπει να ζουν με πολλές φαρμακευτικές ουσίες για να λειτουργούν φυσιολογικά.

Αλήθεια

Η ασθένεια είναι καθολική και όχι καθοριστική για την ζωή κάποιου. Ο πληθυσμός αυτός, δεν είναι αναγκαίο να ζει μόνο υπό την επίδραση πολλών δυνατών φαρμάκων. Μπορεί να μην είναι εντελώς θεραπεύσιμη ως ασθένεια αλλά η κατάσταση έχει δυνατότητες βελτίωσης. Ερευνητικό υλικό δείχνει ότι οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια μπορούν να βελτιώσουν το επίπεδο διαβίωσής τους με προσανατολισμένες ψυχοκοινωνικές θεραπείες και πρακτικές αποκατάστασης.

Επομένως, θα ήταν φρόνιμο να ενημερωθούμε περισσότερο για τις ψυχικές ασθένειες και με τον τρόπο αυτό να καταπολεμήσουμε το στίγμα που περιβάλλει τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται με αυτές τις ασθένειες.