Το χρονικό μιας εξάρτησης

Ακρόαση άρθρου......

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ατόμων που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της εξάρτησης. Θα μπορούσε να γίνει αναφορά σε πολλές ιστορίες, όπου σίγουρα οι συνθήκες και τα γεγονότα θα διέφεραν. Το παράδοξο όμως... που τελικά μπορεί να μην είναι και τόσο, είναι ότι οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις, έχουν μια λεγόμενη «κοινή πορεία»!

Η σκέψη αυτή μπορεί να φαίνεται απλουστευμένη ή μαθηματική, πράγμα που μπορεί και να ισχύει. Ο Burroughs, περιέγραψε την εξάρτηση ως μια «άλγεβρα της ανάγκης».

Ποιες όμως είναι οι μεταβλητές αυτής της αλγεβρικής παράστασης;

Ένα ευάλωτο άτομο συναντά μια ουσία σε ένα ορισμένο χρόνο. Αυτή η χρονική στιγμή της συνάντησης, παίζει καθοριστικό ρόλο στην κάθε ιστορία, καθώς τη στιγμή ακριβώς εκείνη, το ευάλωτο άτομο ένιωσε ότι δεν διαθέτει πλέον τα ψυχικά μέσα να παλέψει τόσο τις δυσκολίες που εμφανίστηκαν όσο και τον επικείμενο πόνο των συνεπειών που τυχόν μπορεί να έχουν οι δυσάρεστες καταστάσεις στην ζωή του. Επιλέγει λοιπόν να μην αισθάνεται, να μην σκέφτεται και να απέχει.

Πώς το καταφέρνει όμως αυτό;

Το άτομο επιλέγει να αντεπεξέλθει μόνο του απορρίπτοντας την οποιαδήποτε στήριξη.

Επιλέγει λοιπόν να «απορρίπτει»:

Την «Οικογένεια».: καθώς νιώθει ότι δεν « μιλάει την ίδια γλώσσα» με τους υπόλοιπά μέλη .

Την «Κοινωνία»: αφού πιστεύει ότι δεν θα γίνει αποδεκτό αν τυχόν εκφράσει πραγματικά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Φοράει λοιπόν ένα «προσωπείο», ώστε να μην χρειαστεί να δείξει τον ευάλωτο εαυτό του .

Το «Αποτέλεσμα» αυτής της κατάστασης είναι το άτομο να γίνεται ολοένα και πιο μοναχικό και για την ακρίβεια σε υπερβολικό βαθμό εξ’ατομικευμένο. Δεν αντέχει τόσο τον περίγυρο όσο και τον ίδιο του τον εαυτό.

Έτσι, η ουσία μοιάζει να παίζει δύο βασικούς ρόλους:

Διάμεσος... για να επιτύχει την επικοινωνία με το περιβάλλον.

Εμπόδιο... για να μπορέσει να κατανοήσει το τι σκέφτεται, τι αισθάνεται, ποια είναι η ίδια του η Ταυτότητα.

Το φαινόμενο λοιπόν της εξάρτησης από τις ουσίες είναι πολυπαραγοντικό επομένως και η «έξοδος» από αυτό είναι ολιστική. Η ψυχοθεραπεία εστιάζει στο τι εξυπηρετεί η ουσία και στην αντικατάσταση αυτής με πιο λειτουργικούς τρόπους. Άλλωστε η εξάρτηση σύμφωνα με την Μακ Ντουγκαλ δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παράδοξη στρατηγική επιβίωσης.