Γυναικεία ομορφιά: Μια ανίατη(;) πανδημία;

Ακρόαση άρθρου......

Η αποδεκτή ομορφιά των γυναικών, τα κατά καιρούς πρότυπα που οφείλει να προσκυνά και οι διαμορφώσεις της (έσω και έξω), είναι μια κατάσταση με τόσο γερά θεμέλια όσα και ο πατριαρχικός δημιουργός και Θεός τους.

Καμπύλες στην αρχαιότητα για να δείχνεται εμφανώς η γονιμότητα, τεράστια μέτωπα στον μεσαίωνα με επίπονη αφαίρεση μέρους των μαλλιών, λευκό και οριακά ασθενικό χρώμα δέρματος στην αναγέννηση για την αγνότητα και στα πιο σύγχρονα, ανορεκτικά σώματα, αποτριχώσεις, εμφυτεύσεις, αφαιρέσεις, προσθέσεις.. προσφορά του εαυτού στον βωμό της θελκτικότητας.

Μιας και ο απώτερος στόχος της ύπαρξης της γυναίκας, είναι η κατάκτηση του τίτλου της αξιέραστης. Αυτής που θα ξεχωρίσει από το χαρέμι, θα της δοθεί αξία και θα της αποδοθεί η τιμή να φέρει τον τίτλο σύζυγος ( κάποιου) και μητέρα.

Ο Mead (1934 ), είχε μιλήσει για τον γενικευμένο άλλο, στην προκειμένη για την γενικευμένη άλλη που οφείλει να ταυτίζεται με το επικρατές κοινωνικό σύνολο και να διαμορφώνει συμπεριφορές και επιθυμίες με λοβοτομημένο θέλω.

Είναι ασύλληπτη πολλές φορές η ανάγκη να αρέσει στο αντίθετο φύλο που μπορεί να φτάσει σε ψυχαναγκαστικές, αυτοκαταστροφικές και εκμηδενιστικές ενέργειες, για να το πετύχει.

Ο τίτλος της ομορφότερης, απονέμεται σε όποια αυτοπροσφερθεί με μεγαλύτερη ευλάβεια στην θεά θηλυκότητα.

Κάπου εδώ θα μπορούσε να εισβάλει ένας αντίλογος κραυγάζοντας πως η πλειοψηφία των γυναικών μπορεί απλά, απλούστατα, να θέλει να χαράξει αυτό τον δρόμο της ομορφιάς, να είναι συνειδητή τους επιλογή, να είναι το σύγχρονο γυναικείο μανιφέστο.

Κάτι τέτοιο σε κάθε νοήμων νου, θα γεννούσε σκεπτικισμό, μιας και όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελούν επιλογή αν πραγματικά υπήρχε ελευθερία επιλογής. Αν η διαφορετικότητα, δεν σήμαινε αυτόματα κοινωνική κατακραυγή και απομόνωση από την παγκόσμια γυναικεία σέκτα.

Η Holzer ούρλιαζε στο βιβλίο του Zizek (2013), να την προστατεύσουν από την επιθυμία της. Την επιθυμία που της έχει επιβληθεί και δεν δύναται να αρνηθεί. Αυτήν που την σέρνει από τη μύτη με μια αόρατη κλωστή και δεν βρίσκει την δύναμη να σπάσει. Ένα υπαρξιακό άγχος να ακολουθεί την πατριαρχία με μια ταυτόχρονη θέληση να την πολεμήσει.

Όλες έχουμε βρεθεί σε αντίστοιχη θέση ( συνειδητά και μη) με μια δυστυχή παραδοχή. Η εξωτερική εστία πατριαρχικής αξιολόγησης, καλά κρατεί.

Ποια είμαι; Τι θέλω; Πως το θέλω;..και κυρίως, Όντως το θέλω; Αν ετεροκαθορίζομαι από την επιθυμία του Άλλου ( όπως τόνιζε ο Λακάν), και αν αυτοσκοπός μου , είναι να είμαι αρεστή σε κάποιον άλλο πέρα και πάνω από εμένα την ίδια, τότε όσο και σύγχρονη επαναστάτρια να προσπαθώ να δείχνω, εσωτερικά ταΐζω την νευρωτική μου απόλυτη και μη διαπραγματεύσιμη επιβεβλημένη μου θηλυκότητα.

Κάποτε σε μια συζήτηση άκουσα μια ατάκα που σφηνώθηκε στο κεφάλι μου και με συντροφεύει.
Η αποτυχία ανατροπής της πατριαρχικής επιβολής της γυναικείας ομορφιάς, έγκειται στο γεγονός της μη συσπείρωσης και αποδοχής της διαφορετικότητας των γυναικών από τις ΙΔΙΕΣ τις γυναίκες.

Πράγματι.

Αν επιλέξεις να είσαι γυναίκα με έναν διαφορετικό τρόπο, απλά, αυτόματα ΔΕΝ είσαι και τόσο  γυναίκα.

• Νιώθεις να μην ανήκεις.
• Νιώθεις μόνη.
• Νιώθεις ξένη.
• Νιώθεις απόρριψη.
• Νιώθεις φόβο.
• Νιώθεις λίγη.

Για την πατριαρχία, γυναίκα είναι η αποτριχωμένη, αδύνατη, επιμελώς ατημέλητη ετεροφυλόφιλη που έχει λόγω ύπαρξης μόνο όταν προκαλεί τον θαυμασμό των αντρών.

Σκληρή σαν συνειδητοποίηση; Ναι… πέρα για πέρα αληθής ωστόσο για την πλειοψηφία των γυναικών.

Παθητική σαν στάση; Ναι… αλλά παθητική και η φύση της γυναίκας όπως ορίζεται από την κοινωνία ( ακόμα ορίζεται).

Καταπιεστική ζωή; Πολύ… αλλά το να επιλέξεις να μην ανήκεις, έχει πολύ πόνο.

Δεν φταίμε σαν γυναίκες για το εσωτερικευμένο συλλογικό τραύμα που φέρουμε εδώ και αιώνες μόνο και μόνο επειδή γεννηθήκαμε γυναίκες και σκοπός μας ήταν ( και λυπάμαι αλλά πιστεύω πως κατά πολύ ακόμα είναι), να αρέσουμε και να μας αποδέχεται το ‘’ισχυρό’’ φύλο. Είναι όμως ΚΑΙ ευθύνη μας η επικρότηση και διαιώνιση έμφυλων στερεοτύπων.

Και κυρίως η άρνηση της φροϋδικής άποψης ότι η γυναίκα ό,τι κάνει το κάνει γιατί θέλει τον φαλλό.

Ισοπεδωτική, εκμηδενιστική και απλοϊκή άποψη, για την ύπαρξη ενός ολόκληρου φύλου που πρέπει να πάψει πια απλά να σεξουαλικοποιείται και να αντιμετωπίζεται σαν εικόνα και αντικείμενο τέρψης.

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου

Έρα Mαλαγάρη - Σύμβουλος Ψ.Υγείας

Έρα Mαλαγάρη: έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology

Οι πληροφορίες που αναφέρονται στον επαγγελματικό κατάλογο ειδικών παρέχονται από τους ίδιους τους ειδικούς, κατά την εγγραφή τους στο σύστημα. Όταν βλέπετε την ένδειξη «έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology”, σημαίνει ότι το Psychology έχει ελέγξει, με email, τηλεφωνικά ή/και με λήψη των σχετικών εγγράφων, τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ότι ο ειδικός είναι υπαρκτό πρόσωπο.
• Ότι τα πτυχία οι τίτλοι και οι εξειδικεύσεις που αναφέρει είναι αληθινά.
• Ότι οι πληροφορίες που αναφέρει ισχύουν.

Προσωποκεντρική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία. Master of Science in Psychology, University of Central Lancashire. Κάτοχος Ευρωπαικού πιστοποιητικού προσωποκεντρικής συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας.

6976438462

Δείτε όλα τα άρθρα Σελίδα ειδικού