Οι πιο σημαντικοί παράμετροι που καθορίζουν το τι επίπτωση θα έχει το διαζυγίο στο παιδί είναι το υποστηρικτικό περιβάλλον δηλαδή τα αδέλφια, συγγενείς και φίλοι και η στάση των γονιών πριν και μετά το διαζύγιο.
Μερικά παιδιά μικρής ηλικίας επειδή αναπτυξιακά έχουν την τάση να ερμηνεύουν τα γεγονότα με επίκεντρο τον εαυτό τους είναι πιθανό να νομίσουν πως αυτά φταίνε που δεν ήτανε καλά παιδιά, γιαυτό έφυγε ο γονέας.
Είναι καλο σε αυτά τα παιδιά να τα καθησυχάζουμε εξηγώντας πως δεν είναι έτσι.
Τι δεν πρέπει να κάνουν οι γονείς
1) Να μην μπερδέψουν το παιδί με τον χωρισμό, δηλαδή να μην είναι το παιδί παρών όταν συμβαίνουν συγκρούσεις, να μην το βάζουν στο μέσο της σύγκρουσης και να μην το γίνεται το παιδί μεταφορέας μηνυμάτων.
2) Αν το παιδί είναι στην εφηβεία να αποφέυγονται οι υπερβολικά στενές σχέσεις με τον γονέα του αντίθετου φύλου.
3) Να μην δείχνουν εχθρότητα για τον πρώην σύζυγο και να μην τον κατηγορούν μπροστά στο παιδί.
Τι είναι καλό να κάνουν οι γονείς
1) Οι εξηγήσεις που θα δωθούν στο παιδί να είναι όσο πιό αληθινές γίνεται και να τονιστεί πως είναι κοινή απόφαση που αφορά μόνο τους γονείς.
2) Οι γονείς να θέτουν τα ίδια σταθερά όρια και κανόνες
3) Το παιδί να επισκέπτεται τον γονέα που έφυγε σε συνεπές και τακτικό πρόγραμμα.
4) Να εξηγούν στο παιδί πως αυτό δεν έχει κανένα απολύτως μερίδιο ευθύνης και να το διαβεβαιώσουν και οι δυό πως θα συνεχίσουν να το αγαπούν και θα το υποστηρίζουν και πως αυτό δεν θα αλλάξει.
5) Να ενθαρύνουν το παιδί να εκφράσει όλα τα συναισθήματά και τις σκέψεις του και να μην τα κρύβει.
6) Να μην στερήσουν από το παιδί κανέναν από τους δύο γονείς.
7) Ο γονέας που μένει τώρα πιά αλλού να συνεχίσει να παρέχει την ίδια σταθερή φροντίδα.
Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου
Ψυχολόγος,
ψυχοθεραπευτής παιδιών, ζευγαριών και ενηλίκων, Συμβουλευτική γονέων.