Ο φόβος είναι απλώς ένα συναίσθημα, ένα τέχνασμα του μυαλού σου

Ακρόαση άρθρου......

«Ελάτε στην άκρη» τους είπε. «Φοβόμαστε. Μπορεί να πέσουμε». «Ελάτε στην άκρη», τους είπε. Πήγαν. Τους έσπρωξε... Και πέταξαν.  - Guillaume Apollinaire
Μόλις ξεπεράσεις το εμπόδιο του φόβου, ανοίγονται μπροστά σου ένα σωρό δυνατότητες και η ευκαιρία να απολαύσεις πολλά υπέροχα πράγματα που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα σου περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσες να ζήσεις.

Ξεπερνώντας τον φόβο

Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα μπορούσα να ανέβω σε μία σανίδα του σερφ. Το προηγούμενο βράδυ ήμουν τόσο αναστατωμένη, που δεν κοιμήθηκα πολύ.

Δύο πράγματα μού τράβηξαν την προσοχή.

Το πρώτο: Μετά το θεωρητικό μάθημα που μας έκαναν στην άμμο σχετικά με το πώς θα έπρεπε να σηκώνουμε το πανί και να στηριζόμαστε, μπήκαμε στο νερό, ο καθένας πάνω στη σανίδα του, κολυμπώντας μέχρι μια βάρκα που θα μας πήγαινε λίγο πιο βαθιά στη θάλασσα. Φτάνοντας εκεί, ένιωσα έναν πολύ δυνατό πόνο στο κεφάλι, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. «Τι είναι αυτό;», αναρωτήθηκα.

Ήταν ανυπόφορο. Και αμέσως συνειδητοποίησα ότι ήταν φόβος. Έτσι, συγκεντρώθηκα στην αναπνοή μου και προσπάθησα να ηρεμήσω, επαναλαμβάνοντας: «Ηρέμησε, όλα καλά. Ηρέμησε, είσαι ασφαλής». Ένα λεπτό αργότερα, ενώ η βάρκα μάς μετέφερε στο σημείο όπου θα κάναμε σερφ, ο πόνος είχε ήδη φύγει.

Εντόπισα τον φόβο σε σωματικό επίπεδο και ανακάλυψα ότι μπορούσα να τον κάνω να εξαφανιστεί, μια και ήμουν ικανή να τον νικήσω μέσω της επανάληψης μιας ξεκάθαρης εντολής που έδινα στο μυαλό μου: «Ηρέμησε, όλα καλά. Ηρέμησε, είσαι ασφαλής».

Το δεύτερο: Όταν με άφησαν στο νερό, κατάλαβα ότι το να ανέβεις στη σανίδα ήταν πολύ πιο εύκολο από όσο φανταζόμουν. Και όταν σήκωσα το πανί, η σανίδα άρχισε να τρέχει τόσο πολύ, που φοβήθηκα και έπεσα στο νερό. Και τότε κατάλαβα πως κάνουμε ακριβώς το ίδιο και στη ζωή.

Αυτό που μας δυσκολεύει περισσότερο είναι να εμπιστευόμαστε. Όταν το κάνουμε, όμως, επιτρέπουμε στη ζωή να κυλά και όλα είναι πολύ πιο απλά από όσο νομίζουμε.

Όταν φοβόμαστε, όμως εμείς οι ίδιοι σαμποτάρουμε τον εαυτό μας, ρίχνοντας «λευκή πετσέτα». Αντίθετα, όταν εμπιστεύεσαι, αυτό που συμβαίνει είναι εντυπωσιακό. Όταν κινείσαι με σιγουριά, ακολουθώντας τη διαίσθησή σου, και επιμένεις χωρίς να απογοητεύεσαι από τα εμπόδια που συναντάς, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.

Όταν ήμουν πάνω στη σανίδα του σερφ, η ταχύτητα με εντυπωσίασε γιατί δεν ήμουν συνηθισμένη να εμπιστεύομαι ότι η ζωή κυλά με τόση φυσικότητα.

Υπέρβαση περιοριστικών πεποιθήσεων

Την εμπειρία που με επηρέασε όσον αφορά την υπέρβαση των φόβων την έζησα στο σεμινάριο πυροβασίας του Lain Garcia Calvo, στην Ισπανία. Είναι ένα σεμινάριο που αποδομεί τις περιοριστικές πεποιθήσεις σου, για να μπορέσεις να ξεπεράσεις να ξεπεράσεις τους φόβους σου. Ήταν εντυπωσιακό αυτό που έζησα εκεί.

Από πολύ μικρή με εντυπωσίαζαν οι πληγές και το αίμα. Παλιά λιποθυμούσα όποτε μου έκαναν ένεση.

Τον Νοέμβριο του 2013 πέταξα στα Κανάρια Νησιά αποκλειστικά και μόνο για το σεμινάριο αυτό. Είχα ξεκαθαρίσει τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου, είχα ξεπεράσει ένα σωρό εμπόδια και φόβους. Και είχα αρχίσει να πιστεύω σ' εμένα, αλλά, παρ'όλα αυτά, επαγγελματικά ένιωθα ότι είχα παραλύσει χωρίς να ξέρω τον λόγο. Ήθελα να αρχίσω να δουλεύω, αλλά κάτι με εμπόδιζε.

Ο Lain με παρακίνησε να κάνω αυτό το σεμινάριο και, καθώς ο ίδιος μού ενέπνεε απόλυτη εμπιστοσύνη και όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για την εμπειρία, αποφάσισα να δοκιμάσω.

Παρότι δεν καταλάβαινα πώς ήταν δυνατόν, ήξερα ότι θα περπατούσα στη φωτιά χωρίς να καώ. Το είχα δεχτεί

Αυτό που δεν περίμενα ήταν ότι θα σπάγαμε και ένα βέλος με τον λαιμό μας. Δεν το περίμενα καθόλου.

Φυσικά, τίποτα δεν ήταν υποχρεωτικό. Ο καθένας επιλέγει τις δοκιμασίες που θέλει να ξεπεράσει.

Εγώ ήμουν σοκαρισμένη. Παρ' όλα αυτά, όταν ξεκίνησε η δοκιμασία, είδα ότι το επιχειρούσαν όλοι και δεν συνέβαινε τίποτα κακό. Τα βέλη έσπαγαν με απίστευτη ευκολία! Ήταν ένα εντυπωσιακό θέαμα!

Τότε είπα μέσα μου, αν μπορούν οι άλλοι, πρέπει να μπορώ κι εγώ. Όταν ήρθε η σειρά μου, ο εκπαιδευτής, κοιτάζοντάς με στα μάτια, είπε τη φράση - κλειδί: «Ρουτ, μην το σκέφτεσαι. Και προχώρα μπροστά».

Και έτσι απλά, έκανα ένα βήμα μπροστά και το βέλος έσπασε αμέσως.

Φυσικά, δεν πρέπει κανείς να δοκιμάσει μόνος του να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτή η δοκιμασία απαιτεί μια πνευματική εκπαίδευση, μια σειρά από κανόνες και την παρουσία ενός επαγγελματία εκπαιδευτή.

Η εμπειρία ήταν άγρια, όπως όλα όσα ένιωσα και όσα πέρασαν από το μυαλό μου την υπόλοιπη ημέρα. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πόσα ακόμα πράγματα μπορώ να πετύχω, αφού ήμουν ικανή να κάνω κάτι τέτοιο.

Και πόσα πράγματα είχα αφήσει πίσω μου πιστεύοντας ότι δεν ήμουν ικανή.

Ο Jim Laudrum είπε: «Αν δεν ξέρεις ότι δεν μπορείς, τότε μπορείς, κι αν δεν μπορείς, τότε δεν μπορείς».

Κατάλαβα επίσης αυτό που είπε ο Henry Ford: «Είτε πιστεύεις ότι μπορείς είτε ότι δεν μπορείς, σωστός είσαι».

Εκεί βρίσκεται η ουσία της διαφοράς.

Ο φόβος είναι μόνο ένα παραπέτασμα που έχει δημιουργήσει το μυαλό σου. Για να παραμείνεις στη ζώνη άνεσής σου, για να σε «προστατεύσει».

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι, ελλείψει πραγματικών κινδύνων, το μυαλό προσπαθεί να αποφύγει τις αλλαγές στη ζωή σου. Και πώς τα καταφέρνει; Περιορίζοντάς σε πάντα σε γνωστές εμπειρίες.

Ωστόσο, αυτό δεν φέρνει ευτυχία. Γιατί είμαστε ζωντανοί, είμαστε αγάπη και έχουμε ανάγκη να αναπτυχθούμε, να μαθαίνουμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Είμαστε ενέργεια και, τη στιγμή που την περιορίζουμε ή την εμποδίζουμε, υποφέρουμε.

Ο φόβος είναι απλώς ένα συναίσθημα, ένα τέχνασμα του μυαλού σου. Και γι' αυτόν τον λόγο, ο φόβος ποτέ δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερος από αυτόν που τον δημιούργησε.

Δεν θα έχει νόημα. Είναι ανθρώπινο να νιώθουμε φόβο. Τώρα, όμως, κάθε φορά που κάτι με τρομάζει, ξέρω πού βρίσκεται η ανάπτυξή μου. Οι φόβοι μού δείχνουν τον δρόμο προς τα όνειρά μου. Εκεί βρίσκονται τα μαθήματα που πρέπει να πάρω.

Για παράδειγμμα, σε εκείνο το σεμινάριο ανακάλυψα ότι αυτό που με εμπόδιζε να ξεκινήσω την επαγγελματική μου καριέρα ως αρχιτέκτονας των συναισθημάτων, ως συγγραφέας, ως coach και ομιλήτρια, ήταν η ντροπή μου για το τι θα πουν, η ανασφάλεια ότι δεν στεκόμουν στο ύψος των περιστάσεων, ο φόβος ότι δεν ήμουν ικανή. Οι φόβοι συνήθως εμφανίζονται μεταμφιεσμένοι και δεν είναι πάντα εύκολο να τους αναγνωρίσουμε. Άλλοτε παίρνουν τη μορφή της ντροπής, άλλοτε της ζήλιας κ.ο.κ.

Και εκείνη την ημέρα, έμαθα πόσο μεγάλη δύναμη έχει το μυαλό. Ένιωσα τόσο ελεύθερη όσο δεν είχα νιώσει ποτέ στη ζωή μου. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, έπαψα να ενδιαφέρομαι για τη γνώμη των άλλων για εμένα.

Σήμερα εξακολουθώ να κοιτάζω εκείνο το σπασμένο βέλος, για να θυμάμαι πόσο υπέροχο και απίστευτο πλάσμα είναι ο άνθρωπος. Και όλα όσα μάς μένει ακόμη να ανακαλύψουμε.

«Αν μια βελανιδιά ύψους τριάντα μέτρων είχε το μυαλό ενός ανθρώπου, θα έφτανε μόνο τα τρία μέτρα». T. Harv Eker

Εσύ είσαι ο μόνος που έχει την ικανότητα να σε περιορίσει.
Εσύ είσαι αυτός που αποφασίζει μέχρι πού θέλεις να φτάσεις.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο «Πίστεψε σ' εσένα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πεδίο.