Οι παλιές φιλίες πάνε στο παράδεισο

Ακρόαση άρθρου......

Εχθές συνάντησα μετά από πολύ καιρό ένα παιδικό μου φίλο. Είχαμε χαθεί για πολλά χρόνια, θυμάμαι η τελευταία φορά που τον είχα συναντήσει ήταν δυο μέρες πρίν την ορκωμοσία μου στο πανεπιστήμιο. Ένα ξαφνικό τηλεφώνημα, και σε δυο ώρες ήμασταν κάπου και τα πίναμε παρέα.

Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει με τις παλιές φιλίες. Ο χρόνος αποκτά μια άλλη σχετικότητα κι έτσι απλά δεν τις αγγίζει, σαν η φθορά να παραιτείται από το έργο της, αδύναμη να αντιμετωπίσει τη σφοδρότητα και τη δύναμη του οικείου και ζωντανού που χαρακτηρίζει μια φιλία ετών. Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, αλλά καμιά φορά ούτε ο τρόπος που κοιτάνε αλλάζει, κι αυτό είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό.

Γιατί, όμως, οι παιδικές φιλίες είναι τόσο δυνατές;

Ο ψυχισμός του παιδιού είναι σαν ένα πολύ απορροφητικό σφουγγάρι. Μαθαίνει και ενσωματώνει εμπειρίες πάρα πολύ γρήγορα και επιθυμεί την αποδοχή, την αναγνώριση και την εγγύτητα περισσότερο από κάθετι άλλο. Για το ψυχισμό ενός παιδιού ο κολλητός φίλος είναι μια σπουδαία αναγκαιότητα που ισοδυναμεί συχνά με την αγάπη και την ανάγκη της οικογένειας. Με τους φίλους το μικρό παιδί μοιράζεται όλες του τις εμπειρίες,ανακαλύπτει το κόσμο και σταδιακά ανακαλύπτει τον εαυτό του. Ταυτίζεται με τους φίλους και συναγωνίζεται γλυκά όλα τους τα προσόντα και τις αρετές κι έτσι μέσα από τη σύγκριση και την αντίθεση μαθαίνει και τα δικά του όρια και δυνατότητες.

Για τους παιδικούς φίλους υπάρχει πάντα θαυμασμός και μια ανάγκη να τους κουβαλάμε μαζί μας, όπου αυτό είναι δυνατό, σαν αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας, σαν κάτι που μας ανήκει και του ανήκουμε.

Μέσα από τα μάτια των παιδικών μας φίλων είμαστε ο ιδανικός εαυτός μας, όπου όλα μας τα λάθη, οι αδυναμίες και δυσκολίες συγχωρούνται και ξεχνιούνται, ακριβώς επειδή είμαστε τόσο σημαντικοί και ιδιαίτεροι για κάποιον.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό για ένα παιδί να αγαπηθεί και να αναγνωριστεί στα μάτια ενός παιδικού φίλου, αυτό είναι το εφόδιο για μια ζωή του οποίου την αξία ίσως αναγνωρίσει πολλά χρόνια μετά.

Δεν έχει τόση σημασία αν με τους φίλους μας έχουμε πολλά κοινά ή αν μοιραζόμαστε κατ' ανάγκη τα ίδια ενδιαφέροντα. Σημασία για το μικρό παιδί έχει η ύπαρξη ενός τουλάχιστον ανθρώπου σα σημείο αναφοράς, με τον οποίο να μπορεί να επεξεργαστεί τη συνθετότητα της καθημερινότητα του, να μπορεί να εκφράσει την επιθυμία του, την επιθετικότητα του, τον εγωκεντρισμό και την αφέλεια, κι έτσι να έχει τη δυνατότητα μιαw ποικιλομορφίας στην ανάπτυξη και τη σταθεροποίηση της συναισθηματικής του πραγματικότητας.

H φιλία στην ενήλικη ζωή

Οι φιλίες της ενηλικίωσης είναι εξίσου πάρα πολύ σημαντικές, καθώς τις χαρακτηρίζει μεν η ωριμότητα, τα καλά όρια η δυνατότητα της βούλησης και η σταθερότητα, όμως στερούνται δυστυχώς της γλυκιάς τρέλας και της τσαχπινιάς των παιδικών μας χρόνων. Για το λόγο αυτό, χαιρόμαστε τόσο πολύ, όταν συναντάμε έναν παιδικό φίλο. Μέσα στα μάτια του ξαναβλέπουμε το παιδί που κρύβουμε μέσα μας και αυτό μας συγκινεί και μας ανανεώνει.

Θα ήταν, φυσικά, λάθος να υποβαθμίσουμε πολύ σημαντικές και σπουδαίες γνωριμίες που μπορεί να κάνουμε σαν ενήλικες. Επίσης, θα ήταν λυπηρό να παραιτηθούμε από τη χαρά και τη παιδικότητα σαν ενήλικες, καθώς έτσι θα θάβαμε το πιο ζωντανό και χαρούμενο κομμάτι του εαυτού μας. Κάθε ηλικία έχει τις χάρες της και τους σημαντικούς της σταθμούς και οι άνθρωποι με τους οποίους τους μοιραζόμαστε είναι ένα κομμάτι μας και αξίζουν το σεβασμό μας.

Αντί επιλόγου:

Στο μικρό αυτό σταθμό μας στο χωροχρόνο που λέγεται ζωή, σημασία έχουν οι στιγμές και όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα συναισθήματα που έχουμε την τύχη και τη χαρά να νιώσουμε και να μοιραστούμε. Η λέξη συναίσθημα, εξάλλου, προκύπτει από τις λέξεις αίσθημα και σύν με άλλα λόγια αισθήματα που θέλουν δύο για να βιωθούν.

Επενδύστε, λοιπόν, σε ανθρώπους και στιγμές ακόμη και αν πληγωθείτε, ακόμη και αν νιώσετε προδοσία κάποια στιγμή, γιατί το σπουδαίο και το υπέροχο κρατάνε λίγο άλλα σημασία έχει ότι είχαμε τη τύχη να το μοιραστούμε με κάποιον άλλο.

Γιάννη, Γιώργο, Χρήστο, Έλενα, Βάσια, Νανά, Άννα, και όλοι εσείς που κάνατε τα παιδικά μου χρόνια μια πολύ όμορφη ανάμνηση, να ξέρετε ότι ακόμη κι αν δε σας βλέπω πια πολύ, είστε το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου κι αυτό από μόνο του με κάνει να σας αγαπώ όσο και τον εαυτό μου εκείνων των χρόνων!