Σώμα μου φτιαγμένο από πηλό, σώμα μου κάνεις ό,τι θέλεις στο μυαλό.. ή μήπως αυτό σε κάνει ό,τι θέλει;

Ακρόαση άρθρου......

Αν κάνετε μια επίσκεψη σε ένα γυμναστήριο της γειτονιάς σας θα παρατηρήσετε ίσως περισσότερους άνδρες απ’ ότι γυναίκες να γυμνάζονται, να τρέχουν αρκετές ώρες στο διάδρομο, να σηκώνουν με μανία πολλά βάρη κοιτάζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό τους ή μάλλον συγκεκριμένες περιοχές του σώματός τους στον καθρέφτη και ξεφυσώντας καταϊδρωμένοι στο τέλος της προσπάθειας να χαμογελάνε όλο καμάρι μόνοι τους, κοιτάζοντας στον καθρέφτη ή αν υπάρχει γνωστός που γυμνάζεται να στραφούν σε αυτόν να μοιραστούν το κατόρθωμά τους.

«Έτσι θέλουν οι γυναίκες τους άνδρες, μυώδεις και μπρατσαράδες, τραβά το βλέμμα τους», ενδεχομένως να σου απαντήσουν αν τους ρωτήσεις για ποιο λόγο γυμνάζονται τόσο εντατικά.

Τι γίνεται όμως όταν αντί για βάρη έχεις να σηκώσεις πολλά αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις και τα οποία κρατάς καλά κρυμμένα μέσα σου γιατί ντρέπεσαι να μιλήσεις για αυτά; Ποιο είναι το όριο από εκεί που τραβάς τα μάτια πολλών γυναικών καταλήγεις να τραβάς κυρίως μίας .. της ανορεξίας;

Μύθοι αναφορικά με τις διατροφικές διαταραχές των ανδρών
Αν ρωτούσαμε ένα γνωστό μας να μας περιγράψει ή να μας δώσει την εικόνα που έχει στο μυαλό του για ένα άτομο με διατροφική διαταραχή θα ξεκινούσε κάπως έτσι «κοπέλα ή γυναίκα με ». Το πρώτο που επιλέγει είναι το φύλο  κοπέλα/γυναίκα.

Ίσως οι περισσότεροι να απαντούσαν κάπως έτσι καθώς θεωρούν ότι η διατροφική διαταραχή είναι καθαρά γυναικεία υπόθεση από την οποία οι άνδρες δεν κινδυνεύουν.

Οι ελάχιστες μελέτες που ερευνούν τις διατροφικές διαταραχές στον αντρικό πληθυσμό και αναφέρονται κυρίως σε στατιστικά δεδομένα δείχνουν μια άλλη πραγματικότητα.

Μιλώντας με νούμερα φαίνεται ότι, με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης του Woodside από το τμήμα Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο, περίπου ένα εκατομμύριο άνδρες (από τα οκτώ του συνολικού Αμερικανικού πληθυσμού) υποφέρουν από διατροφικές διαταραχές, ποσοστό μεγαλύτερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις του Εθνικού Οργανισμού για την Ψυχογενή /Νευρογενή Ανορεξία και τις συναφείς διαταραχές [American Journal of Psychiatry, April, 2011].

Επίσης, Τα δεδομένα από τη μελέτη της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ σε 9.000 Αμερικανούς ενήλικες (2007) έδειξαν ότι από τους ενήλικες που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές ποσοστό μεγαλύτερο από το 25% είναι άνδρες.

Παρόλα αυτά ακόμη και όταν υπάρχει κάποια υποψία ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με το βάρος ή τη διατροφή τους οι άνδρες πολύ δύσκολα το παραδέχονται και ακόμη πιο σπάνια αναζητούν εξειδικευμένη υποστήριξη. Αυτό συμβαίνει ενδεχομένως διότι οι άνδρες έχουν μεγαλώσει με την αντίληψη ότι μπορούν μόνοι τους να έχουν τον έλεγχο και να τα καταφέρνουν χωρίς να ζητάνε βοήθεια (κάτι που κάνουν κυρίως οι γυναίκες).

Καθώς πολλοί από αυτούς δεν εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους ενδεχομένως η διατροφική διαταραχή να είναι ένας τρόπος/μέσο να τα διαχειριστούν, ιδίως τα πιο δυσάρεστα. Ωστόσο, ακόμη και όταν αποφασίζουν να απευθυνθούν για βοήθεια δηλώνουν απογοήτευση καθώς οι ολοκληρωμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις είναι περιορισμένες και πολλοί θεραπευτές δεν είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τέτοιες περιπτώσεις (διαφορετικές ανησυχίες και προσδοκίες αναφορικά με την εικόνα σώματος).

Η διατήρηση της μυϊκής μάζας (φαίνονται μυώδεις και πιο υγιείς) παρά την απώλεια κιλών είναι μια άλλη παράμετρος που εμποδίζει την αναγνώριση της διατροφικής διαταραχής στους άνδρες αλλά η απώλεια σε ιστό και μυ (σε αντίθεση με την απώλεια λίπους στις γυναίκες) τους θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Πώς να την αναγνωρίσετε συμπτώματα

• υπεργυμναστική (και όχι εξαντλητική δίαιτα όπως οι γυναίκες
• χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης και μειωμένη ερωτική/σεξουαλική επιθυμία [libido] (συχνά παραβλέπεται απαραίτητη η διερεύνησή τους)
• αισθητή απώλεια βάρους ή διακύμανση στο μέγεθος
• διαταραχή ηλεκτρολυτών
• διαταραγμένη εικόνα σώματος - υπερβολική ενασχόληση με το σώμα, το βάρος, το σχήμα
• κατάχρηση προϊόντων γράμμωσης, ενίσχυσης μυϊκής μάζας, φουσκώματος (bulk up)
• χρήση χαπιών αδυνατίσματος
• αρνητική διάθεση, κούραση
• τελειομανία
• απομόνωση, περιορισμένες κοινωνικές συναναστροφές
• διατροφικά τελετουργικά, περιορισμός της ποσότητας ή αποφυγή συγκεκριμένων φαγητών (0% λιπαρά ή χορτοφαγία)
• αποφυγή φαγητού με άλλους, συνήθως τρώει μόνος ή ισχυρίζεται ότι έχει φάει πριν
• εκκαθαριστικές συμπεριφορές (εμετοί, χρήση καθαρτικών ή διουρητικών)
• αδύναμα μαλλιά

Παρέμβαση
Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της διατροφικής διαταραχής είναι η αποδοχή της από το ίδιο το άτομο (καθώς το αρνούνται ή το κρύβουν επειδή ντρέπονται να μιλήσουν για αυτό).

Μια ολοκληρωμένη θεραπευτική παρέμβαση συνίσταται στη συνεισφορά ειδικών από διάφορους τομείς που θα δουλέψουν ως ομάδα (διεπιστημονική συνεργασία) και είναι:

α) Διατροφολόγος (εγγεγραμμένος),

β) Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής και οι δυο με εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές,

γ) Ψυχίατρος για τη φαρμακευτική αγωγή αν χρειαστεί,

δ) Γιατρός πρωτοβάθμιας περίθαλψης για παρακολούθηση τυχόν ιατρικών επιπλοκών,

ε) Γυμναστής,

στ) Εναλλακτικός Θεραπευτής (χοροθεραπεία, δραματοθεραπεία - ανάλογα με τις ανάγκες του ατόμου).

Πιο συγκεκριμένα αναφορικά με την ψυχολογική παρέμβαση είναι σημαντικό ο θεραπευτής να έχει υπόψη του τις διαφορετικές εκφάνσεις της διαταραχής (που θα τον βοηθήσουν και διαγνωστικά) στους άνδρες καθώς και τη διερεύνηση των αναγκών τους για αυτό και είναι απαραίτητη κάποια εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές.

Σύμφωνα με τον Δρ. A.E. Andersen (1990, σ.148-152) για να είναι αποτελεσματική η παρέμβαση ο θεραπευτής επικεντρώνεται σε τρία σημεία:

• να διερευνήσει την αιτία εμφάνισης της διατροφικής διαταραχής και του ρόλου που εξυπηρετεί αυτή στη ζωή του ασθενούς
• να επενδύσει στη διεπιστημονική συνεργασία
• να εφαρμόσει τις τεχνικές διαδοχικά σύμφωνα με τις ανάγκες του ασθενή ξεκινώντας με την υποστηρικτική ψυχοθεραπεία και την ψυχοεκπαίδευση, η οποία ακολουθείται από παρέμβαση σε γνωστικό-συμπεριφορικό επίπεδο, έπεται η ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία και να τελειώσει με την υπαρξιακή ψυχοθεραπεία.

Τη γνωστικο-συμπεριφορική προσέγγιση θεωρεί ιδιαίτερα σημαντική καθώς όπως λέει «..είναι ουσιώδες στην αρχή να προσδιοριστούν οι δυσλειτουργικές σκέψεις/πεποιθήσεις που διαστρεβλώνουν μια ουδέτερη πληροφορία και οδηγούν σε επώδυνες συναισθηματικά επιπτώσεις και στη συνέχεια να αντιμετωπιστούν και να τροποποιηθούν αυτές οι σκέψεις ώστε να επιφέρουν θετικά συναισθήματα και πιο υγιείς συμπεριφορές..

Ενδεικτικά κάποιες διαστρεβλωμένες σκέψεις/πεποιθήσεις που χαρακτηρίζουν αρκετά άτομα με διατροφικές διαταραχές είναι η υπερεπένδυση στην εξωτερική εμφάνιση (λεπτή σιλουέτα) και στα οφέλη από αυτή, σκέψη όλα ή τίποτα, καταστροφολογία, μηχανισμοί άμυνας όπως, προβολή και εκλογίκευση.» (Andersen, 1990, σ.151).

Πηγές

Andersen, A.E. (1990).  Males with Eating Disorders [εκδοτικός οίκος]
caringonline.com 
namedinc.org 
princessa.hubpages.com/hub/Male-Anorexia