Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχοσυναισθηματική τους εξέλιξη.
Ο εγκέφαλος κατά τη γέννηση είναι το πιό ανώριμο όργανο του σώματος.
0-3....Η πλαστικότητα του εγκεφάλου είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Το συναίσθημα του φόβου στην παιδική ηλικία είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο, καθώς μπορεί να εμφανιστεί στο 85% των παιδιών ηλικίας από 2 έως 6 χρόνων.
Συνήθως, οι περισσότεροι φόβοι τους δεν έχουν κάποια λογική εξήγηση, γεγονός που ισχύει και με τους φόβους των ενηλίκων.

Άγγλος παιδίατρος και ψυχαναλυτής, ασχολήθηκε με τη μελέτη της ανάπτυξης του παιδιού και άσκησε μεγάλη επιρροή στο πεδίο της θεωρίας των αντικειμενότροπων σχέσεων.

Γενικά, αυτό που θα πρέπει να καλλιεργούμε στα παιδιά αυτής της ηλικίας είναι η προοπτική για μάθηση και για γενίκευση της πληροφορίας.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) είναι η πιο συχνή διαταραχή συμπεριφοράς, που εμφανίζεται σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Έπειτα από δεκαετίες μελετών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μία χρόνια νευροβιολογική διαταραχή. Ξεκινά από την πρώιμη παιδική ηλικία, συνεχίζεται στη μέση παιδική ηλικία, προχωρά στην εφηβεία και κάποιες φορές, παραμένει μέχρι και την ενήλικη ζωή. 

Συχνά παρατηρείται δυσκολία διάκρισης ανάμεσα σε ένα ζωηρό τυπικά αναπτυσσόμενο παιδί και σε ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ. Η δυσκολία αυτή είναι μεγαλύτερη στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, εφόσον η αυξημένη κινητική δραστηριότητα, η παρορμητική συμπεριφορά και η περιορισμένη διάρκεια συγκέντρωσης θεωρούνται φυσιολογικά αναπτυξιακά χαρακτηριστικά αυτής της ηλικίας.

Σε προηγούμενο άρθρο  είχαμε αναφερθεί στα κύρια χαρακτηριστικά της παραπάνω διαταραχής, τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της. Σήμερα  κρίνουμε αναγκαίο να εστιάσουμε στην αντιμετώπιση της ΔΕΠ-Υ και των μαθησιακών δυσκολιών από τα κύρια ενήλικα πρόσωπα αναφοράς για το παιδί: τους γονείς και τους δασκάλους του.

Οι διαταραχές των μυοσπασμάτων ή αλλιώς τα τικ είναι διαταραχές που εκδηλώνονται με ακούσιες και στερεότυπες κινήσεις ή ήχοι που επαναλαμβάνονται χωρίς να έχουν κάποιο σκοπό και μιμούνται στοιχεία φυσιολογικών σχετικών συμπεριφορών. Τα μυοσπάσματα διαρκούν το πολύ ένα δευτερόλεπτο αλλά σε κρίσεις μπορεί να ξεπεράσουν τα εκατό ανά λεπτό. Η ένταση των μυοσπασμάτων μειώνεται όταν το παιδί βρίσκεται σε χαλάρωση ή όταν κοιμάται.

«Δυσκολεύομαι να περιμένω τη σειρά μου και διακόπτω συχνά συζητήσεις. Στο σχολείο ξεχνάω ή δεν ακούω τις οδηγίες της δασκάλας.

Αυστριακή ψυχαναλύτρια και πρωτοπόρος στη διατύπωση της θεωρίας των αντικειμενότροπων σχέσεων. Οι νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις και τεχνικές που επινόησε για τα παιδιά επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την παιδοψυχολογία και τη σύγχρονη ψυχανάλυση.

Το Κλινικό πρόγραμμα κατάρτισης στη Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος είναι ένα πρόγραμμα εξειδίκευσης στην αξιολόγηση και αποκατάσταση παιδιών και εφήβων με αυτισμό.

«Για μένα η κρίση είναι μια σχεδόν βίαιη εμπειρία. Νιώθω ότι χάνω την αίσθηση της πραγματικότητας και τον έλεγχο. Η καρδιά μου χτυπάει πολύ δυνατά, νιώθω σα να μην μπορώ να πάρω αναπνοή και έχω την κατακλυσμιαία  αίσθηση ότι συντρίβονται τα πάντα μέσα μου. Αρχίζει χωρίς καμία προειδοποίηση και σκέφτομαι ότι θα πεθάνω.»

Η ενούρηση αποτελεί μια από τις συχνότερες διαταραχές της παιδικής ηλικίας που προβληματίζει τους γονείς και ανησυχεί το παιδί. Σύμφωνα με το Αμερικάνικο σύστημα ταξινόμησης DSM-IV η νυχτερινή ενούρηση ορίζεται ως η «μη ηθελημένη απώλεια ούρων κατά τη διάρκεια του νυκτερινού ύπνου, τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα, σε παιδιά πάνω από 5 ετών όταν δεν προκαλείται από προβλήματα του κεντρικού νευρικού συστήματος ή από συνέπειες προκύπτουσες από τη χρήση ουσιών όπως διουρητικά.»

Συναντηθήκαμε διαδικτυακά με την κα Ελένη Λαζαράτου, ομότιμη καθηγήτρια παιδοψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέσα απο την συζήτηση μαζί της, αποκτήσαμε καλύτερη γνώση για την παιδοψυχολογία και την βαρύτητά της ως επιστήμη. Μιλήσαμε ακόμη, για το επερχόμενο σεμινάριο, Εισαγωγής στην Παιδοψυχολογία.