Είναι αδιαμφισβήτητο πως ζούμε στην εποχή της «ψηφιακής εικόνας». Η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί με τέτοιον τρόπο όπου ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό επαγγελμάτων αναπτύσσουν τη λεγόμενη «ψηφιακή τους επιχείρηση». Τα πάντα κινούνται με απίστευτες ταχύτητες, η πληροφορία μεταφέρεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου από τη μία άκρη της γης στην άλλη, ενώ η γνώση εξαπλώνεται εκθετικά. 

Όταν μιλάμε για τη συγχώρεση των άλλων, ξέρεις πως τους έχεις συγχωρήσει πλήρως όταν νιώθεις γαλήνη και δεν χρειάζεται να πεις κάτι άλλο. Όταν όλα είναι ήρεμα και νιώθεις ευγνωμοσύνη για όλα όσα σου δίδαξε ο άνθρωπος αυτός και για όλα όσα έζησες μαζί του.

Το πιο γνωστό κείμενο ιατρικής δεοντολογίας είναι ο όρκος του Ιπποκράτη. Το 1948, η Δεύτερη Γενική Συνέλευση της Παγκόσμιας Ιατρικής Ένωσης υιοθέτησε τη λεγόμενη Διακήρυξη της Γενεύης ως αντίστοιχο βασικό κείμενο ιατρικών αρχών.

H ενσυναίσθηση μπορεί να μας βοηθήσει να ανταπεξέλθουμε σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις, όπως είναι και αυτή που διανύουμε τώρα με τον εγκλεισμό στην πανδημία. Η ενσυναίσθηση προέρχεται από το εν και συναίσθηση που δημιουργήθηκε από τους Herman Lotze και Robert Vischer και μεταφράστηκε στα αγγλικά ως empathy.

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τι ακριβώς σημαίνει.

Η ζωή μας τις τελευταίες μέρες, υπό την σκιά μιας πρωτοφανούς και παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, δε χωρά αμφιβολία πως άλλαξε δραματικά. Η επιβολή μέτρων εγκλεισμού στο σπίτι, απαγόρευσης της ελεύθερης μετακίνησης και περιορισμού των κοινωνικών και επαγγελματικών δραστηριοτήτων έφεραν αλλαγές σε κάθε πλευρά της καθημερινότητας μας.

Η διαμόρφωση της ποιότητας των συντροφικών σχέσεων που δημιουργούμε, συνδέεται με το είδος της σχέσης που είχαμε με τους γονείς μας, αλλά και με το είδος της σχέσης των γονιών μας μεταξύ τους. 

Οι αγκαλιές, τα φιλιά και οι συζητήσεις που δείχνουν νοιάξιμο, αποτελούν τα βασικά συστατικά των στενών μας σχέσεων. Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει μέσα από την έρευνα, ότι οι σύνδεσμοι μας με τους άλλους, μπορούν να έχουν ισχυρές επιπτώσεις στην υγεία μας. 

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας (10 Οκτωβρίου) θα ήθελα να εστιάσω στο δικό μου γνώριμο πεδίο, αυτό της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης ψυχιατρικών ασθενών. Πριν από 40 χρόνια ξεκίνησε η προσπάθεια της αποασυλοποίησης, με το «νόμο Basaglia”, στην Ιταλία, στόχος της οποίας ήταν να γκρεμιστούν τα ψυχιατρεία, χώροι διαχωρισμού των ανθρώπων σε υγιείς και άρρωστους, μέσω του αποκλεισμού τους από την κοινότητα. 

Ο ρόλος ενός γονέα είναι συχνά απαιτητικός και μοιάζει με ένα δύσβατο μονοπάτι, άλλοτε ενός, άλλοτε δύο ατόμων. Ο ορισμός του "τέλειου γονιού" είναι μακρινός και σίγουρα όχι στα πλαίσια του πραγματικού. Παρόλα αυτά, η επιρροή που ασκείται στο παιδί από μια μητρική ή/και μια πατρική φιγούρα, είναι σε μεγάλο ποσοστό σημαντική για την μετέπειτα ανάπτυξη του παιδιού.

Μηνιαίος κύκλος ψυχοεκπαιδευτικών ομάδων που σκοπεύουν τόσο στην εκπαίδευση και την εξάσκηση όσο και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων που σχετίζονται με της έννοιες της ενεργητικής επικοινωνίας, της διεκδικητικής συμπεριφοράς, της διαχείρισης του άγχους στις κοινωνικές περιστάσεις καθώς και την εύρεση του προσωπικού νοήματος μέσα από τις συντροφικές σχέσεις.

Πολλές φορές στην καθημερινότητα αλλά και στην ψυχοθεραπευτική πράξη αναρωτήθηκα αν είναι άραγε εφικτή και ρεαλιστική η συνύπαρξη δύο ανθρώπων στα πλαίσια μίας σχέσης χωρίς να οδηγούνται περιοδικά σε καβγάδες.

Την πραγματικότητα τη φτιάχνουμε, δεν την ανακαλύπτουμε. Κάνοντας την αυτοαναφορά μας, συνειδητοποιούμε το πως βλέπουμε τον κόσμο, ποια είναι τα «φίλτρα» μας, από τα οποία περνάμε συμπεριφορές, καταστάσεις ακόμα και τις σχέσεις μας.

Εργασιακή ικανοποίηση είναι τα θετικά συναισθήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι για την εργασία τους και η οποία αποτελεί απόρροια μιας θετικής αξιολόγησης των συστατικών της.  Με πιο απλά λόγια, αναφέρεται στο κατά πόσο αρέσει στο άτομο η δουλειά του καθώς και οι διαφορετικές πτυχές της. 

Η σημασία των λέξεων γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο με τη βοήθεια των εξής παραγόντων:

O Adam Smith δεν ήταν μόνον ο θεμελιωτής των αρχών της κλασικής Πολιτικής Οικονομίας, αλλά μελέτησε διεξοδικά τις συγκινήσεις, τα συναισθήματα και την έκφρασή τους.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία κοπέλα που τη λέγανε Ζωή. Ήταν γλυκιά σαν μέλι. Τα μάγουλα της κόκκινα σαν ροδοπέταλα. Και το χαμόγελό της φωτεινό σαν τον ήλιο.

Αν ο χρόνος ήταν έφηβος, θα ήταν διαρκώς θυμωμένος, ερωτευμένος, επαναστάτης και όμορφος. Αλλά δεν είναι. Το μόνο που προσφέρει στον έφηβο είναι αυτή η απατηλή αίσθηση του ατέρμονου και του ατελείωτου, για αυτό και έχει ιδιαίτερη σχέση μαζί του.

Τα όρια είναι ένα μέσο ή ένα εργαλείο ίσως καλύτερα, που όλοι οι γονείς πρέπει να χρησιμοποιούμε έτσι ώστε τα παιδιά μας να αισθάνονται ασφαλή, να μπορέσουν να ωριμάσουν, να γίνουν υπεύθυνα και το πιο σημαντικό, να μάθουν τελικά να πατάνε στα πόδια τους, να ανακαλύψουν και να πιστέψουν στις δικές τους δυνάμεις και να μπορέσουν να απεξαρτητοποιηθούν από εμάς τους γονείς όταν έρθει η ώρα.

Οι μεσήλικες άνθρωποι που αφιερώνουν μέτριο έως πολύ χρόνο για να βλέπουν τηλεόραση, έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν μεγαλύτερη έκπτωση γνωστικών λειτουργιών και μικρότερο όγκο φαιάς ουσίας του εγκεφάλου αργότερα στη ζωή τους, δείχνουν τρεις νέες αμερικανικές επιστημονικές μελέτες, οι οποίες παρουσιάστηκαν σε -διαδικτυακό λόγω κορωνοϊού- ιατρικό συνέδριο της αμερικανικής American Heart Αssociation.

Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών, τόσο η ερευνητική όσο και η εκπαιδευτική  κοινότητα έχει εστιάσει την μελέτη της στην εύρεση των ενεργή αιτιών αναφορικά με την επιλεκτική αλαλία, γεγονός που προκύπτει από το υψηλό ποσοστό εμφάνισης της εν λόγω διαταραχής στον γενικό πληθυσμό.