Η σχέση μεταξύ του εκφραζόμενου συναισθήματος στην οικογένεια και της ανάπτυξης και εξέλιξης της ψύχωσης έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών ερευνών τα τελευταία χρόνια.

Βρισκόμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα και όλες αυτές τις ημέρες μέχρι την Ανάσταση τα συναισθήματά μας είναι διαφορετικά και γεμάτα αντιφάσεις. Ήθη, έθιμα και μια οικογενειακή ατμόσφαιρα είναι τα βασικά στοιχεία των ημερών.

Ο φόβος για την ανεξαρτησία, είναι ο φόβος να στηριχτούμε αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό μας και να είμαστε αυτάρκεις. Στην ουσία πρόκειται για φόβο και αποφυγή διάφορων ενήλικων ευθυνών, καθώς και των ισότιμων σχέσεων, ακριβώς επειδή δημιουργούν τέτοιες ευθύνες. 

Η ψυχοθεραπεία είναι ένα μαγικό ταξίδι, ένας δρόμος που βοηθάει τον θεραπευόμενο να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του, μία σχέση με τον θεραπευτή του, που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και στην ουσιαστική επικοινωνία..

Η Γνωστική Θεραπεία (ΓΘ) αναπτύχθηκε από τον A. Beck στις αρχές του 1960, στοχεύοντας στην επίλυση των προβλημάτων του εκάστοτε θεραπευόμενου μέσα από την τροποποίηση των λαθεμένων του σκέψεων και συμπεριφορών.

Το βιβλίο αυτό, δημιουργήθηκε από την επικαιροποίηση των γνωσιακών-συμπεριφορικών γνώσεων στις αγχώδεις διαταραχές καθώς και την παρουσίαση των θεραπειών της λεγόμενης τρίτης γενιάς θεραπειών ή τρίτου κύματος.

«Πολλές φορές ένιωθα να πέφτω και να νιώθω ότι δεν μπορώ να το κάνω όλο αυτό. Είναι η ίδια αρνητική συμπεριφορά που έχω και στο γήπεδο ορισμένες φορές. Μάλλον αυτή είμαι εγώ... Κανείς δεν μιλάει για τις δυσκολίες  της μητρότητας, την πίεση που αισθάνεσαι, την απίστευτη απογοήτευση που νιώθεις κάθε φορά που ακούς το μωρό να κλαίει.

Τι επίδραση έχει στον αποδέκτη μια σειρά από βαθιές ενσυναισθητικές αντιδράσεις; "Οι αποδείξεις εδώ, είναι αρκετά αποκαλυπτικές", γράφει ο Carl Rogers στο βιβλίο του "ένας τρόπος να υπάρχουμε".

Μεγάλο ποσοστό παιδιών πέφτουν καθημερινά θύματα κακοποίησης. Θύτες τις περισσότερες φορές είναι… οι γονείς , οι οποίοι μέσω της βίας προσπαθούν να εφαρμόσουν την "μαύρη παιδαγωγική" – η οποία επιτάσσει την τελευταία – ως μορφή πειθαρχίας. Πολλές φορές βέβαια οι θύτες είναι άτομα από το κοντινό περιβάλλον της οικογένειας…

Στα πλαίσια της ενότητας «Οι ψυχοθεραπευτές στο ντιβάνι», η ομάδα του Psychology.gr επικοινώνησε με συνεργάτες-Ειδικούς Ψυχικής Υγείας θέτοντας το ερώτημα αν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του ψυχοθεραπευτή έχουν σημασία και αποτελούν κριτήριο επιλογής ή απόρριψης για κάποιον που ενδιαφέρεται να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία.

Η ανθρώπινη φύση δοκιμάζεται σε διάφορες συνθήκες επιβίωσης. Έχοντας υπ’ όψιν ότι η έννοια της ζωής, είναι σχεδόν ταυτόσημη με την «αλλαγή», είναι εύκολο να κατανοηθεί ότι το άτομο διαφοροποιείται στο πέρασμα των χρόνων.

Οι αλλαγές κατά τη διάρκεια του βίου μπορεί να είναι απλές, καθημερινές, όμορφες και άλλοτε δύσκολες και σκληρές. Το άτομο μέσα από αυτές τις μεταβολές δοκιμάζεται και εξελίσσεται.

Αν η Γαλλία συνέβαλε στην ψυχολογία το μισό απ' ό,τι συνέβαλε η Γερμανία, αυτό οφείλεται ίσως στο ότι τα αισθήματα καταλάμβαναν υπερβολικά εξέχουσα θέση στη γαλλική παράδοση, από τον Descartes ήδη. Ετσι η Γαλλία είχε τους πρωτοπόρους της στη μη φυσιολογική/παθολογική ψυχολογία, αλλά οι ψυχολόγοι της ενδιαφέρονταν κυρίως για μεμονωμένες περιπτώσεις παρά για γενικεύσεις και νόμους.

Η ψυχοθεραπεία ως επαγγελματικά διαπροσωπική θεραπευτική σχέση, υπηρετεί τους ίδιους βασικούς στόχους ανεξαρτήτως σχολής, θεωρητικής κατεύθυνσης ή μεθόδου του θεραπευτή. Συγκεκριμένα, ο ευρύτερος στόχος της ψυχοθεραπείας είναι να διαφυλάξει το μεγαλύτερο δυνατό βαθμό ψυχικής ή ψυχολογικής υγείας του θεραπευόμενου. 

Μερικές από τις φράσεις «βαριέμαι» , «δεν έχω όρεξη», «δεν κάνω τίποτα σωστά», «αφού δεν με θέλει εκείνος/η δεν με θέλει κανείς», είναι χαρακτηριστικές των ατόμων που πάσχουν από ήπια καταθλιπτική διαταραχή. Σε σοβαρότερη μορφή η κατάθλιψη μπορεί να οδηγήσει σε τάσεις αυτοκτονίας  χρόνια χρήση ουσιών, διαταραχή πρόσληψης της τροφής και του ύπνου.

Τα Χριστούγεννα είναι συνήθως συνώνυμα της χαράς, των εορτών, και της κοινωνικής σύνδεσης. Ωστόσο, για πολλούς ανθρώπους, η περίοδος αυτή μπορεί να είναι γεμάτη στρες, πίεση και συναισθηματικές δυσκολίες.

Όλα ξεκινούν από την οικογένεια...
Μια φράση που χρησιμοποιούμε όλοι, ειδικοί και μη, και που οφείλουμε να παραδεχτούμε οτι είναι έτσι. Ή μήπως όχι απόλυτα;

Να καταλάβεις ότι όπως σε είχαν πλάσει κι όπως είχε διαμορφωθεί η κατάσταση γύρω σου, δεν μπορούσες να φερθείς διαφορετικά (1)

Η οικογενειακή θεραπείαστο χώρο της ψυχικής υγείας άρχισε να αναπτύσσεται, στα μισά του 19ου αιώνα (Κολέτση & Τράγου, 2014) και επικεντρώθηκε αποκλειστικά στην οικογένεια και στις σχέσεις των μελών της. Όμως από τα τέλη του 20ού αιώνα έως σήμερα, η οικογενειακή θεραπεία ως κλάδος της ψυχολογίας έχει διευρύνει τους στόχους της, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση και στην εμπλοκή εξω-οικογενειακών συστημάτων, ως εξίσου σημαντικών για την κατανόηση και την ερμηνεία του οικογενειακού συστήματος. 

Η ψυχοθεραπεία, ατομική και ομαδική, τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να κερδίζει έδαφος στην θεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής, είτε ως συμπληρωματική είτε ως μοναδική θεραπεία επιλογής.

Από τις πρώτες συναντήσεις η ομάδα αρχίζει να μαθαίνει να χρησιμοποιεί κανόνες και διαδικασίες που προκαθορίζουν και διευκολύνουν τη λειτουργία της. Αυτή η διαδικασία διαπραγμάτευσης και επανακαθορισμού των κανόνων επηρεάζεται αρχικά από τις προσδοκίες των μελών.

Η έννοια των ονείρων έχει απασχολήσει τη φιλοσοφική σκέψη από την εποχή του Πλάτωνα, ο οποίος βασιζόμενος στην ονειρική διεργασία στήριζε τα επιχειρήματα του κατά της αξιοπιστίας της πραγματικότητας. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Schopenhauer, ο οποίος έχει εκφράσει τον προβληματισμό του για την ίδια την ικανότητα της διάκρισης μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.