Κι είμαστε όλοι μαζί και ο χρόνος έχει σταματήσει. Έχει μια γλυκιά βραδιά με έναν ξάστερο ουρανό που ηρεμεί κάθε ταραγμένη σου σκέψη. Είμαστε όλοι μαζί και μόνο φωνές και γέλια ακούς, σε μια στιγμή αυθόρμητης επικοινωνίας, ανθρώπινης επαφής και ζεστασιάς από εκείνες που είναι το φυλαχτό σου στις δύσκολες, φρενήρεις και συνάμα μοναχικές στιγμές της καθημερινότητάς σου. Ραγδαίες εξελίξεις σε αποσυντονίζουν.

Η ενσυναίσθηση δεν είναι μόνο μια πολύ όμορφή δεξιότητα επικοινωνίας, μοιράσματος και επαφής. Αλλά θα μπορούσε να αποτελεί και μια βαθιά στάση ζωής που έχει να κάνει με το πως επιλέγω να στέκομαι, να σκέφτομαι, να δρω, να επικοινωνώ και να υπάρχω. 

Οι θεραπευτές καλούνται μέσα στο πλαίσιο μιας θεραπευτικής διαδικασίας να έρθουν σε επαφή με άτομα τα οποία προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Οι διαφορές μπορεί να είναι ηλικιακές, πολιτισμικές, κοινωνικές, θρησκευτικές και εμπειρικές. Ποια μέσα μπορεί ο θεραπευτής να κινητοποιήσει για να "υπερκεράσει" όλα αυτά τα «εμπόδια» και να έρθει σε πραγματική επικοινωνία με τον πελάτη του;

Ξεκινούν δυο από τα κορυφαία μεταπτυχιακά προγράμματα του μοναδικού Κολλεγίου Ανθρωπιστικών Σπουδών στην Ελλάδα, ICPS. Ενημερωθείτε λεπτομερώς και δηλώστε τη συμμετοχή σας!

Όλα προέρχονται από μια νοητική σύλληψη, μια ιδέα που εκφράστηκε ως επιθυμία. Η επιδίωξη της είναι να υλοποιηθεί. Ύστερα όμως ήρθε η αμφιβολία. Θα τα καταφέρω; Έτσι συνειδητοποιήθηκε το έλλειμα. 

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολυδιάστατες και συνθέτουν έναν από τους σημαντικότερους τομείς της ζωής μας. Ο έρωτας, η αγάπη, η αποδοχή και η απόρριψη παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των συναισθηματικών μας εμπειριών και της ψυχικής μας ευεξίας.

Στο πρώτο στάδιο του εστιασμού στο εδώ και τώρα τη φάση της ενεργοποίησης - ο στόχος του θεραπευτή είναι να μεταφέρει την ομάδα στο εδώ και τώρα. Με μια ποικιλία από τεχνικές, πολλές από τις οποίες θα συζητήσω σε λίγο, οι συντονιστές ομάδων κατευθύνουν τα μέλη της ομάδας μακριά από το εξωτερικό υλικό, για να επικεντρωθούν αντίθετα στη μεταξύ τους σχέση.

Η συστηματική απευαισθητοποίηση και η θεραπεία παρατεταμένης έκθεσης ανήκουν σε μια γενική προσέγγιση της κλινικής ψυχολογίας που είναι γνωστή ως θεραπεία συμπεριφοράς.

Η ζωή χαρίζει ευχάριστες στιγμές, αλλά παράλληλα μας δίνει και πολλές αντιξοότητες, όπου καλούμαστε να ξεπεράσουμε. Απ’ όσα, όμως, θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε, ποτέ δεν θα γνωρίσουμε αρκετά, ώστε να αδιαφορήσουμε.

Το άτομο κινείται στο δικό του, προσωπικά κατασκευασμένο κόσμο, στο φαινομενολογικό πεδίο, σύμφωνα με το οποίο και ειδικότερα με βάση το υφιστάμενο προσωπικό πλαίσιο αναφοράς, ερμηνεύει και αξιολογεί τις εμπειρίες του. Αυτό το εσωτερικό πλαίσιο ,το οποίο εμπερικλείει γνώσεις, αξιολογήσεις και στόχους, όπως και την οργανισμική τάση αυτοπραγμάτωσης , καθορίζει για το άτομο την ερμηνεία των γεγονότων, τις δράσεις κ.ο.κ.

Πόσο εύκολο είναι να αποδέχεται ένας θεραπευτής άνευ όρων ένα θεραπευόμενο; Πόση σχέση έχει η αποδοχή με την ενσυναίσθηση; Αν θέλαμε να ορίσουμε την ενσυναίσθηση θα λέγαμε ότι είναι ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρινόμαστε στα συναισθήματα του άλλου, στις αντιδράσεις του και στις επιλογές του και είναι μια συνεχής διαδικασία που μεταβάλλεται μέσα στο χρόνο (τα επίπεδα της ενσυναίσθησης μας αλλάζουν σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μας και εξαρτώνται από την ψυχολογική μας κατάσταση) και από άνθρωπο σε άνθρωπο.

H μη κατευθυντική θεραπεία παρανοήθηκε, καθώς έγινε αντιληπτή ως μια παθητική αντιμετώπιση που τελικά αφήνει τον πελάτη απροστάτευτο και αβοήθητο, ενώ προτρέπει το θεραπευτή σε αδράνεια. Αυτές οι επικρίσεις οδήγησαν τον Rogers και τους συνεργάτες του σε μια περισσότερο αναλυτική και ολοκληρωμένη διατύπωση της θεωρίας, η οποία παρουσιάστηκε αναλυτικά το 1951 στο βιβλίο Client-centered therapy.

Υπάρχουν πλείστα δυσάρεστα γεγονότα που συγκλονίζουν και εισβάλλουν με τις εικόνες τους σε κάθε σπίτι. Μας γεμίζουν με συναισθήματα που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε μέσα μας. Μέσα από την ασφάλεια της απόστασης, χαμένοι στην παραίσθηση της βολικής πραγματικότητας, επανερχόμαστε στην καθημερινότητα μας.

Ένας οργανισμός, ο οποίος έχει φτάσει στο σημείο να βιώνει κατάθλιψη είναι ένας οργανισμός, ο οποίος τείνει να έχει «χτυπηθεί» επανειλημμένα μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο. Στην ουσία, είναι ένας οργανισμός, ο οποίος έχει χάσει, έστω και προσωρινά, την ταυτότητά του, και το στίγμα του στη ζωή.

Κάθε άνθρωπος ερχόμενος στην ζωή, θα βιώσει κάποια μορφή έλλειψης. Παράλληλα θα εκφράζει τις ανάγκες που επιθυμεί να εκπληρώσει. Είναι τότε που η έλλειψη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την εκπλήρωση ενός σκοπού.

Το παιχνίδι είναι η γλώσσα του μικρού παιδιού και τα παιχνίδια είναι οι λέξεις...

Η προσωποκεντρική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία, με εισηγητή της τον Carl Rogers, είναι μία προσέγγιση που φιλοσοφικά ανήκει στις ανθρωπιστικές προσεγγίσεις. Το κοινό γνώρισμα των ανθρωπιστικών προσεγγίσεων είναι η πίστη τους στο εγγενές δυναμικό του ανθρώπου για αυτό-πραγμάτωση.

Είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στο PSYCHOLOGY.GR την Δρ. Μαρία Κεφαλοπούλου, Κοινωνική Ψυχολόγο, Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια και Επόπτρια και Διευθύντρια Σπουδών Ψυχοθεραπείας στο Κολλέγιο Ανθρωπιστικών Επιστημών – ICPS σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη για την Προσωποκεντρική προσέγγιση, την εξέλιξή της στην Ελλάδα καθώς και τα μεταπτυχιακά προγράμματα Προσωποκεντρικής που προσφέρει το Κολλέγιο Ανθρωπιστικών Επιστημών – ICPS.

Ποια είμαι στα αλήθεια εγώ; Πώς ξέρω ότι αυτό που επιλέγω είναι δική μου απόφαση κι όχι μια επιλογή  με κριτήριο τις προσδοκίες των άλλων; Τέτοια ερωτήματα με απασχολούσαν για πολλά χρόνια, μέχρι που, μελετώντας για τις κατατακτήριες, ανακάλυψα πως τους είχε δώσει κεντρική θέση στη θεωρία του κάποιος Carl Rogers. Αποφάσισα μάλιστα να κάνω το masters μου στη συγκεκριμένη μέθοδο, και είμαι ευγνώμων για την επιλογή μου αυτή.

Η ζωή μέσα από την ασίγαστη ροή της, συχνά μας καλεί να την ακολουθήσουμε. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να μας προτρέψει να αλλάξουμε. Αυτό καλείται εξέλιξη (=εξ-έλξεως).