- Home
- Ψυχολογία Σχέσεων & Επικοινωνία
Ψυχολογία και σχέσεις. Επικοινωνία, προβλήματα γάμου και ζευγαριού. Διαζύγιο, απιστία, ψυχολογία άνδρα & γυναίκας. Συμπεριφορές, θεραπεία.
Ορισμένα συνηθισμένα στερεότυπα γύρω από το ζήτημα των κακοποιητικών σχέσεων είναι πως αφορούν μόνο σε ζητήματα σωματικής βίας και πως τα θύματα παραμένουν στις σχέσεις αυτές από επιλογή.
Όλοι οι άνθρωποι μπαίνουν σε μια νέα σχέση -ακόμα κι αν είναι η πρώτη τους- κουβαλώντας ο καθένας τις εμπειρίες του. Στη συνάντησή μας με τους ανθρώπους μεταφέρουμε μαζί μας πολλές και διάφορες αποσκευές: την παιδική μας ηλικία, τους γονείς μας, την οικογένειά μας, τους φίλους μας, την εκπαίδευσή μας, τα βιώματά μας, τον πολιτισμό μας, τις γνώσεις μας, τις ερωτικές, φιλικές, επαγγελματικές μας σχέσεις...
Έτσι είναι και συμφωνώ απόλυτα. Τι νόημα έχει η αγάπη αν κουραστείς, αν παλέψεις, αν χάσεις τον εαυτό σου και χαθεί και η μαγεία προσπαθώντας; Θα είναι μια μάχη εγωιστική απλά έναντι του άλλου, μάχη διεκδίκησης, επικράτησης.
Ίσως αμφιβάλλετε -έστω και λίγο- για τον σύντροφό σας. Ή ίσως η βεβαιότητα ότι σας απατά εμφανίζεται κατά διαστήματα. Αλλά η εμπιστοσύνη, η πρωταρχικής σημασίας για την καλή λειτουργία ενός ζευγαριού, δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν εγκαταλείψετε τις πεποιθήσεις σας και δεχτείτε να αμφιβάλλετε για τον άλλο με τον σωστό τρόπο. '' Νομίζω με απατά...αλλά θα της/του δώσω το πλεονέκτημα της αμφιβολίας.''
Πόσοι άνθρωποι δε νιώθουν αγαπητοί επειδή δεν τους αγαπούν όπως θα ήθελαν; Γιατί υποφέρουμε όταν οι άλλοι δεν συμπεριφέρονται όπως μας άρεσε;
Γιατί επιλέγω συντρόφους στη ζωή μου που με οδηγούν σε αδιέξοδο; Ποιος είναι ο λόγος που μου δημιουργούν έλξη τα «λάθος» άτομα για μένα και επαναλαμβάνω ένα μόνιμο μοτίβο σχέσεων;
Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το φόβο του χωρισμού χρειάζεται να πάμε λίγο πίσω, στην παιδική ηλικία προκειμένου να δούμε τον αρχικό χωρισμό. Το παιδί δομείται σε σχέση με τον άλλον, συνήθως σε σχέση με τη μητέρα του, που φοβάται μη τη χάσει, αλλά και από την οποία μια μέρα πρέπει να χωρίσει.
«Πώς να συμπαρασταθώ σε έναν φίλο μου που περνάει δύσκολα; Τι μπορώ να κάνω, τι μπορώ να πω για να τον βοηθήσω; Δεν είμαι ειδικός για να ξέρω πώς να το χειριστώ!»
Η αλήθεια είναι ότι μπορούμε αν το θέλουμε να μεταμορφώσουμε τις σχέσεις μας και τον τρόπο που σχετιζόμαστε. Όλοι οι άνθρωποι αναπτύσουμε μια μορφή προσκόλλησης με τον πρωταρχικό μας φροντιστή που συνήθως είναι η μητέρα. Ο πρωταρχικός αυτός δεσμός καθορίζει τον τρόπο που σχετιζόμαστε και ακόμη περισσότερο τις ερωτικές μας σχέσεις.
Ο άνθρωπος είναι εξελικτικά προσανατολισμένος να δημιουργεί σχέσεις με τους άλλους και να εντάσσεται σε ομάδες, ώστε να καλύψει τις βιοτικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές του ανάγκες. Οι J. Bowlby (θεωρία του δεσμού) και D. Winnicott (Θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων), μέσα από τις μελέτες τους σε βρέφη, ανέδειξαν την εξελικτική βάση της δημιουργίας στενών συναισθηματικών και φροντιστικών δεσμών και της αίσθησης του «ανήκειν».
Γιατί σας είναι τόσο δύσκολο να επιστρέψετε στο κατάστημα τα γιαούρτια που έχουν λήξει, ένα μπλουζάκι που ξέβαψε με την πρώτη πλύση ή τα σάπια αχλάδια που βρήκατε στη σφραγισμένη συσκευασία; Αμφιταλαντευόμαστε πάντα ανάμεσα στα δικαιώματα που έχουμε ως καταναλωτές και στο να νιώθουμε πως πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη όταν διεκδικούμε το δίκιο μας.
Το Psychology.gr είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε πρόσβαση στην αρθρογραφία και άμεση ενημέρωση για έρευνες ψυχολογίας και θέματα ψυχικής υγείας: Psychology.gr - Google News
Ακολουθήστε το PSYCHOLOGY.GR στο Youtube για δωρεάν σεμινάρια και στο Facebook για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα άρθρα ψυχολογίας & αυτοβελτίωσης.
Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.