Μην τρως άλλο την καρδιά σου! Όταν ζεις στο μέλλον, δηλητηριάζεις την ελευθερία σου με το άγχος, Και όταν ζεις στο παρελθόν παθαίνεις κατάθλιψη.. Μην παίρνεις μαζί σου στο κρεβάτι τις έγνοιες σου… Άλλαξε το «εδώ», αφού θα ήθελες να είσαι «εκεί»…

Αν χρησιμοποιείτε την αποφυγή για να μειώσετε τα αισθήματα άγχους που νιώθετε, τότε ίσως ήρθε η ώρα να ξανασκεφτείτε την πρακτική αυτή.
Αυτός ο τύπος δράσης είναι πιθανό να επιδεινώσει το άγχος σας μακροπρόθεσμα.

Πολλές φορές, το δύσκολο δεν είναι να βρούμε την αγάπη μέσα σε μια σχέση, αλλά να μπορέσουμε να την αντέξουμε και να την αποδεχτούμε.
Η εμπειρία μιας ρομαντικής σχέσης, εκτός από ενθουσιασμό και συναισθήματα ευφορίας, μπορεί να πυροδοτήσει φόβους και άγχη που σχετίζονται με την εγγύτητα.

Οι άνθρωποι με έναν σχεδόν αυτόματο τρόπο προσπαθούν να αποφύγουν κάθε είδους πόνο. Αποφεύγουμε ή προσπαθούμε να διαχειριστούμε τόσο τον σωματικό όσο και τον ψυχικό πόνο.

Όλοι έχουμε δύο φωνές. Τη φωνή του εγώ και τη φωνή της ψυχής (γνωστή και ως έμπνευση, διαίσθηση, κοινή λογική, πνεύμα κ.λπ.) ή αλλιώς τη φωνή του φόβου και τη φωνή της αγάπης.

Τα επεισόδια ξεσπάσματος των παιδιών είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της γονικής μέριμνας. Είναι δύσκολο κανείς να τα κατανοήσει, δύσκολο να αποφευχθούν και ακόμα πιο δύσκολο να ανταποκριθούν οι γονείς αποτελεσματικά όταν συμβαίνουν. Και όταν αυτά εμφανίζονται με μεγάλη συχνότητα πέρα από το αναπτυξιακό στάδιο που αναμένονται (συνήθως στα δύο έτη) τότε μπορεί να αποτελέσουν πρόβλημα όχι μόνο για το παιδί αλλά και για τους γονείς που τα υπομένουν.

Στη σύγχρονη εποχή το άγχος είναι ένα συναίσθημα, που μπορεί κάποιος να εικάσει, πως το έχουν αισθανθεί όλοι. Όσοι το έχουν αισθανθεί λοιπόν, μπορούν με βεβαιότητα να σκεφτούν πόσο βάναυσο βίωμα είναι για την ζωή τους. Όμως είναι σημαντικό να σημειωθεί, πως έχει συμβάλει στην ιστορική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Προετοιμάζει το άτομο να εντοπίσει άμεσα κάποιον κίνδυνο και μπορεί να θεωρηθεί, ως ένας μηχανισμός επαγρύπνησης στην διάρκεια της ζωής του.

Ως κλειστό τραύμα κεφαλής ορίζεται το χτύπημα που δέχεται το άτομο στο κεφάλι, χωρίς να υπάρχει εμφανής βλάβη στο κρανίο ή συγκεκριμένο εγκεφαλικό τραύμα. Αυτό το είδος τραύματος συχνά έχει συνέπεια τη μετατόπιση ολόκληρου του εγκεφάλου μέσα στο κρανίο κατά τη διάρκεια του ατυχήματος, προκαλώντας εκτενή βλάβη.

Τι είναι αυτό άραγε που μας ωθεί να σκεφτούμε αρνητικά για ένα γονέα και τις πρακτικές του; Πόσο συχνά παρατηρείται σε ενήλικες, γονείς ή όχι, να σχολιάζουν το μεγάλωμα των παιδιών κάποιου άλλου ανθρώπου;

«Στις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας, η ψυχολογική υποστήριξη προς τα παιδιά είναι αναγκαία για την διατήρηση της ισορροπίας και της συναισθηματικής υγείας ολόκληρης της οικογένειας. Ευχαριστούμε τους εθελοντές επιστήμονες για την ουσιαστική αρωγή τους», τόνισε ο περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης, με αφορμή τη νέα υπηρεσία ψυχολογικής υποστήριξης που προστέθηκε στην Ανοιχτή Γραμμή Βοήθειας 1110.

Κάθε τόσο, κάποιος θεραπευόμενος, τελειώνοντας τη συνεδρία με ρωτάει τι δουλειά να πάρει για το σπίτι. Δε βρίσκω και τόσο παράξενο αυτό το αίτημα. Υπάρχουν θεραπευτικές μέθοδοι για τις οποίες η δουλειά στο σπίτι είναι μεγάλο μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας στο σύνολό της. Και επειδή οι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει να έχουμε μαθήματα για διάβασμα από τότε που πηγαίναμε σχολείο, είμαστε μαθημένοι να το βλέπουμε ως ένα αναπόφευκτο κομμάτι της μαθησιακής διαδικασίας και της προόδου μας. 

Η συχνότητα των διαζυγίων στην Ελλάδα έχει παρουσιάσει αύξηση τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα δεδομένα του 2022, η ακαθάριστη αναλογία διαζυγίων ήταν 1,8 διαζύγια ανά 1000 άτομα. Η τάση αυτή παρατηρείται και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου τα ποσοστά διαζυγίων είναι επίσης αυξημένα.

Όπως περιγράφεται σε όλες τις μελέτες που έχουν δημοσιευθεί έως σήμερα, σε περιόδους κρίσης όπως και η περίοδος που διανύουμε τούτο τον καιρό λόγω της πανδημίας του Covid-19, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την κατάσταση, ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο σπίτι, αλλά και ο φόβος μήπως κολλήσουμε τον ιό ή μήπως πεθάνουμε από αυτόν, μπορεί να μας οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα στρες και κάποιες φορές στην εκδήλωση κρίσεων πανικού.

Στην Ελλάδα, η διαταραχή πανικού είναι εμφανής στο 6% του πληθυσμού. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αυτό το ποσοστό ανεβαίνει και μετρήσεις υποδεικνύουν ότι 1 στους 73 ανθρώπους πάσχει από αυτή τη διαταραχή. Το γυναικείο φύλο, συγκρατεί υψηλότερα ποσοστά από ότι το αντρικό. Παρόλα αυτά, οι άνδρες που εμφανίζουν διαταραχή πανικού, αυξάνονται συνεχώς.

Η κρίση πανικού είναι ένα αιφνίδιο ξέσπασμα φόβου ή δυσφορίας που διαρκεί λίγα λεπτά και κατά το οποίο κάποιος βιώνει συμπτώματα όπως: ταχυκαρδία, ιδρώτα, τρέμουλο, αίσθημα ασφυξίας ή/και πνιγμού, πόνο στο στήθος, ναυτία, ζαλάδα ή/και τάση για λιποθυμία, ρίγος ή αίσθημα ζέστης, μούδιασμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το άτομο συχνά πιστεύει ότι μπορεί να πεθάνει ή να τρελαθεί όσο βρίσκεται σε πανικό.

Η πολυδιάστατη φύση του άγχους και ο διαχωρισμός του σε γνωστικό, σωματικό, προδιάθεσης (προσωπικότητας) και κατάστασης (αγώνας ή προπόνηση) μας δίνει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε και να επενεργήσουμε στις διάφορες πτυχές του, με στόχο τη διαχείριση του και τη μεγιστοποίηση της απόδοσης του αθλητή.

Νέο Online Εργαστήριο από το PSYCHOLOGY.GR, για τη διαχείριση του στρες μέσω της ενσυνειδητότητας! Πρόκειται για ένα εργαστήρι που συνδυάζει την ψυχοεκπαίδευση με την κινησιολογία.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι εκφράζουν δυσφορία για τον καθημερινό τρόπο ζωής τους παραπονούμενοι ότι η ζωή τους είναι έντονη και γεμάτη στρες.
Το στρες είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης του ατόμου με το περιβάλλον του.

Σε έναν ινδιάνικο μύθο αναφέρεται ότι ένας νεαρός θέλησε κάποτε να συμβουλευτεί το γέροντα της φυλής. Του είπε, λοιπόν, ότι νιώθει πως μέσα του υπάρχουν δύο λύκοι, ένας καλός και υπομονετικός και ένας άγριος που δείχνει συνέχεια τα δόντια του και γρυλίζει. Ρώτησε ποιος λύκος θα κερδίσει. «Αυτός που ταΐζεις», απάντησε ο γέροντας. Κάπως έτσι λειτουργούν και τα συναισθήματά μας. 

Είναι αλήθεια πως ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις τις τελευταίες εβδομάδες. Η ταχύτατη διάδοση του κορωνοϊού ανά την υφήλιο και οι σοβαροί κίνδυνοι που ελλοχεύουν για την δημόσια υγεία, έχει αναγκάσει κυβερνήσεις, οργανισμούς και φορείς να πάρουν δραστικά μέτρα προκειμένου να ελαττωθεί όσο το δυνατόν ο ρυθμός μετάδοσης του. Το αποτέλεσμα αυτών των μέτρων ήταν να αλλάξει σημαντικά η καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων - ανάμεσα στους οποίους είμαστε και όλοι εμείς - μέσα σε λίγες μόνο μέρες.