Το ψυχολογικό τρικ που άλλαξε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα των διαβητικών

Ακρόαση άρθρου......

Σε ένα συναρπαστικό πείραμα, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ανακάλυψαν ότι η αντιληπτή πρόσληψη ζάχαρης επηρεάζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε άτομα με διαβήτη Τύπου 2 περισσότερο από την πραγματική πρόσληψη σακχάρου, τουλάχιστον προσωρινά.

Πειραματική διαδικασία

Οι ψυχολόγοι Chanmo Park, Francesco Pagnini και Ellen Langer δημοσίευσαν πρόσφατα τα αποτελέσματα της μελέτης τους στο περιοδικό Scientific Reports.

Οι τρεις ερευνητές απευθύνηθηκαν σε 30 άτομα με διαβήτη τύπου 2 προκειμένου να συμμετέχουν σε μια «Μελέτη γευστικής δοκιμασίας ροφημάτων για διαβητικούς», η οποία διερευνά τις επιπτώσεις των ειδικά σχεδιασμένων ποτών στην σωματική αντίδραση και νοητική λειτουργία.

Οι συμμετέχοντες επισκέφθηκαν το εργαστήριο σε δυο ξεχωριστές περιπτώσεις με διαφορά τριών ημερών, φαινομενικά για να πιούν και να αξιολογήσουν ένα ρόφημα μηδενικής περιεκτικότητας σε ζάχαρη και ένα ρόφημα υψηλής περιεκτικότητας σε σάκχαρα, ειδικά προσαρμοσμένο για να βοηθήσει τους ανθρώπους να ελέγξουν το διαβήτη. Αλλά αυτό ήταν ένα κόλπο...

Στην πραγματικότητα, τα δύο ροφήματα ήταν ίδια: επρόκειτο για ένα ρόφημα με περίπου δεκαπέντε γραμμάρια ζάχαρη. Οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν ότι τα ροφήματα ήταν διαφορετικά και τους έδειξαν τα πρώτα δύο διατροφικά δεδομένα παρακάτω για να είναι ολοκληρωμένο το τρικ.

Αφού οι συμμετέχοντες ήπιαν τα ροφήματα (ένα διαφορετικό κάθε μέρα), οι ερευνητές παρακολούθησαν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους ανά εικοσιένα διαστήματα κατά τη διάρκεια της επόμενης ώρας.

Διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες που πίστευαν ότι έπιναν την παραλλαγή του υψηλού σακχάρου είχαν σημαντικά αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης σε σύγκριση με εκείνους που πίστευαν ότι έπιναν την παραλλαγή του χαμηλού σακχάρου.

Προσωρινή ψυχολογική επίδραση στις βιοχημικές διεργασίες

«Τα ευρήματα αυτά θέτουν υπό αμφισβήτηση την παραδοσιακή υπόθεση ότι οι φυσικές βιολογικές και φυσιολογικές διαδικασίες μεταβολικής ομοιόστασης απαιτούν επαρκή ινσουλίνη για να επιτραπεί στη γλυκόζη να επιστρέψει σε φυσιολογικά επίπεδα», ανέφεραν οι συγγραφείς για τα αποτελέσματα.

Ωστόσο, προειδοποιούν ότι αυτού του είδους η ψυχολογική εξαπάτηση δεν μπορεί να θεραπεύσει τον διαβήτη τύπου 2 από μόνη της. Ένας διαβητικός δεν θα μπορούσε, σε παρατεταμένη βάση, να εξαπατήσει τον εαυτό του από το διαβήτη.

«Η μελέτη μας δεν δείχνει αν οι ψυχολογικές επιδράσεις έχουν μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα. Αντιθέτως, τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι ψυχολογικές διεργασίες μπορούν, τουλάχιστον προσωρινά, να επηρεάσουν τις βιοχημικές διεργασίες στο διαβητικό μεταβολισμό.»

Σε ευρύτερο επίπεδο, οι ερευνητές αναφέρουν ότι τα αποτελέσματα υποστηρίζουν το ψυχοβιολογικό μοντέλο της χρόνιας νόσου, το οποίο υποδηλώνει ότι οι ψυχολογικές παρεμβάσεις μπορούν να επηρεάσουν τις βιολογικές διαδικασίες για να βοηθήσουν στη θεραπεία ορισμένων χρόνιων ασθενειών.

«Στόχος είναι να βρεθούν πιο αποτελεσματικές θεραπείες για εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν αισθάνονται ανήμποροι στον αγώνα ενάντια στις ανεξέλεγκτες βιολογικές διαδικασίες που προκαλούν αρρώστιες και ασθένειες, ίσως αναγνωρίζοντας ότι το μυαλό έχει ουσιαστικό έλεγχο στη ρύθμιση της υγείας», αποφάνθηκαν οι ερευνητές.

Πηγή:

Nature, Glucose metabolism responds to perceived sugar intake more than actual sugar intake