Προέλευση της φοβίας για τη δημόσια ομιλία

Μια από τις πιο ιδιαίτερες φοβίες που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε είναι η φοβία για τη δημόσια ομιλία. Η φοβία για τη δημόσια ομιλία προέρχεται από πολλούς παράγοντες στη ζωή κάποιου. Μπορείτε να φοβάστε τη θέση, το ακροατήριο ή μόνο τον εαυτό σας. Εάν έχετε μιλήσει σε μεγάλο κοινό πριν και έχετε κάνει αρκετά λάθη στην ομιλία σας, θα είστε πιο επιρρεπείς στο φόβο.

Οι άνθρωποι που ανάρρωσαν από την Covid-19 μπορεί να υποφέρουν από ψυχιατρικές διαταραχές, όπως μετατραυματικό στρες, άγχος, αϋπνία και κατάθλιψη, σύμωνα με μια μελέτη που διενήργησε το νοσοκομείο Σαν Ραφαέλε του Μιλάνου.

Οι διαταραχές αποπροσωποποίησης και αποπραγματοποίησης ανήκουν σε μια μεγάλη κατηγορία διαταραχών που ονομάζονται Διασχιστικές διαταραχές. Βασικό χαρακτηριστικό των διασχιστικών διαταραχών είναι κάποια μεταβολή στις λειτουργίες της ταυτότητας, της μνήμης ή της συνείδησης.

Σίγουρα όλοι έχετε ακούσει έστω και μία φορά τον όρο «φοβία». Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο όρος «φόβος». Είναι, όμως, ο φόβος και η φοβία ταυτόσημες έννοιες; Η απάντηση είναι όχι. Για να μιλήσουμε για την αραχνοφοβία και τις γενετικές της καταβολές, θα πρέπει πρώτα να ξεδιαλύνουμε το μπέρδεμα που υπάρχει γύρω από αυτούς τους δύο όρους που προαναφέρθηκαν.

Το άγχος και ο θυμός μπορούν να προκαλέσουν συχνά έντονες αρνητικές σκέψεις, μετατρέποντας το σώμα και το μυαλό μας σε μια ωρολογιακή βόμβα. Οι αρνητικές σκέψεις έχουν αποτελέσει πρόβλημα για όλους τους ανθρώπους κάποιες φορές στη διάρκεια της ζωής τους. Όσο εύκολα μπορεί να καταβάλουν έναν άνθρωπο, άλλο τόσο μπορεί ο άνθρωπος να αντιδράσει με αλλόκοτο τρόπο.

Η άρρητη θεωρία προσωπικότητας είναι θεωρία η οποία αναφέρεται στις προσδοκίες των μη ειδικών αναφορικά με τη συνύπαρξη γνωρισμάτων της προσωπικότητας και μορφών συμπεριφοράς.

Ο απαραίτητος εγκλεισμός στα σπίτια, "κολώνα" της άμυνας απέναντι στον κορονοϊό, είναι για τη συντριπτική πλειονότητα πρωτόγνωρη εμπειρία. Για τα θετικά που μπορεί να έχει το «μένουμε σπίτι», για να σπάσει η αλυσίδα μετάδοσης του ιού, ενημερωνόμαστε συνεχώς από τους αρμόδιους φορείς. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με συμπεριφορές μέσα στο σπίτι. Κάποιοι δεν αντέχουν να είναι στο σπίτι τους αναγκαστικά με την οικογένειά τους και ξεσπούν στα δικά τους πρόσωπα, με διάφορους τρόπους και πολύ συχνά με άσκηση σωματικής βίας.

Kλινική κατάθλιψη στο 18% του πληθυσμού σε παγκόσμια κλίμακα και σοβαρότατο στρες σε ένα άλλο τόσο ποσοστό ανθρώπων κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών της πανδημίας Covid-19 έδειξαν τα αποτελέσματα της διεθνούς έρευνας, με τίτλο: «COVID-19 MEntal health inTernational for the General Population (COMET-G) Study».

Υπάρχει σημαντική συζήτηση για το κατά πόσο επηρεάστηκε η ψυχική υγεία των παιδιών και των εφήβων από τις διαταραχές και τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας Covid-19.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν περάσει διαστήματα όπου είχαν δυσκολία να κοιμηθούν, ξυπνούσαν κατά την διάρκεια της νύχτας ή δεν μπορούσαν να κοιμηθούν καθόλου. Συμβαίνει σε όλους κατά διαστήματα και αυτό είναι και το τίμημα του να είμαστε άνθρωποι έχοντας την ικανότητα να ανησυχούμε για το μέλλον και να ‘αναμασάμε’ το παρελθόν.

Η αυτο-αντανάκλαση ή αλλιώς ενδοσκόπηση ή αυτοπροβληματισμός είναι μια διαδικασία με την οποία αυξάνετε την κατανόησή σας για το ποιος είστε, ποιες είναι οι αξίες σας και γιατί σκέφτεστε και ενεργείτε όπως κάνετε.

Η γονεϊκότητα είναι μια από τις πιο απαιτητικές και συναισθηματικά φορτισμένες διαδικασίες στη ζωή ενός ατόμου, καθώς οι γονείς καλούνται να ανταποκριθούν σε συνεχώς εξελισσόμενες ανάγκες των παιδιών τους, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν προσωπικά άγχη και συναισθηματικές προκλήσεις.

Είναι η σχέση μου καταδικασμένη; Αυτό που δημιουργεί συνήθως το πρόβλημα σε μια σχέση δεν είναι αυτό που λέγεται, αλλά αυτό που δεν λέγεται.

H 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί διεθνώς από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου, προς τιμήν των Ισπανών συγγραφέων Ίνκα Γκαρθιλάσο ντε λα Βέγκα και Μιγκέλ ντε Θερβάντες, γνωστού και ως Δον Κιχώτη, αλλά και του Άγγλου δραματουργού Ουίλιαμ Σαίξπηρ που έφυγαν από τη ζωή την ίδια ημέρα, στις 23 Απριλίου 1616.

Οι περισσότεροι από εμάς, σε αρκετές στιγμές της ζωής μας έχουμε νιώσει φόβο, κυρίως όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια κατάσταση ή κάποιο πραγματικό γεγονός δυσάρεστο ή και απειλητικό για την ασφάλειά μας. O φόβος είναι μια φυσιολογική αντίδραση προστατευτικού χαρακτήρα μπροστά σε ένα απειλητικό ερέθισμα. Είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης, γιατί μας κινητοποιεί προς αποφυγή ενός πραγματικού ή υποτιθέμενου κινδύνου.

Ένα σημαντικός παράγοντας κινδύνου για τη βρεφική ανορεξία είναι η πρόωρη γέννηση του βρέφους καθώς οι έρευνες αναφέρουν ότι το 19-80% των πρόωρων βρεφών μετά το τέλος της νοσηλείας τους και κατα τη μετάβασή τους στο σπίτι εμφανίζουν προβλήματα διατροφής συμπεριλαμβανομένου της άρνησης φαγητού (Ammaniti, Lucarelli,  Cimino, D’Oliompio & Chatoor, 2010. Bakan, Birmingham & Goldner, 1991. Kay & Tasman, 2006. ).

Η Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή εμφανίζεται σε πληθυσμό που αγγίζει τα 6,8 εκατομμύρια ανθρώπους. Διπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης της συγκεκριμένης διαταραχής σημειώνει το γυναικείο φύλο. Ωστόσο, μόνο το 1/3 των ατόμων θα αναγνωρίσουν την διαταραχή και θα αναζητήσουν θεραπεία.

Η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή (ΓΑΔ) έχει περιγραφεί ως η βασική ή «πυρηνική» αγχώδης διαταραχή. Η έναρξη της ΓΑΔ είναι σταδιακή σε σύγκριση με διαταραχές όπως αυτή του πανικού και μεγάλο ποσοστό ασθενών αναφέρουν ότι ήταν «ανήσυχοι» ή αγχωμένοι ολόκληρη τη ζωή τους, αναδεικνύοντας ένα μονίμως υψηλό βαθμό χαρακτηρολογικού άγχους.

Το άγχος βιώνεται ως μια ακατανίκητη τάση να θέλω όχι μόνο να ελέγξω τον εαυτό μου, τους γύρω μου και τις τρέχουσες καταστάσεις, αλλά και ως μια σημαντική ανάγκη να προβλέπω πάντα τι θα συμβεί εάν.....

Για ‘σένα που τελευταία δεν νιώθεις πολύ καλά και δεν ξέρεις το γιατί… (Γράφει η ψυχολόγος Dr. Meg Arroll)