Αλήθειες & μύθοι για το διαζύγιο γονέων

Ακρόαση άρθρου......

Στη σύγχρονη κοινωνία που ζούμε, ενώ ένας γάμος ξεκινάει αρμονικά, απο έρωτα, αγάπη, σεβασμό, κοινούς στόχους & ευχάριστες στιγμές (οι καταλληλότερες προϋποθέσεις), με το πέρασμα του χρόνου, αυξάνονται οι υποχρεώσεις & παρουσιάζονται δυσκολίες, με αποτέλεσμα κάποιες φορές να μειώνεται η επικοινωνία μεταξύ των δυο συντρόφων & σιγα σιγά να φθείρεται η σχέση.

Έτσι, αυτές οι αρχικά κατάλληλες προϋποθέσεις που οδήγησαν στο γάμο, δεν αρκούν πλέον για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες που αναπόφευκτα εμφανίζονται στη ζωή, με αποτέλεσμα κάποιοι να επιλέγουν το διαζύγιο.

Σύμφωνα με παλαιότερες έρευνες, το διαζύγιο αποτελεί ένα εξαιρετικά τραυματικό γεγονός στη ζωή των παιδιών, με μακροχρόνιες συνέπειες στη προσαρμογή τους αλλά & στη ψυχική τους υγεία.(ΜΥΘΟΣ)

Ένα διαζύγιο δεν αφήνει ανεπηρέαστο κανένα μέλος της οικογένειας, προκαλεί θλίψη, ενοχές, οργή, θυμό, ανασφάλεια ακόμη & ντροπή, αφού δε παύει να αποτελεί σαν γεγονός μια μεγάλη απώλεια. Ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις επιφέρει μαζί με κάποια απο τα παραπάνω & ηρεμία ή ανακούφιση. (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Τις παλαιότερες έρευνες έρχονται να αντικρούσουν νέες (Kelly, 2000) που υποστηρίζουν ότι πολλά απο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά διαζευγμένων γονιών έχουν κάνει τη πρώτη εμφάνισή τους στα χρόνια που προηγούνται του διαζυγίου, άρα δε θεωρούνται συνέπειες αυτού! Πίσω απο τα περισσότερα απο αυτά τα προβλήματα κρύβεται ένα παρελθόν διαβίωσης με συνεχείς συγκρούσεις & εχθρότητα, για μεγάλο χρονικό διάστημα, πρίν & μετά το χωρισμό. (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες επιπτώσεις που να αποτελούν αναπόφευκτο αποτέλεσμα του διαζυγίου, σαν γεγονός, στη ζωή των παιδιών. (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Ένα διαζύγιο δεν προκαλεί απαραίτητα ψυχοπαθολογία, αυξάνει τις πιθανότητες μιας τέτοιας εκδήλωσης, ΟΜΩΣ σε καμία περίπτωση δε προκαλεί απο μόνο του, ψυχολογικά προβλήματα στα παιδιά! (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Ένα παιδί, στο αρχικό στάδιο του διαζυγίου των γονέων του, βιώνει έντονα αρνητικά συναισθήματα, όπως μοναξιά, απογοήτευση, ματαίωση, αποξένωση, θυμό, απώλεια, θρήνο, ακόμη & ενοχή (έγω φταίω που χωρίζουν..δεν ήμουν αρκετά καλό παιδί!) (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Δεν υπάρχει τρόπος να μεταβιβαστεί η απόφαση του διαζυγίου στα παιδιά & να μη πονέσουν! Θα πληγωθούν, θα νευριάσουν αλλά μπορούν να το ξεπεράσουν με τη κατάλληλη στήριξη & απο τους δυο γονείς, τη διαβεβαίωση αλλά & την έμπρακτη, στη πορεία, επικύρωση της υπόσχεσης οτι δε θα χαθεί κανένας γονιός απο τη ζωή του παιδιού, οτι δεν ευθύνεται σε καμία περίπτωση το παιδί για το διαζύγιο (αποτροπή ενοχών) & ότι θα συνεχίσουν να το αγαπούν το ίδιο. (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Το διαζύγιο δημιουργεί σημαντικές απώλειες στη ζωή των παιδιών, γι αυτό παίζουν μεγάλο ρόλο οι τομείς που παραμένουν σταθεροί (π.χ. το παιδί να συνεχίσει να πηγαίνει στο ίδιο σχολείο, εφόσον αυτό είναι εφικτό, να πηγαίνει στο ίδιο πάρκο, να διατηρήσει τις όποιες δραστηριότητες είχε πρίν το διαζύγιο κ.α.) προσφέροντας έτσι, ασφάλεια, οικειότητα & παρηγοριά. (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Η εμπειρία ενός διαζυγίου μπορεί να χαρακτηριστεί τραυματική μόνο σε σχέση με τις συνθήκες διαβίωσης που επικρατούσαν πριν, το τρόπο χειρισμού του διαζυγίου αλλά & τη προσωπικότητα του κάθε παιδιού. (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Τα περισσότερα παιδιά διαζευγμένων γονιών δε διατρέχουν κανένα κίνδυνο & συνήθως προσαρμόζονται εύκολα παίρνοντας πρώτα το καθένα το χρόνο που χρειάζεται για να αποδεχτεί το γεγονός. (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Ένας δυσλειτουργικός γάμος μπορεί να καταλήξει μόνο σε μια δυσλειτουργική σχέση διαπαιδαγώγησης. (ΜΥΘΟΣ)

Είναι σημαντικό, η ασυμφωνία στο γάμο να μη παγιδεύσει τους δυο πρώην συντρόφους στο μεταξύ τους πόλεμο αλλά μέσω της συνεργασίας & της αλληλοστήριξης, της απο κοινού προσπάθειας & του σεβασμού, της ενεργητικής συμμετοχής & των δύο σε όλες τις σημαντικές στιγμές του παιδιού, της συνεχούς επικοινωνίας με το παιδί αλλά & μεταξύ τους, να μπορέσουν να προσφέρουν ένα πιο καθησυχαστικό συναίσθημα στο παιδί & ένα πιο ασφαλές περιβάλλον με όσο το δυνατόν λιγότερο άγχος. Έτσι, επικυρώνεται & η υπόσχεση που συνήθως δίνουν σε τέτοιες στιγμές οι γονείς, οτι το παιδί δε πρόκειται να χάσει κανέναν απο τους γονείς του.

Οι γονείς θα πρέπει να κατανοήσουν το οτι δε μπορούν να προστατεύσουν το παιδί τους απο τα δύσκολα συναισθήματα που θα βιώσει αλλά μπορούν να συζητούν μαζί του & κυρίως να μάθουν να ακούνε προσεχτικά τα όσα έχει να τους πεί ή να ρωτήσει, αναπτύσσοντας έτσι τη μεταξύ τους εμπιστοσύνη & όχι να επαγρυπνούν προσδοκώντας τη γρήγορη προσαρμογή του. (ΑΛΗΘΕΙΑ)

Τέλος, τα παιδιά διαζευγμένων γονιών που ζουν σε περιβάλλον χωρίς συγκρούσεις θα παρουσιάσουν λιγότερα προσαρμοστικά προβλήματα απ' ότι τα παιδιά που ζουν & με τους δυο γονείς αλλά σε εχθρικό & συγκρουσιακό περιβάλλον (Emery 1982, 2007). (ΑΛΗΘΕΙΑ)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Ε.Κ.Π.Α. e-learning (2014, 24 Νοεμβρίου). Διαχείριση Χωρισμού - Διαζυγίου Γονέων

Διαβάστε ακόμη το άρθρο του Δημήτρη Τσουκάλη : Παιδί και Διαζύγιο