Ομοφυλόφιλο παιδί και οικογένεια

Ακρόαση άρθρου......

Η αποκάλυψη ενός παιδιού ότι είναι ομοφυλόφιλο είναι ένα γεγονός που πολλές φορές εκπλήσσει, ξαφνιάζει ακόμα και απογοητεύει τους γονείς. Πολλοί γονείς στη συνειδητοποίηση της σεξουαλικής ταυτότητας του παιδιού τους αγωνιούν και ανησυχούν επειδή η διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα αντιμετωπίζεται με προκατάληψη, αποδοκιμασία καθώς και με διακρίσεις στην επαγγελματική και προσωπική ζωή.

Ακόμα και για έναν ανοιχτόμυαλο γονέα μία τέτοια αποκάλυψη είναι δύσκολη τόσο ως προς τη διαχείριση, όσο και ως προς την αποδοχή. Ο γονέας περνάει από πολλές ματαιώσεις πχ, θρήνος για το παιδί που περίμενε ότι θα έχει ή ακόμα και η αποκάλυψη αυτή να έρχεται σε σύγκρουση με δικά του προσωπικά ή θρησκευτικά πιστεύω. Ο γονιός όμως πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό που πρέπει να αποζητά και να τον ενδιαφέρει είναι η ευτυχία του παιδιού του.

Το να ορίζει κάποιος τι είναι φυσιολογικό και τι όχι καθαρά με την αναπαραγωγή είναι και σκληρό αλλά και άδικο. Τι γίνεται με τα ζευγάρια που δεν τεκνοποιούν, με τα μέτρα αντισύλληψης, με την εμμηνόπαυση στις γυναίκες και τη μη αναπαραγωγική πια ηλικία τους;

Ένας ομοφυλόφιλος έφηβος ήδη έχει μία ψυχή πιο ευάλωτη επειδή γνωρίζει ή ακούει αρνητικές και ρατσιστικές αντιλήψεις για το σεξουαλικό του προσανατολισμό και αυτό μπορεί να του δημιουργήσει μέσα του την πεποίθηση ότι δεν είναι κάτι άξιο να αγαπηθεί. Όμως η σεξουαλικότητα είναι ένα κομμάτι στη ζωή ενός ανθρώπου, δεν είναι ολόκληρη η προσωπικότητά του. Ένας έφηβος που συνειδητοποιεί τη διαφορετική σεξουαλική του ταυτότητα περνάει από τη διαδικασία της άρνησης, της αμφισβήτησης ακόμα και της εσωτερικευμένης ομοφοβίας.

Πολλές φορές ,μάλιστα, υιοθετεί πρότυπα ετερόφυλης συμπεριφοράς τα οποία αποσκοπούν αφενός στο να νοιώσει το άτομο "φυσιολογικό" και κοινωνικά αποδεκτό και αφετέρου στο να πείσει και τον ίδιο τον εαυτό του ότι είναι ετερόφυλο. Έχει αποδειχθεί μέσω ερευνών ότι οι ομοφυλόφιλοι έφηβοι είναι πιο επιρρεπείς στην κατάχρηση ουσιών, στο αλκοόλ, σε συμπτώματα κατάθλιψης, σε αυτοκτονικό ιδεασμό ή ακόμα και πιο ακραία, σε απόπειρα αυτοκτονίας ή αυτοκτονία. Είναι εμφανές ότι αυτό που τρομοκρατεί τον έφηβο είναι περισσότερο η ομοφοβία της κοινωνίας και ο φόβος μίας ενδεχόμενης απόρριψης από τους γονείς και την οικογένεια, παρά η ίδια η ομοφυλοφιλία. Η αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας στους γονείς είναι ένα βήμα σημαντικό, καθοριστικό για έναν φοβισμένο έφηβο, όπως απαραίτητη κρίνεται και η ευαισθησία και υποστήριξη των γονιών απέναντι στο παιδί τους.

Η αποδοχή των γονιών μας σε κάθε σημαντικό θέλω και γεγονός στη ζωή μας είναι σημαντική και συμβάλλει στη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση των παιδιών και των εφήβων. Ο γονιός που βρίσκεται απέναντι σε μία τέτοια αποκάλυψη –που μπορεί και να γνώριζε ήδη, αλλά να ήθελε την ομολογία και αποδοχή του παιδιού του- οφείλει  να μην αντιδράσει εγωιστικά με βάση του τι θα ήθελε εκείνος για το παιδί του. Πρέπει να θυμάται ότι το παιδί του βρίσκεται ακόμα σε μία ηλικία ευμετάβλητη και ευαίσθητη και μπορούν σκληροί χαρακτηρισμοί και απορριπτική συμπεριφορά να αφήσουν σημάδια στην ψυχή του τα οποία θα του δυσχεραίνουν την προσαρμογή στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και στην αποδοχή της ταυτότητάς του.

Ο γονιός πρέπει να δίνει αγάπη και τη διαβεβαίωση στο παιδί ότι θα είναι στο πλευρό του παντοτινά, κάτι που έχει ανάγκη ο ομοφυλόφιλος έφηβος να ακούσει εκείνη τη στιγμή. Η σεξουαλική ταυτότητα είναι ένα μέρος από την προσωπικότητα ενός ατόμου, ένας άνθρωπος έχει αισθήματα, ταλέντα, κλίσεις, ικανότητες και πρέπει να αγαπιέται για όλα αυτά που είναι και όχι να απορρίπτεται για ένα κομμάτι της προσωπικότητάς του για το οποίο δεν ευθύνεται κιόλας τις περισσότερες φορές.

Η βοήθεια ενός ειδικού θα βοηθήσει τόσο τους γονείς στο να αποδεχθούν την αλήθεια του παιδιού, αλλά και τον ίδιο τον έφηβο στο να αγαπήσει τον εαυτό του για αυτό που είναι. Και πρέπει κάποτε να αντιληφθούμε ότι δικαίωμα στην αγάπη έχουν όλοι οι άνθρωποι, γιατί η αγάπη είναι όμορφη σε όλες τις μορφές της.