Ίσως η εκπαίδευση

Ακρόαση άρθρου......

Η εκπαίδευση πλέον έχει γίνει μια λέξη προς δημόσια εκμετάλλευση. Με στόμφο και επαναστατικότητα διαλαλείται από τους σοφούς της κάθε χώρας κάθε φορά που προκύπτει η κοινωνική ανάγκη για αντιμετώπιση κάποιας κοινωνικής παθογένειας. Η Δυτική εκπαίδευση αποσκοπεί στην αναβάθμιση του ανθρώπινου είδους. Υποστηρίζεται δε, πως είναι ο δρόμος με το κόκκινο χαλί που οδηγεί στην αίθουσα που απονέμουν βραβεία ανθρωπιάς.

Ωστόσο, αν εστιάσουμε με μια πιο ψύχραιμη ματιά ίσως συνειδητοποιήσουμε πως τελικά η σημερινή έννοια της εκπαίδευσης, δεν είναι κάτι άλλο από μια αλλοιωμένη πλήρως κατακερματισμένη έννοια. Τα ποσοστά ρατσισμού αυξάνονται ολοένα και περισσότερο λόγο του προσφυγικού. Δεν είναι λίγοι οι οποίοι προσφέρουν μικροποσά στους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες με αντάλλαγμα μια ερωτική συνεύρεση.

Στο πλαίσιο του σχολείου, ένα κατεξοχήν ασφαλές περιβάλλον στο οποίο έπρεπε να παρέχεται η γνώση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αυξάνονται και εκεί φαινόμενα εκφοβισμού τόσο από τους ίδιους τους δασκάλους/καθηγητές-τριες όσο και από τους ίδιους τους μαθητές.

Μια κοινωνία ανήμπορη να αντιδράσει. Πολίτες οι οποίοι δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν τα εφόδια Δυτικής εκπαίδευσης που έχουν λάβει ακόμη και στις διαπροσωπικές τους επαφές. Πρόσφατα, το τρομοκρατικό χτύπημα στη Γαλλία αποτέλεσε ένα μάθημα για όλη την Ευρώπη. Οι Δυτικοί πολιτισμένοι φρόντισαν να θρέψουν το θηρίο το οποίο μεγάλωσε και αντιδρά. Ωστόσο, η Ευρώπη με άριστα αντανακλαστικά απάντησε και συνεχίζει να απαντάει με πολιτισμένες καταστροφές σε Ανατολικές χώρες.

Ίσως τελικά ο όρος Εκπαίδευση να περιορίζεται στα απολύτως τεχνικά και πρακτικά θέματα.

Ίσως το μοναδικό αποτέλεσμα της εκπαίδευσης να είναι η προαγωγή και παραγωγή της επιστήμης.

Ίσως πάλι η εκπαίδευση να χρησιμοποιείται για την ενίσχυση είτε πολιτισμένων πολιτικών ώστε να καταστρέφουν έθνη είτε πολιτισμένων εμπόρων ναρκωτικών κ.λπ.

Ίσως η εκπαίδευση να αποσκοπεί στη βελτίωση του υλικού πολιτισμού μας, αφήνοντας πίσω κάθε έννοια πνευματικής αφύπνισης.

Ίσως ενδέχεται η τύχη ενός μέσου ανθρώπου να μην εξαρτάται από τον ίδιο.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ο κάθε άνθρωπος μπορεί να διαχειριστεί την ιδιωτική του ζωή. Με ελεύθερη σκέψη. Μέσω της ρήξης με την εμπορική γνώση και εκπαίδευση.

Ίσως ο άνθρωπος δε δημιουργήθηκε για να ανήκει στις γνώσεις που προωθούν η εκκλησία, τα πολιτικά ρεύματα και η τυποποιημένη εκπαίδευση.

Ίσως εμείς οι ίδιοι φυλακίσαμε τους εαυτούς μας σε μια ύψιστης ασφαλείας "πολιτισμένη" φυλακή.

Διαβάστε ακόμη το άρθρο: Μετανάστες και Δαρβινισμός