Σήμερα ανέβασα μία καινούργια εικόνα στο προφίλ μου και –να!- συγκέντρωσε τον τεράστιο αριθμό των 100 likes(!) και μέσα σε λίγη ώρα. Ένοιωσα σημαντικός, με προσέχουν, με αγαπούν, μου γράφουν όμορφα σχόλια με πολύχρωμες καρδούλες, αποθεώνουν την όμορφιά μου, είμαι τόσο σπουδαίος και τόσο σημαντικός.

 «Ίδιος/α ο πατέρας σου/ η μητέρα σου», «Κατά μάνα κατά κύρη». Δύο φράσεις που ο κάθε άνθρωπος έχει σίγουρα ακούσει κατά τη διάρκεια της ζωής του, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν περηφάνεια αλλά και δυσαρέσκεια, αναλόγως την συνθήκη στην οποία θα ακουστούν. Κατά πόσο όμως, οι λαϊκές φράσεις αυτές έχουν επιστημονική βάση;

Ψηφίστηκε σήμερα το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας που προβλέπει τη μεταφορά των ψυχικά ασθενών από εξειδικευμένο ψυχιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό - και χωρίς χειροπέδες - κάτι που μέχρι πρότινος γινόταν από την αστυνομία.

Παρατηρείτε συνεχώς τον εαυτό σας να ανησυχεί υπερβολικά για τα παιδιά σας; Μήπως περνάνε από τη σκέψη σας οι παρακάτω ερωτήσεις:
"Τα παιδιά μου προοδεύουν κατάλληλα ακαδημαϊκά και κοινωνικά;"
"Θα είναι σε θέση τα παιδιά μου να αποκατασταθούν επαγγελματικά στο μέλλον;"
"Μήπως να καθιερώσω πιο αυστηρό ωράριο εξόδου για να βεβαιωθώ πως δεν ξεκίνησαν το κάπνισμα ή τα ναρκωτικά;"

Ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει σύνορα, δεν έχει ιδεολογικό υπόστρωμα, δεν καθορίζεται από κοινωνικές επιταγές και σίγουρα δεν προσαρμόζεται στα τηλεοπτικά καλούπια.