Τα χρήματα είναι εσωτερική υπόθεση (απόσπασμα από τη Σχολή των Θεών)

Ακρόαση άρθρου......

«Η δέσμευσή σου, η εσωτερική υπόσχεσή σου, θα σου προσφέρει όλους τους πόρους που έχεις ανάγκη», ήταν η απάντηση του Dreamer στην πιο αγωνιώδη ερώτησή μου. «Η δέσμευση είναι επένδυση. Η δέσμευση είναι περιουσία...»

Επένδυσε στο όνειρο

«Δώσε τα όλα, μην αφήνεις ούτε ένα άτομο να δραπετεύσει από την ολότητα της ύπαρξής σου. Επένδυσε όλα όσα έχεις και όλα όσα δεν έχεις στον ίδιο σου τον εαυτό και στο όνειρό σου, και τότε ολόκληρος ο κόσμος θα επενδύσει σ' εσένα».

Θυμήθηκα αυτό που μου είχε πει στην Casa del Pensamiento: το κυριότερο εμπόδιο επάνω στο οποίο προσκρούουν και συντρίβονται τα πιο μεγαλόπνοα σχέδια δεν ήταν οι οικονομικοί πόροι, αλλά η απουσία ανθρώπων ικανών να γίνουν φορείς μια φωτεινής ιδέας, ικανών να αντέξουν την υπευθυνότητα ενός μεγάλου ονείρου, να πιστέψουν στο αδύνατο και να αφιερώσουν όλη τους την ενέργεια να το κάνουν εφικτό, πάντοτε γνωρίζοντας ότι το τίμημα «πληρώνεται» προκαταβολικά.

Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα οικονομικό πρόβλημα, μην αποθαρρύνεσαι. Άντλησε το κουράγιο σου... Ίσιωσε την πλάτη σου... Πάρε βαθιά ανάσα...

Συγκέντρωσε όλη σου την προσοχή στην εσωτερική σου ύπαρξη.

Ανάκτησε τον έλεγχο των συναισθημάτων σου που σε κάνουν να ταλαντεύεσαι, να τρέμεις, και μετά επιβεβαίωσε μέσα σου με ακλόνητη πίστη αυτό που θέλεις να κατορθώσεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Αυτό θα προσελκύσει απεριόριστους πόρους στην επιχείρησή σου και δικαίωση στη ζωή σου.

Απόκτησε επίγνωση της εσωτερικής σου ύπαρξης

Εστίασε την προσοχή σου στο Είναι σου, φροντίζοντας να αποκτήσεις επίγνωση των εσωτερικών σου θανάτων που αποτελούν την αιτία της κάθε συμφοράς σου και νίκα! Θα δεις ότι στη ζωή σου θα καταφθάνουν εγκαίρως και σε αφθονία η βοήθεια και οι πόροι κάθε φορά που θα τα ζητάς. Μέσα στη γαλήνη, μυστικά και σιωπηλά, φανερώνεται η νίκη.

Καθώς Τον ακολούθησα έξω για έναν περίπατο στην κήπο προτού αποχαιρετιστούμε, μας τύλιξε η δροσερή αύρα της αυγουστιάτικης νύχτας. Ήταν πολύ αργά. Είδα το σεληνόφως να λάμπει στα κλαδιά μιας κερασιάς, γυμνά πια εκείνη την εποχή, και στην ανοιχτόχρωμη πουκαμίσα που διακρινόταν κάτω από το σκούρο πανωφόρι Του.

Ήθελα να μην τελείωνε ποτέ εκείνη η στιγμή, η μετέωρη στον χρόνο, εκείνη η αίσθηση της ελευθερίας και όλα όσα ένιωθα όταν Εκείνος ήταν παρών. Η φωνή Του ακουγόταν να ρέει αβίαστα, δίχως να την πνίγει η οχλοβοή που ερχόταν από μέσα.

Η σχέση των χρημάτων με την ύπαρξή μας

Ο Dreamer ολοκλήρωσε τη συζήτηση της βραδιάς με μια άμεση αναφορά στην ουσία του θέματος.

«Να θυμάσαι. Το χρήμα δεν είναι αληθινό. Δεν είναι παρά μια ξεθωριασμένη σκιά του εσωτερικού χώρου σου, μια ωχρή αναπαράσταση της εσωτερικής ανευθυνότητάς σου. Καθιστά ορατό στον χρόνο αυτό που ο άνθρωπος έχει κατακτήσει μέσα στην ίδια του την ύπαρξη, χάρη στη δέσμευσή του, την υπευθυνότητά του και τις νίκες του εναντιόν του εαυτού του. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, η παραμικρή ρωγμή στο όνειρο μπορεί να ταρακουνήσει συθέμελα μια οικονομική αυτοκρατορία. Πήγαινε στην τράπεζα και ζήτα τους αυτό που χρειάζεσαι.»

Και μετά, πρόσθεσε: «Από την άλλη πλευρά του γραφείου θα βρεις Εμένα!»

Αμφιβολίες

Τα λόγια Του αυτά, αυτές τις λέξεις Του, τις έβλεπα να περνούν ξανά και ξανά από τον νου μου σαν ψηφιακά γράμματα σε μια οθόνη, τη στιγμή που ανέβαινα τα σκλιά της Τράπεζας Μ. Κάποια στιγμή μάλιστα συνειδητοποίησα ότι τις επαναλάμβανα μέσα μου σαν ένα είδος μάντρα, για να με βοηθήσουν να αποδιώξω το πλήθος των αμφιβολιών που απειλούσε να εισβάλει στο όνειρο και να συντρίψει το ισχυρό αλλά και ευάλωτο κίνητρο, το μοναδικό κίνητρο που θα μπορούσε να έχει το όνειρο: το θαυμαστό, το αληθινά ωραίο.

Ο Dreamer μου είχε προσδιόρισει το ποσό που θα έπρεπε να ζητήσω λέγοντάς μου: «Μίλησέ τους για το όνειρο. Εξήγησέ τους ότι θα κάνουν τη Σχολή ένα από τα σημαντικότερα Ιδρύματα στον κόσμο. Η Τράπεζα ξέρει.»

Δεν μπορούσα ούτε να διανοηθώ πως η ίδια τράπεζα, η οποία μόλις και μετά βίας ήταν πρόθυμη να υποστηρίξει την αρχική μας πίστωση, θα αποφάσιζε ξαφνικά να τη δεκαπλασιάσει προκειμένου να κάνουμε τις απαραίτητες για την επέκταση της Σχολής επενδύσεις.

Για μία ακόμη φορά, ο ορθολογισμός μου πάλευε με όλες του τις δυνάμεις εναντίον του θαύματος που συνόδευε αδιάκοπα την ανάπτυξη του πλάνου μας και είχε μεταμορφώσει τη ζωή μου όλα εκείνα τα χρόνια.

Στο πλευρό Του, είχα δει γίγαντες να καταρρεύουν, σηκώνοντας μόλις μια χούφτα σκόνη. Είχα δει όρη να μετακινούνται και να μετασχηματίζονται σε λοφίσκους, όπου ακόμα κι ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να σκαρφαλώσει.

Πόσες περίπλοκες απελπιστικές, φαινομενικά χαμένες καταστάσεις δεν είχα δει να επιλύονται και να ρυθμίζονται από τον Dreamer, πόσους άλυτους κόμπους να λύνονται από τα επιδέξια δαχτυλά Του ως πηδαλιούχου! Και πόσες καταδικασμένες μονομαχίες δεν είχα κερδίσει κι εγώ στο πλευρό Του!

Κι όμως, εξακολουθούσα να αμφιβάλλω...

Τα εμπόδια είναι τα δικά μας όρια

Τα εμπόδια που συντυχαίνουν στον δρόμο σου είναι τα όρια μέσα σου. Αναγνώρισε στον εαυτό σου τον δημιουργό της ίδιας σου της πραγματικότητας και το όνειρό σου θα βγει αληθινό. Αφιέρωσε όλα όσα έχεις και όλα όσα δεν έχεις ακόμα...

Γύρισε την πλάτη στο παιχνίδι της τύχης και έλα πίσω στην πραγματικότητα που είναι η βούληση του Dreamer. Αφιέρωσε τα πάντα σε ό,τι πιο αληθινό έχεις - το Όνειρο.

Εμπνευσμένος από τα λόγια αυτά, τώρα που η συνάντηση με τον εκπρόσωπο της Τράπεζας Μ. ήταν πολύ κοντά, ένιωσα να ενδυναμώνεται μέσα μου μια ισχυρή αποδοχή που ο Dreamer αποκαλούσε «καταφατική στάση».

Μη λησμονείς το όνειρο

Αν «επιθυμείς να έχεις περισσότερα χρήματα», η εσωτερική σου δύναμη, αναγνωρίζοντάς σε ως τον δημιουργό της ίδιας σου της πραγματικότητας, θα πρέπει να απομακρύνει το χρήμα από τη Ζωή σου, προκειμένου να σου δοθεί η ευκαιρία να «θέλεις» να έχεις περισσότερα χρήματα και να μπορείς να πραγματώσεις πλέον το όνειρό σου να «επιθυμείς».

Οι επιθυμίες δεν εκπληρώνονται ποτέ, για να έχεις την ευκαιρία να πραγματώνεις το όνερό σου να επιθυμείς. Όταν λησμονείς τις αρχές του ονείρου, μόνο να εγκαταλείψεις μπορείς και να εξαφανιστείς από το όραμά Μου. Γύρνα πίσω σε μια κατάσταση πληρότητας! Θυμήσου!

Η σκέψη ότι θα μπορούσα τελικά να αποτύχω, προδίδοντας την εμπιστοσύνη που μου είχε δείξει ο Dreamer, ήταν αφόρητη. Συγκέντρωσα όλο το θάρρος μου και θυμήθηκα τα λόγια Του για να ενδυναμώσω την αποφασιστικότητά μου.

«Εγώ είμαι ο τραπεζίτης που πρόκειται να συναντήσεις. Εγώ σε στέλνω, εγώ θα σε υποδεχτώ, εγώ θα σε ακούσω. Αν σε εγκρίνω, θα σε εγκρίνει και η τράπεζα. Αν θυμάσαι διαρκώς την παρουσία Μου, τα λόγια Μου θα σου αποκριθούν: Ναι!»

Περνώντας το κατώφλι προς το άπειρο

Ο λεπτός φλοιός της καθημερινότητας θρυμματίστηκε και για μια ακόμα φορά κρυφοκοίταξα την πηγή, τον μικρό φανό που προβάλλει τη σκιά της ζωής μας και τις σκιές όλων των συμβάντων και περιστάσεων που οι άνθρωποι αποκαλούν «πραγματικότητα».

Στεκόμουν στο κατώφλι -όχι πια μιας τράπεζας, αλλά της στενής πύλης προς το αόρατο, που μπορεί να την περάσει μονάχα μια ανθρωπότητα απελευθερωμένη από την εξωτερική περιγραφή του κόσμου και από τον ληθαργικό ύπνο της. Σαν το βιβλικό μάτι της βελόνας που μπορεί να το περάσει πολύ πιο εύκολα μια καμήλα απ' ό,τι ένας άνθρωπος «πλούσιος» σε άγνοια, προκαταλήψεις, αμφιβολίες και φόβους.

Δίστασα για μια στιγμή προτού περάσω μέσα στην τράπεζα και, με μια αποφασιστική κίνηση, σαν κάποιος που καίει πίσω του τις γέφυρες, έψαξα στην τσέπη του σακακιού μου, τράβηξα έξω το λαχείο και, αφού το έσκισα σε χίλια κομμάτια, το πέταξα στον άνεμο. Και τότε μόνο πέρασα το κατώφλι προς το Άπειρο.

*Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο Η Σχολή των Θεών που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.