Νεότητα...

Ακρόαση άρθρου......

Η αναζήτηση και η επίτευξη της νεότητας είναι ίσως το όνειρο των περισσότερων ανθρώπων σε αυτό τον κόσμο. Το γήρας μας τρομάζει ακριβώς επειδή γνωρίζουμε ότι η φθαρτότητα και ο θάνατος το συντροφεύει. Η ίδια η λογοτεχνία μας έχει αναφέρει το αξέχαστο παράδειγμα του Φάουστ, του ήρωα του Γκαίτε, ο οποίος δε διστάζει να πουλήσει και την ίδια την ψυχή του στο διάβολο προκειμένου να ξαναγίνει νέος.

Η αγωνιώδης αναζήτηση της νεότητας από κάθε  άνθρωπο οφείλεται στο γεγονός ότι εκείνη συνδέθηκε με την ομορφιά, με την πηγή κάθε ευκαιρίας στη ζωή και με την απόλαυση κάθε χαράς και ευτυχίας. Είναι γνωστή και μη εξαιρετέα η κρίση της μέσης ηλικίας, η οποία συμβαίνει συνήθως στην ηλικία των 40 ετών.

Διακατέχεται από έναν έντονο υπαρξιακό φόβο που απορρέει από τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι η  μεγάλη νεότητα έχει παρέλθει και μαζί με αυτή – όπως πιστεύεται-  οι μεγάλες ευκαιρίες στη ζωή. Θύματα της κρίσης αυτής είναι κυρίως οι γυναίκες, οι οποίες επιθυμούν να παραμένουν ελκυστικές και όμορφες, ακριβώς επειδή η γυναίκα επιβαρυνόταν  ανέκαθεν περισσότερο για την αποδοχή της εξωτερικής της εμφάνισης, αλλά και για το γεγονός ότι μετράει η αντίστροφη μέτρηση για ένα γεγονός κομβικό για την υγεία και την ψυχολογία της : την εμμηνόπαυση η οποία κυμαίνεται στα 45 με 51 έτη. Είναι η διαδικασία με την οποία η γυναίκα περνά πια στην μη αναπαραγωγική της ηλικία και συνοδεύεται, συνήθως, και από έντονο άγχος, ορμονικές διαταραχές και έντονη κυκλοθυμία.

Στις γυναίκες, λοιπόν, το πέρασμα του χρόνου είναι ίσως λίγο πιο εμφανές και αυτό μπορεί να τους δημιουργεί μεγαλύτερο άγχος.

Σε σωματικό επίπεδο, στην ώριμη ηλικία παρατηρείται διαφοροποίηση και αλλαγές σε σχέση με τη νεότερη ηλικία. Εμφανίζεται μεγαλύτερη λιπαρότητα στο δέρμα λόγω της ελάττωσης του κολλαγόνου, εντονότερη και ευκολότερη σωματική κόπωση επειδή η σωματική αντοχή μειώνεται. Φυσικά, η ωριμότητα έχει συνδεθεί με τη μεγαλύτερη εμπειρία στα θέματα ζωής, ενώ η νεότητα από την άλλη με την υπεροχή της άγνοιας κινδύνου και την απολυτότητα της νεανικής ορμής. Φυσικά, αυτό δεν ισχύει πάντα, η ωριμότητα  και η ανωριμότητα κάποιου δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά τις περισσότερες φορές της ίδιας της ποιότητας του ανθρώπου.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η αποφυγή βλαπτικών συνηθειών και έξεων που έχουν διαπιστωθεί ότι  επιβαρύνουν αρνητικά την υγεία μας είναι δυσκολότερο να υιοθετηθούν από  ένα άτομο που δεν έχει συνηθίσει σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής στην πιο νεανική του ηλικία. Ο έλεγχος του σωματικού βάρους, η σωστή διατροφή, η άθληση και η αποφυγή του αλκοόλ και του καπνίσματος,  αποτελούν ασπίδα προστασίας και συμβάλλουν στη νεανική μας εμφάνιση. 

Αυτό που θα ήθελα να τονιστεί από το άρθρο μου δεν είναι τόσο η νεότητα και η ωριμότητα από τα περιοριστικά στεγανά της ηλικίας, αλλά από τη στάση και τη διάθεση ενός ανθρώπου απέναντι στη ζωή. Ο ίδιος ο άνθρωπος, ανεξάρτητα από την ηλικία του, μπορεί να διατηρήσει την ψυχή του πάντα νεανική και να μη σταματήσει ποτέ να χαίρεται και να απολαμβάνει το δώρο της ζωής. Το πέρασμα από μεγάλη νεότητα σε μία πιο ώριμη ηλικία δεν υπονοεί σε καμία περίπτωση ότι θα σταματήσουν να μας συμβαίνουν όμορφα πράγματα ή δε θα μας δοθούν άλλες ευκαιρίες.

Η ψυχή του ανθρώπου και η αγάπη του για τη ζωή θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στο πώς θα διαχειριστεί το χρόνο και τη διαχείρισή του. Η ωριμότητα και η μεγαλύτερη εμπειρία θα του έχουν υποδείξει ότι η ζωή δεν αξίζει να χαραμίζεται σε στεναχώριες για ανούσια μικροπράγματα ή για ανθρώπους που μας στεναχωρούν, αλλά στο ρούφηγμά της και την αποδοχή του εαυτού μας από εμάς τους ίδιους. Η ομορφιά δεν απορρέει πάντα από απελπιστικές δίαιτες ή  προσπάθειες να μη φανεί κάποια σωματική ατέλεια, αλλά από την αναγνώριση και την αποδοχή της εσωτερικής μας ομορφιάς. Το γεγονός ότι κάποιος μεγαλώνει ίσως να είναι και η ένδειξη της ευλογίας ότι έχει ζήσει.

Η ενασχόληση με τον αθλητισμό και με δραστηριότητες που δίνουν χαρά, αποβαίνουν πάντα σωτήριες για την εσωτερική μας ισορροπία και τη λύτρωση από τον ψυχικό μαρασμό. Όπως επίσης και το μοίρασμα του χρόνου με ανθρώπους που μας αγαπούν αληθινά και αναγνωρίζουν την ομορφιάς μας που είναι άφθαρτη όσα χρόνια και αν περάσουν.

Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν ότι στην ωριμότητά τους ήταν πιο ευτυχισμένοι και πλήρεις από την εποχή της μεγάλης τους νεότητας. Γιατί διαπίστωσαν ότι σημασία έχει να ζεις ποιοτικά χρόνια, όχι απλώς ποσοτικά.

Ο κάθε άνθρωπος μπορεί μέσα του πάντα να αγκαλιάζει εκείνο το μικρό παιδί που κάποτε ήταν και να μην απογοητεύεται αν δεν κατάφερε όλα αυτά που ήθελε στη νεαρή του ηλικία. Η αληθινή νεότητα βρίσκεται στην ψυχή και αν το πιστέψει και ο καθένας από εμάς θα καταλάβει ότι ουσιαστικά ποτέ δεν είναι αργά και όλα διορθώνονται.  Η παραίτηση από τη ζωή είναι το πραγματικό γήρας, όχι απλώς μία ημερομηνία γέννησης σε μία ταυτότητα.