Τι είναι το πονόσωμα και πώς λειτουργεί;

Ακρόαση άρθρου......

Το πονόσωμα είναι μια ημιαυτόνομη ενεργειακή μορφή που ενοικεί στους περισσότερους ανθρώπους, μια οντότητα αποτελούμενη από συναίσθημα. Έχει τη δική του πρωτόγονη νοημοσύνη, που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από εκείνη ενός πανούργου ζώου, και εστιάζει πρωταρχικά στην επιβίωση.

Αναγνωρίζοντας το πονόσωμα

Όπως όλες οι μορφές ζωής, ανά τακτά χρονικά διααστήματα έχει ανάγκη να τρέφεται -να λαμβάνει καινούρια ενέργεια-, και η τροφή που χρειάζεται είναι ενέργεια συμβατή με τη δική του, δηλαδή ενέργεια που δονείται σε ανάλογη συχνότητα.

Κάθε συναισθηματικά επώδυνη εμπειρία μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το πονόσωμα ως τροφή. Γι'αυτό ευδοκιμεί μέσα από την αρνητική σκέψη, καθώς και μέσα από το δράμα των ανθρωπίνων σχέσεων. Το πονόσωμα είναι εθισμός στη δυστυχία.

Μπορεί και να ταραχθούμε όταν συνειδητοποιήσουμε για πρώτη φορά ότι υπάρχει κάτι μέσα μας που κατά καιρούς αναζητεί τον συναισθηματικό αρνητισμό, ψάχνει δηλαδή τη δυστυχία.

Χρειάζεται μεγαλύτερος βαθμός επίγνωσης για να το παρατηρήσουμε στον εαυτό μας απ' όσο για να το αντιληφθούμε αυτό σε έναν άλλο άνθρωπο.

Μόλις μας κυριεύσει η δυστυχία, όχι μόνο δεν θέλουμε να τελειώσει, αλλά επιζητούμε να κάνουμε και τους άλλους εξίσου δυστυχισμένους με εμάς, έτσι ώστε να τρεφόμαστε από τις συναισθηματικές αντιδράσεις τους.

Στους περισσότερους ανθρώπους το πονόσωμα έχει ένα λανθάνον και ένα ενεργό στάδιο.

Όταν βρίσκεται στο λανθάνον στάδιο, εύκολα ξεχνάμε ότι κουβαλάμε ένα βαρύ, σκοτεινό σύννεφο ή ένα κοιμώμενο ηφαίστειο μέσα μας, ανάλογα με το ενεργειακό πεδίο του συγκεκριμένου πονοσώματός μας.

Το για πόσο καιρό θα παραμείνει σε λανθάνουσα κατάσταση είναι κάτι που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο: συνήθως παραμένει έτσι για λίγες εβδομάδες, αλλά μπορεί να μείνει και για λίγες μέρες ή για λίγους μήνες.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, το πονόσωμα μπορεί να βρίσκεται σε ληθαργική κατάσταση μέχρι να το πυροδοτήσει ένα γεγονός.

Πώς οι σκέψεις αποτελούν τροφή για το πονόσωμα;

Το πονόσωμα βγαίνει από τη λανθάνουσα κατάστασή του όταν «πεινάσει», όταν έρθει η ώρα να αναζητήσει τροφή. Εναλλακτικά, μπορεί να πυροδοτηθεί οποιαδήποτε στιγμή από ένα γεγονός. Το πονόσωμα το οποίο είναι έτοιμο να τραφεί μπορεί να χρησιμοποιήσει ως έναυσμα το πιο ασήμαντο γεγονός, κάτι που ένας άλλος άνθρωπος λέει ή κάνει, ακόμα και μα σκέψη.

Αν ζούμε μόνοι ή αν δεν υπάρχει κοντά μας κανένας εκείνη τη στιγμή, το πονόσωμα θα τραφεί από τις δικές μας σκέψεις. Αναπάντεχα η σκέψη μας γίνεται βαθύτατα αρνητική.

Το πιθανότερο είναι πως δεν είχαμε αντιληφθεί ότι, ακριβώς πριν από την έλευση των αρνητικών σκέψεων, ένα κύμα συναισθημάτων κατέκλυζε το μυαλό μας-σαν σκοτεινή και κακή διάθεση, σαν άγχος ή σαν άκρατος θυμός.

Κάθε σκέψη είναι ενέργεια, και τώρα το πονόσωμα τρέφεται από την ενέργεια των σκέψεών μας. Δεν μπορεί όμως να τραφεί με οποιαδήποτε σκέψη. Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι για να αντιληφθούμε ότι ο τόνος του συναισθήματος που απορρέει από μια θετική σκέψη είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που γεννιέται από μια αρνητική σκέψη.

Είναι η ίδια ενέργεια, αλλά η δόνηση πραγματοποιείται σε διαφορετική συχνότητα.

Μια χαρούμενη, θετική σκέψη δεν μπορεί να χωνευτεί από το πονόσωμα. Αυτό τρέφεται μόνο με αρνητικές σκέψεις, γιατί μόνο αυτές είναι συμβατές με το δικό του ενεργειακό πεδίο.

Όλα τα πράγματα είναι δονούμενα ενεργειακά πεδία που βρίσκονται σε αέναη κίνηση. Η καρέκλα στην οποία καθόμαστε, δείχνει στέρεη και ακίνητη, επειδή οι αισθήσεις μας μόνο με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται τη συχνότητα δόνησής τους, και συγκεκριμένα την αδιάκοπη κίνηση των μορίων, των ατόμων, των ηλεκτρονίων και των υποατομικών σωματιδίων τα οποία από κοινού δημιουργούν ό,τι αντιλαμβανόμαστε ως καρέκλα, βιβλίο, δένδρο ή σώμα.

Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως ύλη είναι ενέργεια που δονείται (κινείται) σε συγκεκριμένο φάσμα συχνοτήτων.

Οι σκέψεις αποτελούνται από την ίδια ενέργεια, η οποία ωστόσο δονείται σε υψηλότερη συχνότητα από ό,τι η ύλη. Γι' αυτό και δεν είναι ορατές ή απτές.

Οι σκέψεις έχουν το δικό τους φάσμα συχνοτήτων, με τις αρνητικές να βρίσκονται στη χαμηλότερη βαθμίδα της κλίμακας και τις θετικές στην ανώτερη. Η συχνότητα δόνησης του πονοσώματος συντονίζεται με την αντίστοιχη συχνότητα των αρνητικών σκέψεων. Αυτός είναι και ο λόγος που μόνο οι αρνητικές σκέψεις μπορούν να τροφοδοτήσουν το πονόσωμα.

Το σύνηθες πρότυπο σκέψης το οποίο δημιουργεί συναίσθημα αντιστρέφεται στην περίπτωση του πονοσώματος, τουλάχιστον αρχικά. Το συναίσθημα που απορρέει από το πονόσωμα σύντομα αναλαμβάνει τον έλεγχο της σκέψης μας.

Και μόλις ο νους μας καταληφθεί από το πονόσωμα, η σκέψη μας γίνεται αρνητική. Η φωνή μέσα στο κεφάλι μας θα διηγείται θλιβερές, αγχώδεις ή θυμωμένες ιστορίες για εμάς και τη ζωή μας, για άλλους ανθρώπους, για γεγονότα του παρελθόντος και του μέλλοντοςή για φαντασιουργήματα.

Η φωνή θα κατηγορεί, θα διαμαρτύρεται, θα φαντάζεται. Και εμείς θα ταυτιζόμαστε απόλυτα με όσα λέει η φωνή, θα πιστεύουμε όλες τις διαστρεβλωμένες σκέψεις. Εδώ ακριβώς ο εθισμός στη δυστυχία έχει ριζώσει μέσα μας.

Το ζήτημα όμως δεν είναι ότι αδυνατούμε να βάλουμε φραγμό στη ροή των αρνητικών σκέψεων, αλλά ότι δεν θέλουμε. Αυτό συμβαίνει επειδή το πονόσωμα ζει εκείνη τη στιγμή μέσα από εμάς, υποκρινόμενο ότι είναι εμείς.

Και για το πονόσωμα, η οδύνη είναι ευχαρίστηση. Αφανίζει λαίμαργα κάθε αρνητική σκέψη. Ουσιαστικά, η συνήθης φωνή μέσα στο κεφάλι μας έχει πλέον γίνει η φωνή του πονοσώματος. Ελέγχει τον εσωτερικό διάλογο.

Ένας φαύλος κύκλος αναπτύσσεται ανάμεσα στο πονόσωμα και αυτό με τη σειρά του γεννά περισσότερες σκέψεις. Κάποια στιγμή, έπειτα από μερικές ώρες ή ίσως μετά από λίγες ημέρες, έχει ανεφοδιαστεί και επανέρχεται στο λανθάνον στάδιο, αφήνοντας πίσω έναν καταβεβλημένο οργανισμό και ένα σώμα πολύ πιο ευάλωτο στην ασθένεια.

Αν αυτό μας ακούγεται σαν ψυχικό παράσιτο, τότε έχουμε καταλάβει σωστά. Ακριβώς αυτό είναι.

Στις Σκιές του Έρωτα, για τους αιρετικούς της αγάπης - Εκδόσεις PSYCHOLOGY.GR:  Αποκτήστε το βιβλίο των Ερώτων, από το εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο ψυχολογίας.

Βιβλιογραφία:

Απελευθέρωση από το πονόσωμα

Η αρχή της απελευθέρωσης από το πονόσωμα ξεκινά κατ' αρχάς από τη συνειδητοποίηση ότι έχουμε πονόσωμα. Κατόπιν -κάτι ακόμα πιο σημαντικό- απαιτείται η ικανότητά μας να παραμένουμε αρκούντως παρόντες, σε επαρκή επαγρύπνηση, για να αντιληφθούμε το πονόσωμά μας σαν μια πυκνή ροή δύσφορου συναισθήματος μέσα μας, όταν αυτό ενεργοποιείται.

Άπαξ και αναγνωρισθεί, δεν μπορεί πλέον να υποκριθεί ότι είναι εμείς, ούτε μπορεί να ζει και να ανανεώνεται μέσα από εμάς.

Η συνειδητή Παρουσία μας διαρρηγνύει την ταύτιση με το πονόσωμα. Όταν δεν ταυτιζόμαστε με το πονόσωμα, αυτό αδυνατεί πλέον να ελέγξει τον νου μας, οπότε δεν μπορεί να ανανεώνεται τρεφόμενο από τις σκέψεις μας. Στις πιο πολλές περιπτώσεις το πονόσωμα δεν αποσυντίθεται άμεσα. Μόλις όμως η σκέψη μας αποδεσμευτεί από αυτό, το πονόσωμα αρχίζει να χάνει ενέργεια. Η σκέψη μας παύει να συσκοτίζεται από το συναίσθημα.

Η αντιληπτική ικανότητά μας δεν διαστρεβλώνεται πλέον από το παρελθόν. Η ενέργεια που ήταν δέσμια του πονοσώματος αλλάζει τη συχνότητα δόνησής της και μετασχηματίζεται σε Παρουσία. Κατ' αυτόν τον τρόπο το πονόσωμα μετατρέπεται σε καύσιμη ύλη για τη συνειδητότητα. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές από τις σοφότερες και πλέον φωτισμένες μορφές, άνδρες και γυναίκες, του πλανήτη έφεραν στο παρελθόν βαρύ πονόσωμα.

Ανεξαρτήτως του τι λέμε ή κάνουμε ή ποιο πρόσωπο προβάλλουμε στον κόσμο, η νοητική - συναισθηματική κατάστασή μας δεν μπορεί να κρυφτεί.

Κάθε άνθρωπος εκπέμπει ένα ενεργειακό πεδίο το οποίο αντιστοιχεί στην εσωτερική του κατάσταση, και οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να το αισθανθούν, παρόλο που ενδέχεται να αντιλαμβάνονται την ενέργεια κάποιου άλλου μόνο υποσυνείδητα.

Παρότι δηλαδή δε γνωρίζουν ότι την αισθάνονται, αυτό καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τα αισθήματα και τις αντιδράσεις τους απέναντι στο συγκεκριμένο άτομο.

Ορισμένοι άνθρωποι την αισθάνονται σαφώς όταν πρωτοσυναντούν κάποιον, ακόμα και προτού ανταλλάξουν μαζί του την πρώτη λέξη. Λίγο αργότερα όμως οι λέξεις παίρνουν την πρωτοκαθεδρία στη σχέση. Μαζί με τις λέξεις έρχονται και οι ρόλοι που υποδύονται οι περισσότεροι άνθρωποι. Τότε η προσοχή μετατοπίζεται στον νου και η ικανότητα να αισθανόμαστε το ενεργειακό πεδίο του άλλου περιορίζεται κατά πολύ. Αυτό παραμένει πάντως αισθητό σε υποσυνείδητο επίπεδο.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο του Eckhart Tolle Μια νέα ζωή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πεδίο.