Γράμμα στον Dreamer

Ακρόαση άρθρου......

«Κάποια μέρα θα συνειδητοποίησεις ότι είσαι ο χειροτέχνης κι όχι το χειροτέχνημα, ο ονειρευτής και όχι το όνειρο, ο δημιουργός και όχι το δημιούργημα. Τότε δεν θα μπορείς πια να εξαρτάσαι.» Dreamer

Το γράμμα αυτό είμαι εγώ

Στον Dreamer

Το γράμμα αυτό είμαι εγώ.

Τούτη η κενή σελίδα είναι αντανάκλαση του δικού μου κενού.

Είναι καιρός τώρα που νιώθω αποστροφή για όλα αυτά που βλέπω μέσα μου, για όλα τα σημάδια που μαρτυρούν αλάθητα την εξασθένηση της δύναμής μου και την επιστροφή στο παρελθόν.

Μέσα μου σκάω, αναζητώ, μα τίποτα δεν βρίσκω που να αξίζει, ούτε καν μια ειλικρινή επίγνωση πως η αξία απουσιάζει.

Με κρατούν μακριά από Σένα η δυστυχία, η ανασφάλεια, ο φόβος, από Σένα και από την ίδια μου τη ζωή. Πασχίζω να βρω έναν τρόπο, ένα τέχνασμα για να ξεφύγω, αλλά ό,τι κι αν κάνω διαρκεί μονάχα μια στιγμή.

Η βούλησή μου βρίσκεται ακόμα βαθιά θαμμένη.

Κι όσο παρατηρώ τον εαυτό μου τόσο πιο αμήχανος και φοβισμένος νιώθω.

Όπου κι αν κοιτάξω, βλέπω πάντα τον ίδιο απαίσιο μορφασμό. Ποτέ δεν ήταν πιο φωτεινός και πιο διαυγής ο καθρέφτης του κόσμου, των άλλων. Κάποια μέρη του είναι σαν από μεγεθυντικό φακό και μου δείχνουν αμείλικτα την κάθε λεπτομέρεια. Κι άλλα, λιγότερο διαυγή, πιο θολά, πιο μακρινά, αργούν να στείλουν πίσω την εικόνα.

Μα ο κόσμος όλος ξέρει. Υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, πασχίζω να τον προστατεύσω, προσπαθώ να είμαι γενναίος, μα κουράστηκα. Η πλάτη μου στον τοίχο ακουμπισμένη, με πνίγουν τα όρια της ύπαρξής μου. Ξέρω, απέραντες οι ευκαιρίες που μου έδωσες, κι εγώ δεν πήρα παρά τα ψίχουλα.

Με βασανίζει ... η σκέψη αυτή,  τι θα μπορούσε να είχε υπάρξει, τι θα μπορούσε να... είχε γίνει...

«Να διορθώσεις τον κόσμο σημαίνει να θεραπεύεις τον εαυτό σου».

Τα λόγια Σου αυτά ανοίγουν δρόμο μέσα μου. Και πολύ ντρέπομαι που στάθηκα εμπόδιο στο σχέδιο το δικό Σου, παρά για τη δική μου αποτυχία.

Η αλαζονεία μου, η ανόητη σιγουριά μου πως μπορούσα να γνωρίσω, τον στόχο μ' έκανε να χάσω.

Έπαιξα στα ζάρια, διακινδύνευσα την εξέλιξη χιλιάδων ανθρώπων που υπάρχουν μέσα στο όνειρό σου και προσδοκούν να κάνουν το άλμα. Διακύβευσα το ταξίδι τους προς την πληρότητα.

Ναι, ξέρω, και τώρα ακόμα η ευκαιρία παρουσιάζεται ισχυρή, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες.

Γνωρίζω πως τα πάντα μπορούν να κατακτηθούν εκ νέου και να προχωρήσουν πιο μπροστά, πιο μακριά. Το τίμημα όμως με τρομάζει.

Το θέμα είναι ότι, έπειτα από τόσα χρόνια που μου έδωσες την ευκαιρία κοντά Σου να είμαι, σε άμεση επαφή με τις ιδέες Σου, με τα λόγια Σου, αυτά ακόμα δεν έγιναν σάρκα από τη σάρκα μου. Τα καταγράφω, τα στριφογυρνώ μέσα στον νου μου, μα στη ζωή μου δεν τα εφαρμόζω.

Σήμερα, λιγότερο από ποτέ άλλοτε, γνωρίζω ποιος είμαι αληθινά. Όπως εσύ είχες πει, ποτέ δεν γνώριζα.

Πολλές φορές όμως στο παρελθόν, και για καιρό πολύ, κατόρθωνα να ζω με αυταπάτες και να συγχέω τον εγωισμό μου, τον φόβο μου, την αγωνία για τη δική μου σωτηρία, με προσδοκίες υψηλές και ευγενείς φιλοδοξίες.

Πίστευα πως είχα τις ικανότητες. Τώρα γνωρίζω ότι τα πάντα γύρω μου παίρνουνε την όψη του ψέμματος που τη ζωή μου κυβερνά.

Είμαι ένας Μίδας βασιλιάς ανεστραμμένος.

Και ό,τι βλέπω, ό,τι αγγίζω σκουπίδι γίνεται, όχι χρυσός.

Άσε την ευγνωμοσύνη μου να Σου εκφράσω, να σε ευχαριστήσω για όσα έκανες για μένα, που τη ζωή μου εκτροχίασες από τις ράγες τις φριχτές, που ένα νέο πεπρωμένο μου πρόσφερες.

Ευγνωμοσύνη που μου έειξες της αξιοπρέπειας τον δρόμο και που μου χάρισες έναν ωκεανό ελευθερίας, παρότι εγώ, εξαιτίας των ορίων μου, δεν μπόρεσα ν απιω παρά δυο στάλες. Ευγνωμοσύνη, που χάρη σ΄ Εσένα γεύτηκα την απουσία του φόβου, της ανασφάλειας, του πόνου, και που με έκανες να δω πίσω από τον φαινομενικά αναπόφευκτο χαρακτήρα του θανάτου ένα κομμάτι αιωνιότητας, στην ανείπωτη λάμψη της.

Απελευθερώσου από την ανάγκη για εξάρτηση 

«Ήρθα για να σου προσφέρω έναν πιο σύντομο δρόμο», άρχισε να μου λέει σε αποφασιστικό τόνο και χωρίς εισαγωγή.

«Όσο ακόμα θα σε κυβερνούν ο φόβος, η αμφιβολία και οι συγκρουσιακές σκέψεις, θα είσαι αναγκασμένος να εξαρτάσαι από κάποιον ή κάτι εξωτερικό προς τον εαυτό σου. Ώσπου να κατορθώσεις να απαλλαγείς από αυτά, θα αντικαταστήσεις την εξάρτηση από κάτι με την εξάρτηση από κάτι άλλο, όμως αυτό δεν συνιστά ακόμα ούτε ελευθερία ούτε εξέλιξη».

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο Η Σχολή των Θεών που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα