Η ανατρεπτική δύναμη του αφουγκράζομαι

Ακρόαση άρθρου......

Στο άρθρο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ σε ενα απο τα στοιχεία που περιέχει η θεραπευτική προσέγγιση την οποία εφαρμόζω εδω και χρόνια, το οποίο όσο περνούν τα χρόνια αποκτά κεντρική θέση στην θεραπεία και μεταλλάσεται σε αξία ανεκτίμητη και πέρα απο τα πλαίσια της θεραπευτικής πρακτικής.

Το στοιχείο αυτό είναι το: ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΙ.

Τι σημαίνει "Αφουγκράζομαι"

Το αφουγκράζομαι είναι κάτι περισσότερο απο το ακούω. Στο αφουγκράζομαι καλώ όλες τις αισθήσεις μου να συμμετέχουν στο να ακούσω και δεν ξεχωρίζω τις πληροφορίες που έρχονται (σε καλές ή κακιές, σημαντικές ή ασήμαντες κ.τλ.), αλλά τις αντιμετωπίζω ισότιμα.

Στην θεραπευτική προσέγγιση του Somato Emotional Release- Non Directional Somatic Psychotherapy, αφουγκραζόμαστε το σώμα, καθώς η βασική αρχή της μεθόδου είναι πως το σώμα μπορεί να πει την καθαρή αλήθεια σε κάθε άνθρωπο τόσο για το τι έχει συμβεί, όσο και για το τι χρειάζεται να γίνει στο μέλλον.

Πως φτάνει λοιπόν αυτή η βασική αρχή της μεθόδου να γίνεται πολύτιμη;

Πολύ συχνά μου απευθύνονται άνθρωποι για θεραπεία οι οποίοι έχουν κάνει άλλες θεραπείες για πολύ ή λίγο καιρό. Οι θεραπείες αυτές τους έχουν δώσει διάφορα βοηθητικά στοιχεία. Καμιά όμως δεν τους δίνει τόσο χώρο να εκφραστεί η αλήθεια τους μέσα απο το σώμα ή τον λόγο, χωρίς να παρέμβει μια αξιολόγηση, μια ερμηνεία, μια πρόταση ερχόμενη απο τον ειδικό. Αυτό έχει σαν συνέπεια ο κάθε θεραπευόμενος να συλλέγει πληροφορίες για το τι του συμβαίνει και για το τι πρέπει να κάνει, αλλά να μην μπορεί να τις ενσωματώσει στην ζωή του γιατί πολύ απλά έχουν προέλθει απο κάποιον έξω απο αυτόν.

Επίσης σε ένα τέτοιο θεραπευτικό πλαίσιο ο άνθρωπος δεν μαθαίνει να εμπιστεύεται τον εαυτό του και το σώμα του, αλλά στην καλύτερη περίπτωση εμπιστεύτεται την αξιολόγηση κάποιου ειδικού.

Πολλοί άνθρωποι το λενε κιόλας, «θέλω να πάω σε έναν ψυχολόγο να μου πει τι συμβαίνει».

Βέβαια, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν οτι η αρχική πηγή της νοσηρότητας, προέρχεται απο το οτι δεν είχαν ποτέ χώρο, χρόνο και αποδοχή στο να εκφράσουν τον εαυτό τους για να συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι πρώτα ποιοί είναι και να σχετιστούν  έπειτα με το περιβάλλον τους με γνησιότητα.

Αν όμως αναλογιστείτε για μια στιγμή τι είναι αυτό που έχει προκαλέσει μέσα σας κάποιο τραύμα, πόνο, παράπονο κ.τ.λ. θα βρείτε σίγουρα κάποια επέμβαση, αδιαφορία ή αξιολόγηση στον έναν ή στον άλλο βαθμό απο κάποιον ή κάποιους άλλους.

Αφού λοιπόν η επέμβαση, η αξιολόγηση, η αδιαφορία είναι πηγή παθολογίας, είναι μάταιο να περιμένουμε πως οι ίδιες τακτικές θα φέρουν την υγεία, ντυμένες με μια καλή πρόθεση.

Η πραγματική θεραπεία χωρίς εξαρτήσεις απο κανέναν ειδικό, έρχεται μόνο όταν μάθει να ακούει και ειδικότερα να αφουγκράζεται τον εαυτό του. Για να το μάθει, βέβαια, ο θεραπευόμενος χρειάζεται να το έχει μάθει και αποδεχθεί σαν απόλυτη αξία, ο θεραπευτής.

Για εμας, στο Somato Emotional Release- Non Directional Somatic Psychotherapy, η διαδικασία και η εμπειρία του αφουγκράζομαι είναι απαραίτητη τόσο για τον θεραπευόμενο όσο και για τον θεραπευτή. Απο άλλη θέση συμβαίνει στον καθένα αλλά είναι ενα στοιχείο που μοιράζονται.

Το αφουγκράζομαι δίνει απεριόριστο χώρο στο σώμα και στον εσωτερικό εαυτό να εκφραστεί και αυτή η εμπειρία είναι βαθιά, πρωτόγνωρη και συγκινητική για όλους και τότε  ανατρέπεται ο,τι μπορεί να ήξερε κανείς για το τι είναι θεραπεία και αρχίζει το ταξίδι της προσωπικής θεραπείας.

Στη συνέχεια παρατίθεται ενα απόσπασμα απο το βιβλίο «Αγγίζοντας τη μνήμη του σώματος», Εκδόσεις Οσελότος, Αθήνα 2016, που αναφέρεται στο ζήτημα του αφουγκράζομαι.

«........ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΙ
Ο «θεραπευτής» ακούει μέσα από τα χέρια του συνεχώς το σώμα. Ακούει κυρίως τον κρανίο-ιερό ρυθμό αλλά και όλες τις υπόλοιπες κινήσεις του σώματος. Ακούει και υποστηρίζει το σώμα να οδηγηθεί στην ισορροπία του, την οποία γνωρίζει το ίδιο καλύτερα από όλους.

Ο «θεραπευόμενος» ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις του και ακούει με αυτές μέσα στην σιωπή ό,τι συμβαίνει εσωτερικά στο σώμα του. Με αυτήν την ακοή αρχίζει να αισθάνεται ότι το σώμα του είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που νόμιζε μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Το να ακούει κάτι που δεν έχει λόγο του δίνει τη δυνατότητα να χτίσει μια σχέση με το σώμα του, μια σχέση που θα του επιτρέψει αργότερα να εμπιστευθεί το λόγο που θα αρθρώσει  το σώμα του, μέσα από το θεραπευτικό διάλογο.

Αργότερα έρχεται η στιγμή που το σώμα αρχίζει έναν διάλογο με τον «θεραπευόμενο». Συζητά μαζί του το κάθε ζήτημα που έχει εμφανιστεί. Η βαθιά χαλάρωση που έχει η εγκεφαλική κατάσταση του «θεραπευόμενου» και η εγγύτητα που έχει καταφέρει να έχει με το σώμα του μέσα από το άκουσμα στη σιωπή, τον οδηγούν να συνομιλήσει με το κάθε σημείο του σώματος χωρίς άμυνες.

Κάθε σημείο του σώματος αντιμετωπίζεται πια σαν μια ανεξάρτητη προσωπικότητα. Μια προσωπικότητα που μπορεί να συζητήσει ισότιμα για όλα. Ο «θεραπευόμενος» ακούει το σώμα του να του ξετυλίγει ιστορίες που τις περισσότερες φορές τις γνωρίζει, τις έχει και στην συνειδητή του μνήμη. Έχει την ευκαιρία όμως να ακούσει το πώς το σώμα του έχει αποτυπώσει το κάθε τι και ποιες επιδράσεις έχει φέρει αυτό πάνω στην λειτουργία του σώματος και του ψυχισμού του.

Κάποιες φορές βέβαια έχει την ευκαιρία να δει να ξετυλίγονται μπροστά του μνήμες, που βρίσκονται σε τόσο μικρή ηλικία που μόνο το σώμα τις έχει καταγράψει. Πρόκειται για άκρως αποκαλυπτικές και καθοριστικές  ιστορίες για την πορεία εξέλιξης του θεραπευόμενου.»...

Διαβάστε ακόμη το άρθρο: Σιωπή: τα επίπεδα της και η ανεκτίμητη θεραπευτική της αξία της Σεβαστιάνα Κουτρουμπάνου, Ψυχολόγου και Επιστημονικής Συνεργάτιδας του psychology.gr