Αν και είναι αλληλένδετα, είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ των εννοιών της επιθετικότητας, της επιθετικής συμπεριφοράς και της βίας (Liu, 2004a).

Εφηβεία και όχι ΕφηΒΙΑ, είναι ο τίτλος που θα μπορούσαμε να δώσουμε στη συνέντευξη που έδωσε η Ψυχολόγος της Ison Psychometrica, κα. Έλενα Αβραντίνη, στην Έλενα Καλαμπαλίκη

Η συντροφική βία αποτελεί μία συμπεριφορά κατά την οποία ένα μέλος της σχέσης, ασκεί επίμονο έλεγχο και δύναμη κατά του άλλου μέλους. Μπορεί να εκδηλωθεί είτε σωματικά, είτε σεξουαλικά, είτε συναισθηματικά, είτε πιο πρακτικά με οικονομικό και κοινωνικό περιορισμό.

Οικογενειακή και η ενδοοικογενειακή βία :Η οικογενειακή και η ενδοοικογενειακή βία είναι καταχρηστικές συμπεριφορές κατά τις οποίες ένα άτομο αποκτά εξουσία έναντι ενός άλλου ατόμου όπως:

Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχει εγερθεί ιδιαίτερα το επιστημονικό ενδιαφέρον γύρω από τη συσχέτιση της βιαιότητας προς τα ζώα και την κακοποίηση τους με τη διαπροσωπική βία και την αντικοινωνική συμπεριφορά, γενικότερα. Η εν λόγω σύνδεση έχει ιδιαίτερα εντοπισθεί ανάμεσα σε παιδιά και νεαρούς παραβάτες με ή χωρίς ψυχολογικά ή/και ψυχιατρικά προβλήματα, σε ενήλικες που δικαιολογούν συμπεριφορές ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και σε περιπτώσεις διαταραχών προσωπικότητας και άλλες καταστρεπτικές συμπεριφορές.

Σε σχετικά καλά επίπεδα παρέμεινε η ψυχική υγεία του πληθυσμού της Ελλάδας σε όλη τη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισε η χώρα. Ωστόσο κατά τη περίοδο της οικονομικής κρίσης παρατηρήθηκε επιδείνωση της ψυχικής υγείας με αύξηση (διπλασιασμό) των ποσοστών κατάθλιψης και στις δυο περιόδους ενώ κατά την οικονομική κρίση αυξήθηκαν και οι αυτοκτονίες κατά 33%, και παρέμειναν έκτοτε σε υψηλότερα επίπεδα.

Τι καθιστά μια σχέση υγιή και τι όχι; Αυτό που αποτελεί οπωσδήποτε εμπόδιο στη δημιουργία μιας καλής συντροφικής σχέσης είναι η ύπαρξη ψυχολογικής βίας. Κι επειδή η ψυχολογική βία δεν είναι χειροπιαστή, όπως η φυσική, είναι δύσκολο πολλές φορές να τη διακρίνουμε.

Με την παρούσα μελέτη επιχειρείται η θεωρητική πλαισίωση του φαινομένου της κακοποίησης ζώων, της διαπροσωπικής και της ενδοοικογενειακής βίας και της μεταξύ του συσχέτισης, η παρουσίαση νέων επιστημονικών ευρημάτων, επιπλέον θεωρίες προσέγγισης του ζητήματος και η συμπλήρωση της αρχικής προσέγγισης με τη μελέτη «Η συνάφεια ανάμεσα στην ανθρώπινη κακοποίηση, την ενδοοικογενειακή βία και την κακοποίηση ζώων: το φάσμα της βίας».

Τα τελευταία πενήντα ή εξήντα ή έστω εκατό χρόνια και σε ένα μικρό μόνο τμήμα του αμαρτωλού πλανήτη μας -αυτό που εμείς σήμερα ονομάζουμε φιλάρεσκα Δυτικό Κόσμο... οι γυναίκες άρχισαν για πρώτη φορά να ζουν όλο και πιο ανθρώπινα. Για αιώνες και χιλιετίες, σ' όλη τη μέχρι τότε ιστορία τους και σ' όλα τα πλάτη και μήκη της υφηλίου, οι γυναίκες, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της γης και παρά τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, ζούσαν μια ζωή "χρηστικού αντικειμένου" που ήταν πολύ κοντά στη ζωή των κατοικίδιων ζώων.

Εν μέσω διαφόρων μέτρων που έχουν ληφθεί από την τωρινή κυβέρνηση, όπως η πλατφόρμα για το bullying και η θέσπιση του συμβούλου σχολικής ζωής, εκπαιδευτικοί και επαγγελματίες ψυχικής υγείας, προβληματίζονται για διάφορα περιστατικά κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων που καλούνται να αντιμετωπίσουν.

Μελέτη για την Κακοποίηση/Βιαιότητα Ζώων & την Διαπροσωπική Βία: διερεύνηση της συσχέτισης | Το προφίλ του δράστη. Διαβάστε ακόμη το 1ο Μέρος της έρευνας με τίτλο:| Θεωρητικές προσεγγίσεις για την συσχέτιση κακοποίησης ζώων & διαπροσωπικής βίας αλλά και το 2ο μέρος με τίτλο:  Γνωστικές & συναισθηματικές λειτουργίες του δράστη κακοποίησης ζώων, μορφές & κίνητρα.

Κόσμος γύρω μου. Αδιάφορος, χαοτικός. Κανένας δε γνωρίζει το όνομά μου, τη διεύθυνσή μου, την ηλικία μου. Ούτε κι εγώ ξέρω τίποτα για εκείνους όμως. Και όμως, νοιώθω πως τους κουβαλάω όλους, όλος ο κόσμος είναι ένα βάρος στην πλάτη μου. Δεν ξέρω τι μας συμβαίνει, γιατί δε με αγκαλιάζεις πια.

Ο φόβος παραλύει, ο φόβος μουδιάζει, ο φόβος μας κάνει να αμφισβητούμε τον εαυτό μας και τις ικανότητές μας.

Έχετε ακούσει ποτέ για τον όρο «κύκλος της κακοποίησης» και τι σημαίνει αυτό; Το 1979, η ψυχολόγος Lenore Walker ανέπτυξε με επιτυχία ένα μοντέλο που περιγράφει τον κύκλο της βίας, όταν ανακάλυψε ότι πολλές βίαιες σχέσεις ακολουθούν πρότυπα παρόμοιου κύκλου (Walker, 1979).

Τo ποσοστό των περιστατικών βίας κατά των γυναικών παρουσιάζει δραματική αύξηση. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του ΟΗΕ, μία στις τρεις γυναίκες κάθε ηλικίας (συμπεριλαμβανομένων ανήλικων κοριτσιών) παγκοσμίως, βρίσκεται θύμα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας.

Η πρώτη δημόσια αναφορά στη γυναικεία κακοποίηση πραγματοποιήθηκε το 1976 σε ένα συνέδριο με θέμα «Εγκλήματα κατά των γυναικών» στις Βρυξέλλες. Η κακοποίηση των γυναικών έχει τις ρίζες της στην πατριαρχική δομή της κοινωνίας, η οποία μεταβιβάζεται και στο πλαίσιο της οικογένειας (Engel, 2008).

Ήμασταν στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου. Ο εξάδελφός μου, κάτι μήνες μικρότερός μου, είχε πιαστεί στα χέρια με ένα παιδί ένα χρόνο μεγαλύτερό μας. Όταν ο ξάδελφός μου φοβήθηκε και υποχώρησε, πήρα εγώ την θέση του στον καυγά. Σύντομα έβαλα κάτω το άλλο παιδί, αλλά εκείνο άρχισε να κλαίει.

Στοιχεία για τις ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας και μέτρα προφύλαξης που διασφαλίζουν τις ασφαλείς συνθήκες λειτουργίας των σχολείων παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ) με την συμμετοχή έγκριτων επιστημόνων.

Από τη Νιγηρία και τη Βραζιλία ως τη Γαλλία και την Ινδία καμία χώρα δεν γλίτωσε από την πανδημία του κορονοϊού. Όμως καμία δεν γλίτωσε και από την αύξηση της βίας εναντίον των γυναικών, μια παράπλευρη επίπτωση της πανδημίας και του lockdown, ένα γεγονός που κάνει ακόμη πιο σημαντική τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.

Η παιδική κακοποίηση είναι ένα φαινόμενο που δυστυχώς υπάρχει και γεγονότα που βγαίνουν κάθε τόσο στη δημοσιότητα μας το υπενθυμίζουν με τον πιο δύσκολο τρόπο. Κάθε φορά που με κάποια αφορμή το σκεφτόμαστε, αναρωτιόμαστε όλοι αν υπάρχει τρόπος να υποψιαστούμε την παιδική κακοποίηση και τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατέψουμε το παιδί.