Μιλώντας γενικά για τις διαταραχές της διάθεσης θα λέγαμε ότι υπάρχουν διακριτά τις περισσότερες φορές όρια από την απλή μελαγχολία ή θλίψη, τη δυσθυμία, την κακή διάθεση έως την κατάθλιψη.

Η Covid-19 αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης άνοιας, ψύχωσης, επιληψίας και γενικότερα νευρολογικών ή ψυχικών διαταραχών ακόμη και δύο χρόνια μετά την αρχική λοίμωξη, σύμφωνα με Βρετανούς επιστήμονες. Οι μακρόχρονες επιπτώσεις είναι γενικά μικρότερες στα παιδιά, αν και η Covid-19 μπορεί να διπλασιάσει τον κίνδυνο επιληψίας σε αυτά.

Υπάρχει σημαντική συζήτηση για το κατά πόσο επηρεάστηκε η ψυχική υγεία των παιδιών και των εφήβων από τις διαταραχές και τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας Covid-19.

Το φαγητό αποτελεί μία ισχυρή φυσική ανταμοιβή για τον οργανισμό και η λήψη τροφής αποδεικνύεται συχνά πως είναι μία πολύπλοκη διαδικασία. Η ανταμοιβή και η ευχαρίστηση που σχετίζονται με την κατανάλωση τροφίμων οδηγούν στην παραγωγή της ντοπαμίνης, μία οργανική ουσία η οποία με τη σειρά της ενεργοποιεί τα κέντρα ανταμοιβής και απόλαυσης στον εγκέφαλο.

Όλοι οι άνθρωποι, κατά καιρούς, εκδηλώνουμε κάποια αλλαγή στο συναίσθημά μας ως αποτέλεσμα ενός στρεσογόνου γεγονότος, όπως είναι η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ένας χωρισμός κ.ά. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές η αλλαγή του συναισθήματος ως αντίδραση σε κάποιο δυσάρεστο ή ευχάριστο γεγονός, είναι απόλυτα φυσιολογική και απαραίτητη για την επιβίωσή μας.

Η Διαταραχή της Αποθησαύρισης αναφέρεται στην υπερβολική συγκέντρωση αντικειμένων, χωρίς όμως να υφίσταται μία ιδιαίτερη συναισθηματική ή πρακτική αξία.

Οι συναισθηματικές διαταραχές χαρακτηρίζονται από διαταραχή της συναισθηματικής διάθεσης και όχι από διαταραχή σκέψης ή συμπεριφοράς. Περιλαμβάνουν καταστάσεις στις οποίες κυριαρχούν έντονα συναισθήματα, (χωρίς να υπάρχει εκλυτικός - εξωγενής παράγοντας που να τα δικαιολογεί). Βέβαια, όταν η ένταση του συναισθήματος φτάσει ή ξεπεράσει την αντοχή του ατόμου, μπορεί να επηρεάσει και την συμπεριφορά του και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του.

Η διπολική διαταραχή δεν σπανίζει στις μέρες μας και παρόλα αυτά, πεποίθηση μας είναι πως υστερούμε στην κατανόηση της. Υπολογίζεται πως περίπου 1% του πληθυσμού στην Ελλάδα, πάσχει από διπολική διαταραχή.

Εκτιμάται ότι σχεδόν το 15% των γυναικών πάσχουν από σοβαρή κατάθλιψη, περιγεννητικές διαταραχές διάθεσης και άγχους, και άλλες συναφείς καταστάσεις. Αυτές οι διαταραχές μπορεί να εκδηλωθούν ανεξάρτητα από την ηλικία, το εισόδημα, τη φυλή ή την εθνοτική καταγωγή της γυναίκας (Post-partum Support International) και η συχνότητά τους είναι πολύ μεγαλυτερη από ό,τι συνειδητοποιούν οι περισσότεροι άνθρωποι.

Συχνά η γέννηση ενός μωρού μπορεί να επηρεάσει βαθιά και ουσιαστικά την ψυχολογία της γυναίκας και να οδηγήσει σε πολλές και διαφορετικές εκδηλώσεις, άλλες από τις οποίες είναι φυσιολογικές και βραχύβιες και άλλες σοβαρές και επίμονες. Αν και το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των εκδηλώσεων είναι ότι παρατηρούνται μέσα σε λίγες ημέρες έως εβδομάδες από τον τοκετό, κατά τα άλλα είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. 

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, συνήθως όλη η οικογένεια περιμένει με ενθουσιασμό και ανυπομονησία τον ερχομό του καινούριου μωρού, ιδίως όταν είναι το πρώτο της οικογένειας. Το ζευγάρι ονειρεύεται το νέο μέλος και τη ζωή τους μετά τον ερχομό του. Πολλές φορές όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται τόσο ευχάριστα όσο τα φανταζόμασταν. Η νέα μητέρα μετά τη γέννα συχνά περνά μια περίοδο συναισθηματικής δυσφορίας.

Η εποχική συναισθηματική διαταραχή αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστή διαταραχή από τους Rosenthal και συνεργάτες μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το DSM-IV-TR (APA, 2000) δεν αναφέρεται σε ξεχωριστή διαταραχή αλλά σε έναν προσδιοριστή εποχικής εμφάνισης για τις διαταραχές της διάθεσης με τα εξής χαρακτηριστικά:

Η αυτολύπη είναι μια εξαιρετικά κοινή αιτία της κατάθλιψης και προκύπτει από την πεποίθηση ότι (α) δεν είναι απλώς λυπηρό και άτυχο να συμβαίνουν δυσάρεστα γεγονότα, αλλά είναι κυριολεκτικά φρικτό, καταραμένο και καταστροφικό και (β) ότι ο συναισθηματικός πόνος επιβάλλεται από έξω και όχι από μέσα. 

Η κλινική κατάθλιψη είναι μια διαταραχή της διάθεσης, που συναντάμε πολύ συχνά στην καθημερινότητα των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Χαρακτηρίζεται από έντονη κόπωση, απώλεια της ικανοποίησης και ευχαρίστησης, ανηδονία, ευερεθιστότητα, απόσυρση, διαταραχές στον ύπνο και αλλαγές στη διατροφή, για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα. Κάποιοι την παρομοιάζουν με αλυσίδες στα πόδια, άλλοι με μαύρο σκύλο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ακολουθεί και χαρακτηρίζει το σύνολο της καθημερινότητας του εκάστοτε ατόμου.

Ως βασικός και καθοριστικός στόχος αυτής της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, είναι να αναλύσει κριτικά τη συσχέτιση κατάθλιψης και αυτοκτονίας μέσω ερευνητικών στοιχείων. Στην ανάλυση που ακολουθεί, χρησιμοποιείται και ο δόκιμος στην ελληνόγλωσση βιβλιογραφία όρος «αυτοκτονικότητα» («suicidality»), ώστε να διακριθεί η αυτοκτονία ως τετελεσμένο συμβάν από τον αυτοκτονικό ιδεασμό και την αυτοκτονική συμπεριφορά.

Κάποιες φορές στην ζωή σας μπορεί να έχετε κακή διάθεση ή μειωμένη όρεξη. Άλλες φορές μπορεί να αισθάνεστε λύπη και άλλες χαρά- είναι όλα μέρος της ζωής και αισθήματα που έρχονται και φεύγουν.

Στις αρχές του φθινοπώρου, κάτι έχω να σου πω: Πως το στέμμα ήταν ψέμα, βασιλιάς δεν είμαι εγώ... Μέσα σε μία φράση συνοψίζεται ένα συγκεκριμένο γεγονός: οι εποχές δεν είναι μόνο εποχές, είναι διάθεση, είναι τρόπος ζωής.

Η κατάθλιψη αποτελεί διαταραχή της διάθεσης όπου το άτομο αποκτά αρνητική οπτική για τον εαυτό του π.χ. ότι είναι άχρηστο, ανάξιο, ανεπαρκές, για τον κόσμο π.χ. ότι είναι απορριπτικοί απέναντί του και για το μέλλον π.χ. ότι θα είναι ζοφερό.

Είναι μια συγκινησιακή κατάσταση που χαρακτηρίζεται από λύπη, δυσφορία και αισθήματα φόβου, ενοχής, αναξιότητας και απελπισίας. Συνοδεύεται από χάσιμο της όρεξης και της ερωτικής επιθυμίας καθώς και λήθαργο ή αναταραχή.

Όταν μιλάμε για κατάθλιψη, δεν εννοούμε απλά κάποια αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να βιώνουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα ύστερα από διάφορα δυσάρεστα γεγονότα που μπορεί να συνέβησαν. Στην πραγματικότητα η κατάθλιψη αποτελεί μια πολύ σοβαρή διαταραχή της διάθεσης, η οποία απαιτεί σωστή διάγνωση και κατά συνέπεια σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση.

Η τρίτη ηλικία αναφέρεται στη περίοδο του γήρατος, κατά την οποία οι άνθρωποι βιώνουν πληθώρα βιολογικών, συναισθηματικών και κοινωνικών αλλαγών, που επηρεάζουν την λειτουργικότητά τους στη καθημερινή ζωή.