Η κοινωνία μας, έχει μάθει ως ένα βαθμό να ανέχεται και να διαιωνίζει κάποια στερεότυπα που προωθούν την επιθετικότητα και τη λεκτική ή ψυχολογική βία. Στη δουλειά, είναι αναμενόμενο, να «μου κάνουν καψόνια» αφού είμαι «ο νέος». Το αφεντικό μου είναι υβριστικό και προσβλητικό αλλά «έτσι φέρεται σε όλους».

Πολλές φορές η σκέψη μιας μελλοντικής επίσκεψης σε ένα ψυχοθεραπευτή συνοδεύεται κι από το συνηθισμένο ερώτημα - απάντηση «μα γιατί να πάω σε ψυχοθεραπευτή; δεν είμαι τρελός». Ωστόσο, στις μέρες μας τέτοιους είδους στερεοτυπικές αντιλήψεις ταλανίζουν ένα αρκετά μικρότερο μέρος του πληθυσμού σε σχέση με το παρελθόν, ενώ αποφεύγοντας τη ψυχοθεραπεία κάποιος εξαιτίας αυτών μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στον εαυτό του.

Γιατί φταίει πάντα η γυναίκα ή καλύτερα γιατί δεν φταίει σε έναν σύγχρονο κόσμο. Οι εποχές έχουν προχωρήσει, τουλάχιστον έτσι δείχνει η τεχνολογική εξέλιξη, η ιατρική εξέλιξη, η ψυχολογική εξέλιξη, αλλά στον πυρήνα πολλών ατόμων μερικά πράγματα και απόψεις έχουν μείνει ίδια.

Από μικρή παρατηρούσα πώς οι άνθρωποι γύρω μου άλλαζαν τη χροιά της φωνής τους, την έκφραση του προσώπου τους, ακόμη και τη στάση του σώματός τους όταν αναφέρονταν στα αυτιστικά παιδιά.

Σε ακούω τόση ώρα να μου λες πως είσαι ενάντια στα στερεότυπα, πως εσύ έχεις ξεφύγει από όλα αυτά, πως δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες, πως για εσένα οι φυλετικές διακρίσεις ανήκουν στο παρελθόν, πως δεν έχει σημασία η πανεπιστημιακή μόρφωση, η καταγωγή, πως όλοι οφείλουμε να ξεφύγουμε από αυτά.

Στη σημερινή εποχή, σε πολλές κοινωνίες του κόσμου, παρατηρούνται σε μεγάλη έκταση, εκδηλώσεις ρατσισμού. Δυστυχώς, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο έχει πολλά είδη με αποτέλεσμα να προεκτείνεται σε όλο και περισσότερες «κατηγορίες» συνανθρώπων μας.

17 Σεπτεμβρίου 2013. Και να με στα τριάντα πέντε. Δεν ξέρω αν με πιάνουν μόνο εμένα τα υπαρξιακά μου κάθε φορά που προστίθεται ένα ακόμα έτος στην ηλικία μου, αλλά σίγουρα ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να χαιρόμαστε και να γιορτάζουμε μια τέτοια μέρα, που ουσιαστικά ενισχύει την αντίστροφη μέτρηση που ξεκινά με τη γέννησή μας και μας φέρνει έναν χρόνο πιο κοντά στο τέλος.

Η αποδεκτή ομορφιά των γυναικών, τα κατά καιρούς πρότυπα που οφείλει να προσκυνά και οι διαμορφώσεις της (έσω και έξω), είναι μια κατάσταση με τόσο γερά θεμέλια όσα και ο πατριαρχικός δημιουργός και Θεός τους.

Αναμφισβήτητη πραγματικότητα αποτελεί το γεγονός οτι οι περισσότεροι γονείς τείνουν να «χαρτογραφούν» ασυναίσθητα την ζωή του παιδιού τους, ανάλογα με τα προσωπικά αλλά και κοινωνικά στερεότυπα.

Ο κινηματογράφος και η τέχνη αντλούν συχνά έμπνευση από ψυχικές διαταραχές, διαμορφώνοντας δυνατές ιστορίες. Μια καθηλωτική ταινία είναι το Split του M. Night Shyamalan, με τον James McAvoy σε έναν συγκλονιστικό ρόλο.

Η θεωρία της κοινωνικής μάθησης υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν την κοινωνική συμπεριφορά παρατηρώντας τη συμπεριφορά των άλλων και τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς, σχηματίζοντας ιδέες για το ποιες συμπεριφορές είναι κατάλληλες, δοκιμάζοντας αυτές τις συμπεριφορές και συνεχίζοντας τες (O'Leary, 1988).

Οι κοινωνικές μεταβολές των τελευταίων ετών, έχουν προσδώσει στις κοινωνίες πολυπολιτισμικά χαρακτηριστικά. Η εκπαίδευση συνιστά το θεμέλιο λίθο της κοινωνικής ενσωμάτωσης, καθώς συμβάλλει στην οικοδόμηση υγειών σχέσεων, απαραίτητο συστατικό για την αποφυγή συγκρούσεων και διχασμού. Η συνύπαρξη μαθητών που διαφέρουν πολιτισμικά φέρει στο προσκήνιο το ρόλο των προκαταλήψεων και των στερεοτύπων που  αναπτύσσονται από πολύ νεαρή ηλικία (Καγκά, 2001).

Σύμφωνα με το διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (Diagnostic And Statistical Manual Of Mental Disorders - DSM) ως δυσφορία φύλου (παλαιότερα διαταραχή ταυτότητας φύλου) ορίζεται η έντονη ασυμφωνία και αναντιστοιχία μεταξύ της ταυτότητας κοινωνικού και βιολογικού φύλου.

Ο αυξανόμενος ρυθμός μεταβολών στον εργασιακό κόσμο αυξάνει τον αριθμό των επαγγελματικών μεταβάσεων των ατόμων κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Καθώς η ποιότητα των επαγγελματικών επιλογών είναι ιδιαίτερα σημαντική, τόσο για τα ίδια τα άτομα όσο και για τις κοινωνίες γενικότερα, η λήψη επαγγελματικής απόφασης αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία.

«Οι νέοι μας τώρα φαίνεται να αγαπούν την πολυτέλεια. Έχουν κακούς τρόπους και περιφρονούν την εξουσία. Δεν δείχνουν σεβασμό στους ενήλικους και ξοδεύουν τον χρόνο τους τριγυρνώντας και κουτσομπολεύοντας μεταξύ τους. Είναι θρασείς και έτοιμοι να αντιλέγουν στους γονείς τους, να μονοπωλούν τη συζήτηση σε μια παρέα, να τρώνε λαίμαργα και να τυραννούν τους δασκάλους τους.»

Η Ζωντανή βιβλιοθήκη δεν διαθέτει χάρτινα βιβλία, αλλά ανθρώπους με διάθεση να μοιραστούν τις ιστορίες τους και τις εμπειρίες τους, με στόχο να καταπολεμήσουν τις προκαταλήψεις και να ενισχύσουν την προώθηση της ποικιλομορφίας.

Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο στάθηκαν οι πρόσφατες απόψεις ότι: «προκάλεσαν το βιασμό τους ή συναίνεσαν στον βιασμό τους» που ακούστηκαν στα ΜΜΕ, σχετικά με την ευθύνη που φέρουν τα θύματα βιασμού.

Διαφορετικότητα. Μία λέξη που την ακούμε διαρκώς, μία λέξη που τη χρησιμοποιούμε όλοι συνεχώς. Συνήθως αναφερόμαστε σε αυτή όταν μιλάμε για διάφορες κοινωνικές ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι διαφοροποιούνται σε ένα βασικό στοιχείο που ίσως να ανήκει στην πλειοψηφία (πχ, σεξουαλικός προσανατολισμός, ύπαρξη κάποιας πάθησης ή αναπηρία).

Ενίοτε συλλογίζομαι πώς θα ήταν τα πράγματα εάν ζούσα σε κάποια άλλη χώρα ή ακόμα καλύτερα σε κάποια άλλη εποχή.

Γιατί άραγε κάποιοι μας αρέσουν και κάποιοι άλλοι όχι;
Γιατί κάποιους θέλουμε να τους γνωρίσουμε και να σχετιστούμε μαζί τους και με κάποιους άλλους νιώθουμε από ουδέτερα έως άβολα, ή τους αποφεύγουμε;