Ο Carl Rogers θεωρείται ο ιδρυτής της Προσωποκεντρικής Προσέγγισης. Η συνεισφορά του στον χώρο της ψυχολογίας θεωρείται πολύ σημαντική αφού καθιέρωσε αρχές που άλλαξαν τον τρόπο σκέψης των ψυχολόγων, όπως την θεραπευτική δύναμη της σχέσης του πελάτη με τον θεραπευτή. Ο Rogers το 1947 διετέλεσε πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας. Τιμήθηκε το 1956 από την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρία, για την πρωτοποριακή έρευνά του, με το Βραβείο Διακεκριμένης Επιστημονικής Συνεισφοράς. Το 1987 ήταν υποψήφιος για το βραβείο nobel ειρήνης.

Ο Rogers, όπως και άλλοι θεωρητικοί της ψυχοθεραπείας, ενδιαφέρονταν συνολικά για την ανάπτυξη της εσωτερικής αξιολόγησης και ελέγχου του ατόμου-με άλλα λόγια, για την αυτονομία. Για μένα, η έννοια του ανεξάρτητου, του αυτόνομου ανθρώπου αποτελεί οξύμωρο. Το ανθρώπινο είδος ορίζεται από αμοιβαία αλληλεξάρτηση, και παράδειγμα αυτής της αμοιβαιότητας είναι η οικογένεια. 

Όλη η θεωρία προσωπικότητας και το θεραπευτικό οικοδόμημα που έκτισε ο Κάρλ Ρότζερς στηρίζεται πάνω στις τάσεις των ανθρώπινων οργανισμών για μέγιστη ανάπτυξη. Οι ανάγκες για δράση ,εξερεύνηση, επικοινωνία, συγχώνευση ,αναγνώριση και αυτονόμηση είναι εκφράσεις της τάσης πραγμάτωσης, ή ακόμη μια εξέλιξη της συνείδησης και της ωριμότητας του ώστε το άτομο να γίνει αυτό που πραγματικά είναι.

Η ακουστική ψευδαίσθηση έχει αντιμετωπιστεί με διαφορετικούς τρόπους μέσα απ΄την ιστορία και τους διάφορους πολιτισμούς. Για παράδειγμα, τον 5ο .π.Χ. αιώνα στην Ελλάδα, ο Σωκράτης θεωρούνταν ενάρετος άνθρωπος, άξιος να επικοινωνούν μαζί του οι Θεοί.

Αιώνες αργότερα, ωστόσο, οι πρώτοι Γάλλοι Ψυχίατροι του 19ου αιώνα, διέγνωσαν ότι ήταν παράφρων, γιατί θεωρούσαν οι το να ακούει κάποιος φωνές είναι παραίσθηση, άρθα ένδειξη παραφροσύνης! (Leudar και Tomas, 2000).

Οι βασικές αρχές της Προσωποκεντρικής προσέγγισης στη ψυχοθεραπεία παιδιών και εφήβων παραμένουν ίδιες. Δίνουν έμφαση για άλλη μία φορά στην ενσυναίσθηση, την ανευ όρων αποδοχή και την τάση πραγμάτωσης των ατόμων. Το παιχνίδι, μπορεί να εισαχθεί στις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες δίνοντας την δυνατότητα στο θεραπευτή να σχετιστεί με το παιδί και να φανερώσει την ενσυναισθητική του στάση.

Η ομάδα του βιβλιοπωλείου ψυχολογίας του PSYCHOLOGY.GR, σας προτείνει 7 βιβλία για τις υπαρξιακές ψυχοθεραπείες και ακόμη πιο στοχευμένα, για την προσωποκεντρική προσέγγιση στη συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα γύρω από τον άνθρωπο είναι ότι, αν και έχουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά (αρκετά για να μας κάνουν όλους αναγνωρίσιμα μέλη του (ίδιου είδους), ούτε δύο από εμάς δεν είμαστε ακριβώς ίδιοι.

Ενώ στην ιατρική και στις περισσότερο ιατρικόμορφες μορφές θεραπείας (ψυχανάλυση, cbt κτλ), η παρουσία μη "φυσιολογικής" συμπεριφοράς και αντίδρασης ενός ατόμου, ορίζεται με τον βαρύγδουπο όρο ψυχοπαθολογία, δηλαδή παθολογική κατάσταση της ψυχής, στην προσωποκεντρική προσέγγιση του Carl Rogers, μιλάμε για ψυχική δυσπροσαρμοστικότητα.

Αυστριακός ψυχαναλυτής, συγγραφέας και καθηγητής, στενός συνεργάτης του Φρόυντ, έγινε ιδιαίτερα γνωστός για την επιρροή του στη διαμόρφωση της πελατοκεντρικής θεραπευτικής προσέγγισης. Οι μεταφροϋδικές διαλέξεις του επηρέασαν το έργο αρκετών ψυχολόγων της εποχής του, όπως για παράδειγμα του Καρλ Ρότζερς και του Ρόλλο Μέι.

Αμερικανός ψυχολόγος, ένας από τους πρώτους εισηγητές της προσωπoκεντρικής θεραπευτικής προσέγγισης. Θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της ουμανιστικής ψυχολογίας και ένας από τους επιφανέστερους στοχαστές του κλάδου.

Οι δύο αυτές προσεγγίσεις φαίνεται να εμφανίζουν τις περισσότερες διαφορές μεταξύ τους από ότι οι υπόλοιπες θεραπευτικές προσεγγίσεις παρότι βέβαια και αυτές τείνουν τα τελευταία χρόνια σε σύγκλιση (Μαλικιώση-Λοϊζου, 1999, 269).

Η θεραπευτική παρουσία ορίζεται εν μέρει ως η διαδικασία πρόσκλησης ολόκληρου του εαυτού στη συνάντηση με έναν πελάτη, να είμαστε ολοκληρωτικά στη στιγμή σε πολλαπλά επίπεδα, σωματικά, συναισθηματικά, γνωστικά, πνευματικά και σχεσιακά.

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις των ανθρωπιστικών και υπερπροσωπικών θεραπευτικών προσεγγίσεων είναι ότι ο/η θεραπευτής/τρια πρέπει να δουλεύει συνεχώς με τον εαυτό του/της και να μην στηρίζεται μόνο σε κάποιες τεχνικές και θεωρίες.

…θέλω να παρουσιάσω δύο ιδέες:
(1) Θέλω να διατυπώσω ποιός πιστεύω ότι είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που παρεμποδίζει την επικοινωνία και έπειτα (2) θα ήθελα να παρουσιάσω ποιός από την εμπειρία μας έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας πολύ σημαντικός τρόπος βελτίωσης ή διευκόλυνσης της επικοινωνίας.

Στις μέρες μας, η παλέτα των διαθέσιμων ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων με τις διάφορες παραλλαγές τους είναι απέραντη και δυστυχώς λαβυρινθώδης.

Υπάρχουν ψυχοθεραπείες που είναι υπεύθυνα στηριγμένες σε ξεκάθαρα και δομημένα συστήματα σκέψης, με σαφείς αρχές, στόχους και μεθοδολογία, ενώ η πρακτική τους πλαισιώνεται από έγκυρα θεσμικά όργανα και προϋποθέτει συστηματικές, μακρόχρονες, δαπανηρές και επώδυνες σπουδές.

Η Φυσική και η Ψυχολογία είναι δύο εκ πρώτης όψεως επιστήμες με διαφορετικό αντικείμενο μελέτης. Η ανάγκη για περισσότερη εξειδίκευση στις σύγχρονες επιστήμες δεν επιτρέπει τη συνάντηση πεδίων, ιδιαίτερα αν το ένα ανήκει στις θετικές και το άλλο στις ανθρωπιστικές.