Αναπτυξιακές διαταραχές: Η σημασία της πρώιμης παρέμβασης. Ο ρόλος των παιδαγωγών.

Ακρόαση άρθρου......

Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχοσυναισθηματική τους εξέλιξη.
Ο εγκέφαλος κατά τη γέννηση είναι το πιό ανώριμο όργανο του σώματος.
0-3....Η πλαστικότητα του εγκεφάλου είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Τα κύτταρα του εγκεφάλου ανάλογα με την ποιότητα και την ποσότητα των πληροφοριών (των ερεθισμάτων από το περιβάλλον δηλαδή) θα ενισχύσουν τη θέση τους και θα συνδεθούν με άλλα ή θα ατροφήσουν και θα εξαλειφθούν.

Έτσι η έγκαιρη παρέμβαση σε περίπτωσεις αναπτυξιακών διαταραχών αλλάζει την πρόγνωση τους δηλαδή οδηγεί σε καλύτερη έκβαση ή και σε θεραπεία.

Πολυάριθμες επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι η έλλειψη έγκαιρης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης των πρώιμων διαταραχών έχει ως αποτέλεσμα να καταλήξουν σοβαρές διαταραχές της σχολικής, της εφηβικής και της ενήλικης ζωής. (Περίπου τα 2/3 των παιδιών ηλικίας 3 ετών που παρουσιάζουν κάποιου είδους ψυχική διαταραχή, όταν επανεκτιμηθούν στα 8 ή στα 12 χρόνια τους παρουσιάζουν πλέον σοβαρή ψυχική διαταραχή).

Το 16% των παιδιών σχολικής ηλικίας με αναπτυξιακά και ψυχικά προβλήματα που δεν διαγνώστηκαν και δεν έλαβαν εξειδικευμένη φροντίδα πριν από τα 5 έτη της ηλικίας έχουν κακή πρόγνωση.

Ο ρόλος νηπιαγωγών, βρεφονηπιοκόμων και φροντιστών παιδιών βρεφικής και νηπιακής ηλικίας είναι συχνά καθοριστικής σημασίας. Οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες είναι οι άνθρωποι που έχουν την πιό συχνή και πολύωρη επαφή με τα παιδιά αυτής της ηλικίας μετά τους γονείς.

Γιά αυτό λόγο καθώς επίσης με βάση την εμπειρία και την κατάρτιση τους είναι συνήθως σε θέση να διακρίνουν το παιδί που παρουσιάζει καθυστέρηση σε οποιονδήποτε τομέα της ανάπτυξης ή γενικά «κάτι που δεν πάει καλά» σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του. Επιπλέον οι γονείς πολλές φορές παρά το γέγονος ότι κάτι τους ανησυχεί πέφτουν στην παγίδα της άρνησης καθώς δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν ότι το παιδί θα ματαιώσει τις προσδοκίες τους.

Οι παιδαγωγοί λοιπόν καλούνται να επισημάνουν στους γονείς όποιες δυσκολίες διακρίνουν ή να τους παραπέμψουν σε κάποιον ειδικό: παιδίατρο, ψυχολόγο, παιδοψυχίατρο όχι για να στιγματίσουν αλλά για να βοηθήσουν παιδί και γονείς. Η άμεση συνεργασία ειδικών, παιδαγωγών και γονέων εξασφαλίζει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη γιά το κάθε παιδί.
 

 
Πηγές:

Robins & Butter. (1990). Straight and devious from childhood to adulthood. Cambrige, Cambrige University Press

Rutter & Smith. (1995). Psychosocial disorders in young people. Time trends and their causes. Chichester, Son Wiley and Sons

Tsiantis etc. (1996). Promotion of children's early psychosocial development through primary health care services. Journal of pediatric and perinatal epidemiology

Mrazet & Haggerty. (1994). Reducing risks for mental disorders. Washington, DC national academy press

Τσιάντης κα. (2008). Προσχολική παιδοψυχιατρική, Κλινική και θεραπευτικές παρεμβάσεις, Εκδόσεις Καστανιώτη