Παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις, η πλειονότητα των κοινωνικών ψυχολόγων αντιλαμβάνεται τα στερεότυπα ως πεποιθήσεις που αφορούν ομάδες. Στην καθημερινή γλώσσα, αλλά πολλές φορές και στις κοινωνικές επιστήμες, τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις και οι διακρίσεις χρησιμοποιούνται εναλλακτικά με την ίδια σημασία.

H στιγματοποίηση ατόμων με ψυχικές διαταραχές είναι δυστυχώς κοινή πρακτική σε πληθώρα ΜΜΕ, με κίνητρο τη μεγαλύτερη και ταχύτερη διάδοση σχετικών ειδήσεων ή απλά λόγω άγνοιας. Χαρακτηρισμοί όπως «τρελός», «ψυχοπαθής», «ψυχάκιας» και άλλοι, όχι λιγότερο προσβλητικοί χρησιμοποιούνται πολύ συχνά, ενώ εξίσου συνηθισμένη είναι η σύνδεση αυτών των ατόμων με το έγκλημα, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία ή αν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά.

Ο ποιητής Ρουμί μας λέει: «Αυτή τη στιγμή, γευόμαστε τη γεύση της αιωνιότητας». Υπερβείτε τον φόβο σας για το άγνωστο, εστιάζοντας στην παρούσα στιγμή. Γευθείτε τη στιγμή αυτή σαν μια στιγμή αιωνιότητας, και θα γευθείτε την εμπειρία της ελευθερίας.

Ο εν μέρει παραλαγμένος ο τίτλος από το γνωστό βιβλίο της Ehrardt Ute δίνει τροφή για σκέψη και προβληματισμό σε πολλαπλές διαστάσεις.

Το στοιχείο της επιβίωσης έχει κάνει αισθητή την παρουσία του τα τελευταία χρόνια σε διάφορα τηλεοπτικά παιχνίδια. Οι συμμετέχοντες σε αυτά τα παιχνίδια μπαίνουν καλά στο ρόλο του Ροβινσώνα, κάτι που εντείνει το ένστικτο της επιβίωσής τους, καθώς εφοδιάζονται με τις απολύτως απαραίτητες πρώτες ύλες και καλούνται να δημιουργήσουν αντικείμενα ή να μονομαχήσουν για την τροφή τους ώστε να κρατηθούν ζωντανοί.

Πρόσφατες έρευνες και στατιστικά από τον τομέα της ψυχολογίας αλλά και της νευροεπιστήμης ευρύτερα, έχουν καταδείξει ότι ένας άνθρωπος κάνει κατά μέσο όρο 60.000 με 70.000 σκέψεις ημερησίως.

Τόσα έχουν ειπωθεί και ειπώνονται καθημερινά για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Οι περισσότεροι από μας, έχουμε συγκεκριμένη εικόνα για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Οι γυναίκες κουβαλάμε πάρα πολλή εξωτερική πληροφορία για το πώς πρέπει να είμαστε, πώς να φαινόμαστε, πώς να καθόμαστε, πώς να φερόμαστε, πώς να μιλάμε, τι πρέπει να κάνουμε, κ.ο.κ.

Πριν από μερικά χρόνια στο μετρό της Ουάσιγκτον στη στάση L’Enfant Plaza ένας βιολιστής έπαιζε για 45 λεπτά.

Από τις πρώτες μνήμες που έχω σαν κορίτσι είναι να παίζω μόνη μου με παιχνίδια ή με άλλα παιδάκια και κάποιος να μου λέει: Εσύ είσαι αγοροκόριτσο…
Από τότε μου φαινόταν τόσο περίεργο και αμήχανο!

Μήπως έτυχε να δείτε ή να ακούσετε το παιδί σας να μιλάει και να παίζει με ένα αόρατο φίλο; Μήπως επίσης έτυχε να χρησιμοποιεί ένα αρκουδάκι ή μια κούκλα ή ένα αυτοκινητάκι όταν παίζει δίνοντας του ανθρώπινη υπόσταση; Ηρεμήστε, δεν είναι καθόλου ανησυχητικό. Αντιθέτως. Οι φανταστικοί φίλοι είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο κατά την ανάπτυξη των παιδιών. Συνήθως τα 2/3 των παιδιών έχουν αναφέρει την ύπαρξη φανταστικών φίλων σε κάποια φάση της παιδικής τους ηλικίας.

Το φαινόμενο του στίγματος εμφανίζεται σε πολλές καταστάσεις που βιώνουν οι άνθρωποι σε μια κοινωνία, επηρεάζοντας αρνητικά πολλούς τομείς της ζωή τους. Το στίγμα δημιουργείται όταν οι άνθρωποι κάνουν διακρίσεις αποδίδοντας ετικέτες σε άτομα που διαφέρουν από την εκάστοτε κυρίαρχη κοινωνική ομάδα, συνδέοντάς τα, έτσι, με ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά (Angermeyer & Matschinger, 2005). 

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, στις 8 Μαρτίου κάθε έτους, θα γίνει αναφορά στο συγκεκριμένο άρθρο στο φαινόμενο της γυάλινης οροφής. Ο αέναος αγώνας των γυναικών για διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους λαμβάνει χώρα εδώ και πολλά χρόνια.Ένας αγώνας για διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εργασίας, δικαιώματος ψήφου καθώς και ίσων ευκαιριών.

Το -κεκτημένο- δικαίωμα του ατόμου στην εκπαίδευση και στην εργασία αποτελεί πλέον πανανθρώπινη παραδοχή όλων των σύγχρονων κοινωνιών και ειδικότερα εκείνων όσων υπάγονται στην Ε.Ε (πρώην ΕΟΚ). Παρόλα ταύτα αξίζει να αναφερθεί πως, η αποδοχή του άνωθεν στοχασμού, χρονολογικά δεν απέχει πολύ από την σύγχρονη πραγματικότητα.

Στα πλαίσια της ενότητας "Οι ψυχοθεραπευτές στο ντιβάνι", η ομάδα του Psychology.gr επικοινώνησε με συνεργάτες-Ειδικούς Ψυχικής Υγείας θέτοντας το ερώτημα αν το φύλο του ψυχοθεραπευτή αποτελεί κριτήριο επιλογής για κάποιον που ενδιαφέρεται να ξεκινήσει το ψυχοθεραπευτικό του ταξίδι.

Μύθος: H Ψυχοθεραπεία είναι για τους «τρελούς» ή τους «προβληματικούς» ή στην καλύτερη περίπτωση, για όσους δεν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν τα θέματά τους μόνοι τους.