Η ψυχική υγεία αποτελεί βασικό παράγοντα για την ατομική προσαρμοστικότητα και ανάπτυξη. Είθισται να περιγράφεται και να γίνεται κατανοητή με βάση το μοντέλο ασθένειας και την απουσία πόνου, αρρώστιας ή κάποιας διαταραχής.

Ο αυτοτραυματισμός, ως συμπεριφορά χαρακτηρίζεται αρχικά από την παρόρμηση και από τη σκόπιμη πρόθεση πρόκλησης πόνου. Δεν στοχεύει στην αυτοκτονική συμπεριφορά, αλλά να προσφέρει ανακούφιση από τον ψυχικό πόνο που βιώνει το άτομο. Ωστόσο ο αυτοτραυματισμός μπορεί να θεωρηθεί ως ένας προγνωστικός παράγοντας για την πρόθεση ενός ατόμου να προχωρήσει σε απόπειρα αυτοκτονίας, και για το λόγο αυτό θα πρέπει να αξιολογηθεί κατάλληλα (αξιολόγηση αυτοκτονικού ιδεασμού/απόπειρας).

Δεν διστάζουμε να υπενθυμίσουμε ότι η αυτοκτονία μπορεί να προληφθεί, τονίζει στο μήνυμά της με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, η υφυπουργός Υγείας Ζωή Ράπτη.

Σύμφωνα με το DSM-V ως ψυχωσικές ορίζονται οι διαταραχές που περιλαμβάνουν θετικά συμπτώματα όπως παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, αποδιοργανωμένο λόγο και σκέψη, ιδέες μεγαλείου και κατατονική συμπεριφορά, καθώς και αρνητικά συμπτώματα όπως επίπεδο ή αμβλύ συναίσθημα, ανηδονία, κοινωνική απόσυρση, απάθεια και αλογία.

Η κατάθλιψη είναι ένα σοβαρό πρόβλημα για τους εφήβους καθώς συνδέεται με κατάχρηση ουσιών, αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους λειτουργικότητα, διαταραχές άγχους, διατροφικές διαταραχές, αυτοκτονικό ιδεασμό, απόπειρες αυτοκτονίας.Όσο νωρίτερα ξεκινήσει η κατάθλιψη (μέσος όρος έναρξης 14 ετών) τόσο πιο πιθανό είναι να εμφανιστούν αργότερα καταθλιπτικά επεισόδια στην ενήλικη ζωή.

«Η κοινωνία, αυτήν την εποχή, είναι ένα εκκρεμές που κινείται μεταξύ του φόβου και της ελπίδας». Η πανδημία του Κορωνοϊού: Μία πρωτόγνωρη συνθήκη ψυχολογικής έκλειψης υπό τον σφυγμό της αβεβαιότητας.

Η απειλή ευρείας εξάπλωσης του ιού επιτάσσει εναλλασσόμενες περιόδους εγκλεισμού, αυτοαπομόνωσης, κοινωνικής αποστασιοποίησης, ατομικής υγιεινής και ευθύνης, ως μέτρα επιδημιολογικής επιτήρησης, που σημαίνουν έλλειψη αέρα-οξυγόνου και ελευθερίας.

Ως βασικός και καθοριστικός στόχος αυτής της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, είναι να αναλύσει κριτικά τη συσχέτιση κατάθλιψης και αυτοκτονίας μέσω ερευνητικών στοιχείων. Στην ανάλυση που ακολουθεί, χρησιμοποιείται και ο δόκιμος στην ελληνόγλωσση βιβλιογραφία όρος «αυτοκτονικότητα» («suicidality»), ώστε να διακριθεί η αυτοκτονία ως τετελεσμένο συμβάν από τον αυτοκτονικό ιδεασμό και την αυτοκτονική συμπεριφορά.

Οι άνθρωποι που αισθάνονται συχνά αποξενωμένοι, απομονωμένοι και πως κανείς δεν τους καταλαβαίνει, είναι πιο πιθανό να έχουν επίμονες σκεψεις θανάτου σε σχέση με άλλους, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Δεν είναι ακόμη βέβαιο κατά πόσο αυτά τα αισθήματα απομόνωσης δύνανται να εξηγήσουν την ύπαρξη των σκέψεων θανάτου, αλλά υπάρχουν ενδείξεις που υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη υπόθεση.

Κάθε 40 δευτερόλεπτα, ένας άνθρωπος σε όλο τον κόσμο βάζει τέρμα στη ζωή του, ενώ περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από αυτοκτονίες κάθε χρόνο παρά στον πόλεμο, σύμφωνα με Έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Κάθε χρόνο καταγράφονται σε όλο τον κόσμο περισσότερες από 800.000 απώλειες ατόμων από αυτοτραυματισμούς με σκοπό την αυτοκτονία.

Η τρίτη ηλικία αναφέρεται στη περίοδο του γήρατος, κατά την οποία οι άνθρωποι βιώνουν πληθώρα βιολογικών, συναισθηματικών και κοινωνικών αλλαγών, που επηρεάζουν την λειτουργικότητά τους στη καθημερινή ζωή.

Τα ποσοστά της κατάθλιψης στην εποχή μας έχουν μεγαλώσει επικίνδυνα. Η κρίση έχει φέρει τον σημερινό άνθρωπο σε μια κατάσταση ανασφάλειας με αποτέλεσμα να μη μπορεί να ονειρεύεται για το παρόν του και το μέλλον του. Η απόγνωση, η απελπισία και η πίεση που αισθάνεται ο σημερινός έλληνας σε καθημερινή βάση τον έχουν οδηγήσει σε ακραίες συμπεριφορές. θυμός, παραλογισμός είναι απο τα καθημερινά φαινόμενα γύρω μας.

Η πρόσφατη αυτοκτονία του τραγουδιστή των Prodigy Keith Flint ήταν ένα απροσδόκητο νέο, που συγκλόνησε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Με αυτή τη δυσάρεστη αφορμή, αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο για τις αυτοκτονίες, τους πολλούς μύθους που κυκλοφορούν γύρω από αυτές και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε ένα άτομο που μας λέει ότι σκέφτεται να αυτοκτονήσει.

Το 'Περί Ψυχής", Κέντρο Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής διοργανώνει έναν κύκλο εκπαιδευτικών σεμιναρίων ψυχοπαθολογίας.

Με χαρά υποδεχτήκαμε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή τα στοιχεία με τις αιτίες θανάτου στην Ελλάδα για το έτος 2016, τα οποία περιλαμβάνουν μείωση των αυτοκτονιών στις 484 από 529, που είχαν καταγραφεί το 2015.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία για το 2016 παρατηρείται μια πτώση των καταγεγραμμένων θανάτων ως αυτοκτονίες.

Οι ασθενείς με καρκίνο έχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο θανάτου από αυτοκτονία σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα.

Η ιδέα μιας μάνας να αφαιρεί τη ζωή του παιδιού της προκαλεί οργή, σύγχυση και θυμό αλλά και δυσκολία κατανόησης των κινήτρων μιας τέτοιας πράξης.

Η φυλακή χαρακτηρίζεται σαν μία «μικροκοινωνία» των κρατουμένων. Θεωρείται ένας άλλος κόσμος που ορίζει το δικό του κοινωνικό σύστημα, έχει τους δικούς του κανόνες και ο κάθε κρατούμενος καλείται να υπακούει σε αυτούς, ώστε να καταφέρει να επιβιώσει.

Η οριακή οργάνωση της προσωπικότητας καταλαμβάνει έναν ευρύ χώρο ανάμεσα στη νεύρωση και τη ψύχωση, που δεν είναι ούτε τυπικά νευρωτική, αλλά ούτε τυπικά ψυχωτική.

Σύμφωνα με έρευνες του Παγκύπριου Οργανισμού Υγείας, ένα στα τέσσερα άτομα θα βιώσει συμπτώματα κατάθλιψης κάποια στιγμή της ζωής του και αν και η κατάθλιψη θεωρείται μια σοβαρή ψυχική διαταραχή, είναι εύκολα θεραπεύσιμη, ειδικότερα εάν υπάρχει υποστήριξη από το περιβάλλον του ατόμου που υποφέρει από αυτήν.

H 10η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη Διεθνή Ένωση για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, προκειμένου να ενεργοποιηθεί η κοινή γνώμη με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του πληθυσμού στα πεδία της πρόληψης της αυτοκτονίας και των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.