Ευγνωμοσύνη

Ακρόαση άρθρου......

Άλλη μια χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Τι να πρωτοθυμηθείς; Τι να ξεχάσεις; Στα αλήθεια, είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν συμβεί σε εσένα, στους γύρω σου. Στους πιο κοντινούς, στους πιο μακρινούς. Στον τόπο το δικό σου, στους τόπους των άλλων. Τόσα πολλά αυτά που έχουν αλλάξει το χάρτη της παγκόσμιας ζωής.

Όλα αυτά τα νέα δεδομένα εύλογα επαναφέρουν το ερώτημα: «στις νέες αυτές συνθήκες, ποια μπορεί να είναι τα ζητούμενα;». Εκείνα για τα οποία αξίζει να αγωνιστείς σαν άνθρωπος, αυτά που είναι εφικτό και έχει πια νόημα να έχεις, να είσαι. Αυτά που ευνοούν το καλό των άλλων, όλων των άλλων, και μέσα σε αυτό και το δικό σου.

Σίγουρα, το πρώτο που αξίζει είναι να καταφεύγεις γενικά σε θετικές, δημιουργικές σκέψεις, οι οποίες θα ενθαρρύνουν τα επόμενα βήματά σου. Προς μια κατεύθυνση που θα διαπνέεται από αγάπη και σεβασμό για τους άλλους, μα συνάμα θα αποτελεί μια ζεστή υποστηρικτική αγκαλιά προς τον εαυτό σου. Σε μια τέτοια διαδρομή, θα σου πρότεινα να ρίξεις μια ματιά στο παραπάνω καμπανάκι. Παρατήρησε το σχοινάκι του, που περιμένει υπομονετικά την ώθησή σου.

Μη διστάζεις!

Πιάσε το και δώσε του με την ψυχή σου το ρυθμό που θέλεις να έχει η ζωή, τη μελωδία που λαχταράς να έχουν οι στιγμές, οι δικές σου και των άλλων. Άφησέ το να σε ταξιδέψει σε όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που πέρασαν, μα ακόμη περισσότερο σε εκείνες, τις όσο γίνεται πιο σαφείς εκείνες, που ονειρεύεσαι να έρθουν. Επέτρεψε στον εαυτό σου να χαρεί αυτό, το πιο δικό σου, ταξίδι.

Και όταν έρθει η στιγμή που θα ολοκληρώσεις αυτή την ευχάριστη περιπλάνηση προς τα πίσω, προς τα εμπρός, να θυμηθείς, αναζητώντας τη βαθιά μέσα σου, να παραδοθείς, έστω για μια στιγμή, στην ειλικρινή σου ευγνωμοσύνη, για όλα τα όμορφα που σήμερα διαθέτεις, και αύριο, κάποιο αύριο, απλά δεν θα υπάρχουν…