Η πρώτη κρίση πανικού στη ζωή ενός ανθρώπου συνιστά μια τόσο πρωτόγνωρη αλλά και τρομακτική εμπειρία που πολλοί αισθάνονται ότι τρελαίνονται ή παθαίνουν καρδιακή προσβολή. Το πιο οδυνηρό συναίσθημα είναι ο φόβος του αγνώστου που επέρχεται, το άγχος για το εάν θα ξαναζήσει το άτομο αυτήν την εμπειρία. Η κρίση πανικού μας χτυπάει την πόρτα απρόσμενα και ξαφνικά.

Σε μια εποχή όπου το άγχος το έχουμε γνωρίσει όλοι, είτε σε φυσιολογικά επίπεδα είτε σε επίπεδα νεύρωσης, θα ήταν χρήσιμο να γνωρίσουμε τις διαταραχές άγχους και τα συμπτώματα ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει σε εμάς ή σε αγαπημένα πρόσωπα και να απευθυνθούμε στον κατάλληλο ειδικό.

Οι αγχώδεις διαταραχές είναι οι διαταραχές που παρουσιάζονται με τη μεγαλύτερη συχνότητα κατά την παιδική και εφηβική ηλικία. Το άγχος προσδιορίζεται ως ένα πολύπλοκο μοτίβο κινητικών, υποκειμενικών και φυσιολογικών αντιδράσεων απέναντι σε μία αληθινή ή υποτιθέμενη απειλή.

Η ειδική (ή, όπως ονομαζόταν παλιότερα, «απλή») φοβία είναι ένας μη ρεαλιστικός φόβος για ένα συγκεκριμένο ερέθισμα.

Ως ειδική φοβία, ορίζεται ο έκδηλος φόβος ή άγχος για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή κατάσταση, ο οποίος επιμένει και διαρκεί τουλάχιστον για 6 μήνες. Στους παράγοντες που συχνά πυροδοτούν τις ειδικές φοβίες περιλαμβάνονται έντομα και άλλα ζώα ή στοιχεία του περιβάλλοντος όπως το νερό τα ύψη και οι καταιγίδες.

Ο φόβος μήπως εκτεθούμε καλλιεργεί ανθυγιεινές συνήθειες.

Φανταστείτε τη Μαρία, η οποία πάντα ακολουθεί τους κανόνες σε κάθε πτυχή της ζωής της. Πηγαίνει πάντα πρώτη στη δουλειά, δε φεύγει ποτέ νωρίς, διεκπεραιώνει όλες τις υποχρεώσεις της νωρίς και αμέσως ξεκινά την επόμενη.

Απλοποιώντας το αρκετά, η ειδική φοβία είναι ο φόβος ενός ατόμου για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, ζώο ή κατάσταση. Ο φόβος είναι τόσο μεγάλος που το άτομο εύχεται και προσπαθεί να αποφύγει την όλη κατάσταση οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό. Το έχεις σίγουρα συναντήσει στη ζωή σου ή το βιώνεις και αισθάνεσαι ντροπή.

Όλοι μας λίγο ή πολύ αγχωνόμαστε κάποιες φορές, είτε ως αντίδραση σε κάτι που βασίζεται στην πραγματικότητα όπως η πιθανότητα μιας αρρώστιας, είτε σε κάτι φανταστικό, όπως η πιθανότητα ότι …θα πεθάνω εαν δω μια αράχνη.

Οι φοβίες είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που χρίζει ανάλυσης καθώς είναι ικανές σε μεγάλο βαθμό να καθορίσουν τη ζωή μας. Ας σκεφτούμε για παράδειγμα την κοινωνική φοβία, ή την έκθεσή μας σε κοινό ή σε ακροατήριο. Στη σημερινή εποχή η επαγγελματική μας εξέλιξη προϋποθέτει υψηλές κοινωνικές δεξιότητες καθώς και δεξιότητες παρουσίασης (άλλοτε σε μικρό, άλλοτε σε μεγαλύτερο ακροατήριο). Πόσο όμως εύκολο είναι αυτό όταν μιλάμε για ανθρώπους που τρέμουν αυτού του είδους την έκθεση;