Το μυστικό όνομα

Ακρόαση άρθρου......

Tο όνομα που δίνουμε σε μια κατάσταση, είναι η βάση για την ανάπτυξη μιας εποικοδομητικής αντιμετώπισής της, γιατί τα θέματα πρέπει να λύνονται αφού πρώτα προσδιοριστούν.

Οταν μου συμβαίνει κάτι στη ζωή που θα μπορούσε να λάβει διάφορα ονόματα, όπως εμπόδιο, καταστροφή, ματαίωση, ευκαιρία, δυσκολία, λάθος, σκέφτομαι κατ' αρχήν πως θα ονόμαζα αυτό που μου συμβαίνει αν ήμουν ένα τρίτο πρόσωπο, εφόσον η ονοματοδοσία προσδιορίζει και το είδος του συναισθήματος που προγραμματιζόμαστε να λάβουμε από την κάθε μας εμπειρία.

Το πηγαίνω πιο πέρα. Δεν σκέφτομαι μόνο πως θα ονόμαζα εγώ αυτό που μου συμβαίνει, αλλά το πως προσδιορίζουμε και περιγράφουμε με ονόματα όλες τις καταστάσεις του βίου. Από αυτή την απλή αρχική μας αναγνωριστική πράξη θα εξαρτηθεί ο τρόπος με τον οποίον θα βιώσουμε την κάθε κατάσταση. Πως ονοματίζεις κάτι. Αυτό μετράει. Πως ονομάζεις πχ μια αποκαλυπτική εμπειρία; Ποιό είναι το "μυστικό όνομα" του κάθε πράγματος ή κατάστασης που οδηγεί την αλληλεπίδρασή του μαζί σου σε ενδιαφέροντα μονοπάτια;

Θέλω να πω, αν προσδιορίσω το κομμάτι της συνείδησης που με ωθεί σε παράτολμες πράξεις, σε αποκοτιές και κινδύνους ως κρίση παράνοιας, τότε μοιραία αυτοπρογραμματίζομαι να μπω στην τρέλα.

Αν όμως αποδεχτώ ότι δεν αποτελεί τρέλα αυτό που αισθάνομαι, τότε η λογική μου πρέπει να με οδηγήσει στην αποδοχή του παραλογισμού μου. Συνεπώς δεν αποδέχομαι αυτή την προοπτική επειδή αυτή είναι η μόνη λογική πράξη για να μην τρελαθώ.

Πως ονομάζεις μέσα σου έναν χωρισμό, έναν θάνατο, μια γέννηση, μια επιτυχία, μια αποτυχία, μια θλίψη; Ποιό "μυστικό όνομα" δίνεις στον πόθο σου; Πως ονομάζεις ένα περιστέρι του απογεύματος; Κι όταν μυρίζεις θάλασσα και κόβεις τη ντομάτα, πως ονομάζεις τη στιγμή που ρίχνεις το αλάτι και την τρώς; Ποιό όνομα επιλέγεις για να περιγράψεις τον φίλο σου και τον εχθρό σου, τους έρωτες και τις εξερευνήσεις σου;

Σε νικάνε οι λέξεις; Επιλέγεις τις τραγικές, από το γλωσσικό σου εξοπλισμό, για να μιλήσεις συχνότερα; Ονομάζεις την πρώην γυναίκα σου ύαινα και την τύχη σου καταραμένη; Εξαφανίζεις τους ανθρώπους που έρχεσαι σε αντιπαράθεση από τον κόσμο σου; Τους επιβάλεις τη λέξη της διαγραφής; Η συμπορεύεσαι με όποιον μπορεί να βαδίσει σιμά σου; Ποια λέξη επιβάλεις στην έννοια της ήττας; Τη δαμάζεις υποτάσσοντάς τη στο χρόνο και άρα μεταμορφώνοντάς τη σε εμπόδιο ή σε χειραγωγεί και βγαίνει εκτός χρόνου με τις πομπές της και βαφτίζεσαι χαμένος;

Οι λέξεις οργώνουν τις έννοιες, χαράζουν τις πορείες της σκέψης, καθοδηγούν τις πράξεις και τις ζωές.

Ολα αυτά μάλλον τα γνώριζε εμπειρικά η αρχαία θεολογία, την εποχή που επιστήμη ήταν ακόμα συγχρωτισμένη με τη μαγεία, γιαυτό και αναπτύχθηκαν θεωρίες για το μυστικό όνομα του θεού, μυστικές λέξεις γενικά, στις οποίες μόνο οι μύστες είχαν πρόσβαση.

Αλλά εμείς αρκεί να θυμόμαστε ότι το πως προσδιορίζουμε μια κατάσταση, το όνομα που της δίνουμε, είναι το πρώτο βήμα για τον τρόπο αντιμετώπισής της. Αλλιώς αντιμετωπίζεις κάτι που ονόμασες ανεπανόρθωτη καταστροφή και πολύ διαφορετικά κάτι που βάφτισες προσωρινή δυσκολία. Κι ας είναι το ίδιο γεγονός.