Χριστούγεννα, γιορτές, χαμόγελα και καλή διάθεση… ή μήπως όχι; Άραγε είναι το ίδιο για όλους; Σίγουρα όχι… Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεμάτοι χαρά και φαίνεται στα πρόσωπά τους κι άλλοι που βιώνουν τη μελαγχολία των Χριστουγέννων. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις υπάρχουν κι άλλων πολλών ειδών καταστάσεις.

Που είσαι ντροπή?
Είμαι μέσα στη σκέψη σου, στο μυαλό σου, σε όλο σου το “είναι”. Είμαι παντού. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Υπάρχω από την πρώτη κιόλας στιγμή, από όταν πρωτοήρθες στον κόσμο και θα είμαι δίπλα σου μέχρι να “φύγεις”.

Ντροπή.. ένα συναίσθημα βαθιά υπαρξιακό και γνώριμο. Εκδηλώνεται μέσα από ένα ευρύ φάσμα, από την ελαφριά αμηχανία που όλοι μας πολλές φορές έχουμε βιώσει μέχρι την κατάσταση πανικού και την παράλυση. 
Συχνά συνοδεύεται με την ενοχή, ωστόσο είναι σημαντικό να τη διαχωρίσουμε  από την ντροπή καθώς η δεύτερη είναι το συναίσθημα που συνδέεται με το “being”, δηλαδή ότι δεν είμαι επαρκής , δεν είμαι αρκετός, ενώ η ενοχή με το“ doing”, κάνω κάποιο κακό ή πληγώνω κάποιον κ.α.

Το βασικό χαρακτηριστικό των διατροφικών διαταραχών είναι τα προβλήματα που συνδέονται με την πρόσληψη τροφής και διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, τη νευρική/ψυχογενή ανορεξία και την ψυχογενή βουλιμία. Πιο συγκεκριμένα τα άτομα της πρώτης κατηγορίας στοχεύουν στο να μην πάρουν επιπλέον βάρος ή να χάσουν κιλά μέσω της στέρησης τροφής.

Γυναίκα μια πολύπλευρη οντότητα που σίγουρα χρειάζεται πολλές λέξεις για να την περιγράψεις. Είναι ελεύθερη, ικανή, δυνατή. Είναι ένας συνδυασμός θηλυκότητας και δυναμισμού. Η γυναίκα ήταν και είναι έμπνευση. Είναι μια «επιδέξια ακροβάτης» που παλεύει καθημερινά να ισορροπήσει ανάμεσα στους πολλαπλούς της ρόλους.

Η πιο σημαντική απόφαση που μπορείτε να πάρετε είναι να αποφασίσετε ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να βασανίζεστε και ότι θα εκτιμήσετε και θα απολαύσετε αυτό το δώρο της ζωής ό,τι κι αν συμβεί.

Χαρακτηριστικά Θεραπευτή.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του θεραπευτή είναι οι ρεαλιστικές προσδοκίες για τους στόχους της θεραπείας. Μέσω της θεραπευτικής του εμπειρίας ο ειδικός είναι σε θέση να αντιληφθεί τα μέγιστα όρια και τις δυνατότητες του θεραπευόμενου τα οποία τροποποιούνται με το πέρασμα του χρόνου.

Σύμφωνα με το λεξικό, προσδοκία είναι η αναμονή ή η ελπίδα ότι θα συμβεί κάτι καλό. Αν αναλύσουμε τις λέξεις αρχικά θα δούμε πως όταν έχω μια προσδοκία, αναμένω να συμβεί κάτι συγκεκριμένο. Ίσως να ελπίζω στην αρχή να συμβεί, σαν επιθυμία.

«Εάν δεν ξέρεις πώς να αποκαλύψεις τον πόνο σου, πώς θα τον αποκαλύψουν οι άλλοι;»

Η κατάθλιψη ίσως αποτελεί την σοβαρότερη συναισθηματική διαταραχή του αιώνα που διανύουμε. Αυτή η βαθιά εμπειρία δυστυχίας όχι μόνο παγώνει τον άνθρωπο στον τρόπο σκέψης και σωματικής υγείας αλλά συμβολίζει ότι κάπου το νόημα της ζωής χωλαίνει.

Χριστούγεννα, γιορτές, χαμόγελα και καλή διάθεση… ή μήπως όχι; Άραγε είναι το ίδιο για όλους; Σίγουρα όχι… Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεμάτοι χαρά (και φαίνεται στα πρόσωπά τους) κι άλλοι που βιώνουν μία θλίψη. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις υπάρχουν κι άλλων πολλών ειδών καταστάσεις.

Ανέκαθεν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς χαρακτηρίζονταν από έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Πόσο ειλικρινείς ειμαστε με τα παιδια μας; Πόσο αποκαλυπτικοι ειμαστε των οσων σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και πραττουμε;
Και πόσο απαιτητικοι ειμαστε εμεις, αντιστοιχα από εκεινα, για τις δικες τους πραξεις, τις δικες τους κουβέντες, τα δικα τους συναισθηματα;

Πώς θα περιέγραφε κανείς την ιδανική παιδική ηλικία; Ποια λέξη αγγίζει την ακρίβεια ενός τίτλου αν όχι, ενδεχομένως, η ανεμελιά και η αθωότητα, αρετές που εξάλλου πέραν του ότι ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με την παιδικότητα, αποτελούν και αντικείμενο νοσταλγίας για πολλούς εκ των ενηλίκων;

Το Attachment and Health είναι ψυχολογικό μοντέλο που εξετάζει πώς η θεωρία της προσκόλλησης σχετίζεται με τις προτιμήσεις και τις προσδοκίες των ανθρώπων για την εγγύτητα των άλλων όταν αντιμετωπίζουν άγχος, απειλή, κίνδυνο ή πόνο.

Για να μιλήσουμε για τους θυμούς στα χαρισματικά παιδιά είναι σημαντικό να ορίσουμε τι σημαίνει ο όρος ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ και τι σημαίνει ο όρος ΘΥΜΟΣ.
Χαρισματικά παιδιά (με την έννοια της χαρισματικότητας ή το ταλέντο) είναι τα παιδιά που αναπτύσσουν ικανότητες, σε κάθε επίπεδο ανάπτυξης, που έχει το 1-2% των ατόμων του γενικού πληθυσμού (Τσιάμης, Α. 2006, σελ.12).

Όλοι μας λίγο έως πολύ έχουμε την τάση να προσπαθούμε να αποδίδουμε όσο καλύτερα μπορούμε σε έναν ή περισσότερους τομείς της ζωής μας. Είναι φυσιολογικό και θεμιτό να επιδιώκουμε την επιτυχία στη δουλειά, στις σπουδές, στις σχέσεις ή σε άλλες παραμέτρους της καθημερινότητάς μας, όπως και το να διατηρούμε ενισχυμένα κίνητρα για προσωπική πρόοδο.

Από μικροί διδασκόμαστε πως πρέπει να είμαστε καλοί μαθητές, να πετυχαίνουμε στις εξετάσεις, στον αθλητισμό, στην εργασία. Πάντοτε αυτός που πετυχαίνει επιβραβεύεται και εξυμνείται, ενώ οι άνθρωποι που αποτυγχάνουν συνήθως μένουν στο σκοτάδι. Ασυναίσθητα και ασυνείδητα, λοιπόν, εμφυτεύεται μέσα μας η πίστη πως μόνο η επιτυχία έχει σημασία και πως μόνο αυτή συνδέεται με την ευτυχία στη ζωή.

Η εξέλιξη και οι αλλαγές αποτελούν βασικό στοιχείο του φυσικού μας κόσμου, αλλά και της ανθρώπινης ύπαρξης. Αλλαγές συμβαίνουν διαρκώς κατά την πορεία των ετών, στο φυσικό μας περιβάλλον, στα διάφορα κοινωνικά πλαίσια, σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης ζωής (σχέσεις, καθημερινές συνήθειες, εργασία, οικογένεια, κλπ), αλλά και εντός μας σε ό,τι αφορά τους τρόπους που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τον κόσμο και την ύπαρξή μας μέσα σε αυτόν.

«Mέτρον άριστον» - Μια φράση που ακούμε και χρησιμοποιούμε πολύ συχνά όλοι μας (συνήθως όταν δεν ξέρουμε τι να πούμε…).
Άραγε την πιστεύουμε; Πώς στέκεται η κοινωνία, σαν θεσμός, απέναντι σε αυτή τη δήλωση;

Αν αφιερώνετε το κυρίαρχο μέρος της σκέψης σας στην αποτυχία, θα έχετε την τάση να αποτύχετε. Αναμασάμε τις αποτυχίες μας όταν τις σκεφτόμαστε συνεχώς. Πόσες φορές τη μέρα σκέφτεστε τις αποτυχίες σας ή την αποτυχία γενικότερα;