O John Broadus Watson (1878- 1958) έγραψε το 1913 το:  Psychology as the Behaviorist Views It, κι έγινε η αιχμή του δόρατος αυτού που θεωρήθηκε καινούρια σχολή και ονομάστηκε συμπεριφορισμός (μπηχεϊβιορισμός).

Τα social media έχουν μπει δυναμικά στη ζωή μας. Το ντοκιμαντέρ «The Social Dilemma» μας εξηγεί διεξοδικά πώς λειτουργεί ο κόσμος των κοινωνικών δικτύων και πώς εν τέλει πετυχαίνει τους εκάστοτε σκοπούς του. Λίγο πολύ όλοι αντιλαμβανόμαστε πως ο κόσμος των social media δεν είναι τόσο αθώος και πως έχει καταλήξει να γίνεται ιδαίτερα χειριστικός.

Λίγοι και μάλιστα με αποτυχημένο τρόπο θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι οποιαδήποτε δράση και οποιαδήποτε έργο δεν απαιτεί την επένδυση ενέργειας σε οποιαδήποτε μορφή της. Η αλήθεια είναι ότι για την παραγωγή ορισμένου έργου απαιτείται ένα συγκεκριμμένο ποσοστό ενεργείας που θα «μεταλλαχθεί» στο τελικό έργο.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική.

Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το 1926, όταν η Warner Brothers παρουσίασε μία συσκευή, η οποία έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής, μέσω ενός δίσκου που συγχρονιζόταν με την μηχανή προβολής της ταινίας.

Η σημαντικότερη επιρροή της σκέψης των Watson και Pavlov στο χώρο της πρακτικής της ψυχικής υγείας υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η διαμόρφωση της θεραπευτικής προσέγγισης που ονομάζεται συστηματική απευαισθητοποίηση, θεμελιωτής της οποίας ήταν ο Joseph Wolpe.

Η θεωρία του ερεθίσματος και της απόκρισης διαμορφώθηκε κυρíως απó τoυς Clark L. Hull, John Dollard και Neal E. Miller, την ίδια περίπου εποχή που ο Skinner διατύπωνε τη θεωρία του για τη συντελεστική εξαρτημένη μάθηση. Επικρατεί εντούτοις η άποψη ότι η θεωρία των Hull και Miller έφτασε στο απόγειο της συστηματοποίησης και της ευρύτερης επιρροής της νωρίτερα από την προσέγγιση του Skinner. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι για αρκετό καιρό οι δύο προσεγγίσεις υπήρξαν ανταγωνιστικές μεταξύ τους, διατυπώνοντας δημόσια η καθεμία μια έντονη επιχειρηματολογία γύρω από τα «κενά» της άλλης προσέγγισης.

Οι άνθρωποι από πολύ νωρίς προσπάθησαν να δημιουργήσουν εξηγήσεις και θεωρίες για την ανθρώπινη συμπεριφορά και τη νόηση, όπως προσπάθησαν να καταλάβουν και τα φυσικά φαινόμενα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η Ιστορία της Ψυχολογίας στο πέρασμα των χρόνων.

Η εξέλιξη των συστημάτων της ψυχολογίας, αποτέλεσε αναγκαίο μέρος στην ανάπτυξη της διότι συνέβαλε να ορισθεί μεθοδολογικά και να χωροθετηθεί εντός της επιστήμης. Ωστόσο, η ψυχολογική έρευνα συνδέεται στενά με την φιλοσοφία μέσα από την επιστημιολογία και την αναζήτηση της γνώσης.

Ο John B. Watson θεωρείται από πολλούς ο θεμελιωτής της ψυχολογικής προσέγγισης που ονομάζεται «συμπεριφορισμός» ή, αλλιώς, «μπηχεβιορισμός» (behaviourism). Ο Watson ξεκίνησε την πανεπιστημιακή του καριέρα σπουδάζοντας φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Chicago. Κατόπιν μεταπήδησε στο γνωστικό αντικείμενο της Ψυχολογίας.

Η κοινωνικογνωστική θεωρία (social-cognitive theory), γνωστή και ως κοινωνική θεωρία της μάθησης (social learning theory), αποτελεί ουσιαστικά μια σημαντική θεωρητική μετεξέλιξη όλων των προηγούμενων συμπεριφοριστικών θεωριών της μάθησης. Ωστόσο, αν και οι θεωρητικές της καταβολές εντοπίζονται στις θεωρίες των Pavlov, Watson, Skinner και στους Hull, Miller και Dollard, με την πάροδο του χρόνου η κοινωνικογνωστική θεωρία διαφοροποιήθηκε σημαντικά σε σχέση με όλη την προηγούμενη συμπεριφοριστική παράδοση.

Είναι μάλλον απίθανο, για όσες/ους έχουν σπουδάσει Ψυχολογία να μην έχουν ακουστά Παβλόφ και Φρόιντ. Όπως επίσης, για όσους θυμούνται τον Παβλόφ να μη θυμούνται και τον σκύλο του.

Ο Β. F. Skinner γεννήθηκε το 1904 στη Νέα Υόρκη. Ο ίδιος αναφέρει ότι το οικογενειακό του περιβάλλον υπήρξε ζεστό και γεμάτο αγάπη, και ότι ο ίδιος ήταν καλός μαθητής στο σχολείο και λάτρης των παιχνιδιών που σχετίζονταν με κατασκευές αντικειμένων και εργαλείων. Περίπου την εποχή κατά την οποία ο Skinner γράφτηκε στο κολέγιο, πέθανε ο αδελφός του. Ο Skinner σχολιάζει ότι δεν αισθάνθηκε να τον αγγίζει ιδιαίτερα ο θάνατος του αδερφού του αντίθετα, ένιωσε πολλές ενοχές ακριβώς για το γεγονός ότι δεν συγκινήθηκε από αυτόν.