Παιδί και φανταστικός φίλος

Ακρόαση άρθρου......

Ο φανταστικός φίλος είναι μία εφεύρεση πολλών παιδιών ηλικίας 3-5 ετών. Είναι ένας σύνηθες φαινόμενο της προσχολικής ηλικίας, το οποίο κυμαίνεται γύρω στο 60–65 % των παιδιών, όπως μας αναφέρουν οι επιστήμονες που έχουν μελετήσει το θέμα.

Γιατί τα παιδιά έχουν φανταστικούς φίλους

Ο φανταστικός φίλος εφευρίσκεται συνήθως ως μία ανάγκη του παιδιού να νοιώσει ότι έχει παρέα ή για να μην αισθάνεται μοναξιά. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά δημιουργούν/ καταφεύγουν σε έναν φανταστικό φίλο για να νοιώθουν εμπιστοσύνη και να μπορούν να μοιραστούν μαζί του τα δικά τους μυστικά. Το παιδί ακόμα βρισκόμενο στην κατάσταση που γνωρίζει το περιβάλλον του, μπορεί να φοβάται το θόρυβο ή να μην έχει αναπτύξει στον απαραίτητο βαθμό την κοινωνικότητά του. Το πρόσωπο αυτό μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, αλλά ακόμα και ένα ζώο όπως γατάκι, σκυλάκι, κουνελάκι ( πολλές φορές μάλιστα οι γονείς μπορεί να είχαν αρνηθεί να του αγοράσουν ένα πραγματικό ζώο και το παιδί με την εφευρετικότητά του να το επινόησε).

Γονείς και φανταστικός φίλος παιδιού

Το φαινόμενο του φανταστικού φίλου συνοδεύεται από καχυποψία, φοβία και πολλές απορίες από τη μεριά των γονιών. Οι γονείς πολλές φορές αναρωτιούνται κατά πόσο είναι φυσιολογική μία τέτοια συμπεριφορά από το παιδί, πότε το φαινόμενο αυτό πρέπει να γίνει ανησυχητικό και πότε πρέπει να αναζητήσουν βοήθεια  από κάποιο ειδικό. Επιπλέον, πολλές φορές η συγκεκριμένη πράξη του παιδιού αντιμετωπίζεται απλώς ως μία προσπάθεια χειρισμού και κουτοπονηριά, όταν το παιδί προσπαθεί να πείσει τους γονείς του να ανταποκριθούν σε μερικές επιθυμίες του.

Ο φανταστικός φίλος είναι μία εφεύρεση του παιδιού που για όποιο λόγο και να έγινε, παραμένει ευφυής και δημιουργική. Είναι μία ένδειξη της μεγάλης φαντασίας των παιδιών και της ανάγκης τους να νοιώθουν ότι κάποιος τους καταλαβαίνει – ακόμα και αν πρόκειται για ένα πλάσμα φανταστικό. Το συγκεκριμένο πλάσμα αφορά τις περισσότερες φορές  ένα άτομο ή και ομάδες ανθρώπων.

Τα αγόρια τείνουν τις περισσότερες φορές να δημιουργούν αρσενικούς φανταστικούς φίλους, ενώ τα κορίτσια εφευρίσκουν συνήθως φίλους και από τα δύο φύλα. Τα παιδιά που έχουν τέτοιους φίλους, μπορούν να περιγράφουν τα χαρακτηριστικά τους, την εμφάνιση ή γνωρίσματα του χαρακτήρα τους. Όμως , ούτε και οι φανταστικοί φίλοι εμφανίζονται πάντα φιλικοί ή συνεργάσιμοι.

Πολλά παιδιά παραπονιούνται ότι οι φανταστικοί φίλοι δεν έρχονται πάντα όταν τους καλούν, δεν είναι συνεργάσιμοι και πρόθυμοι να μοιραστούν, δε φεύγουν όποτε τους το ζητήσει το παιδί ενώ κάνουν ακόμα και ενοχλητικά πράγματα. Επιπλέον, η συγκεκριμένη πρακτική δεν αφορά μόνο παιδιά που είναι λιγότερα κοινωνικά και ντροπαλά. Παιδιά που εμφανίζουν έντονη κοινωνικότητα, ακόμα και αυτά πολλές φορές εμφανίζουν την ανάγκη για τη δημιουργία ενός φανταστικού φίλου. Παιδιά που παρακολουθούν αρκετά τηλεόραση, όπως και παιδιά χωρίς αδέλφια, συνηθίζουν περισσότερο να δημιουργούν  τέτοιου είδους φιλίες, σε μία προσπάθεια να καλύψουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Ωστόσο, ένας φανταστικός φίλος δεν αποτελεί ένδειξη κάποιου προβλήματος, αλλά πολλές φορές μπορεί να είναι και πηγή παρηγοριάς και ανακούφισης για αυτό. Οι φανταστικοί φίλοι πολλές φορές λειτουργούν προστατευτικά για το παιδί , αφού πολλές φορές και το ίδιο τους επιρρίπτει την ευθύνη για δικές του πράξεις ( πχ, μία σκανταλιά).

Οι φίλοι αυτοί είναι τελικά και χρήσιμοι για τα παιδιά, αφού με τη συμβολή τους αναπτύσσεται το γνωστικό και συναισθηματικό κομμάτι της προσωπικότητάς τους. Είναι, τελικά, και φυσιολογικοί αλλά και διασκεδαστικοί! Οι γονείς μπορούν λοιπόν να μην αγωνιούν, αλλά και να ρωτάνε και οι ίδιοι πληροφορίες για το φίλο αυτό, αντιμετωπίζοντας το φαινόμενο αυτό ως κάτι φυσιολογικό, παρά για κάτι το οποίο εμποδίζει την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού.

Το παιδί αρχίζει να ξεχωρίζει το πραγματικό από το φανταστικό στην παιδική ηλικία, από 6 ως 12 ετών. Αν από την ηλικία αυτή και μετά το παιδί συνεχίζει να μιλά για τον φανταστικό του φίλο, αυτό ίσως και να είναι ένδειξη ψυχοπαθολογίας και ο γονιός θα πρέπει να επικοινωνήσει με κάποιον ψυχολόγο. Ο γονιός μπορεί να βλέπει τις θετικές επιπτώσεις των φανταστικών φίλων στη ζωή του παιδιού και πώς μπορούν αυτές να συνδράμουν θετικά στη συναισθηματική και ψυχολογική ωρίμανση του παιδιού.