Κάθε άνθρωπος έχει την δική του κοσμοθεωρία, το δικό του σύστημα αξιών και προσδοκιών για τον εαυτό του, τις σχέσεις του, το μέλλον κλπ. Ενα σύστημα αξιών εμπεριέχει βαθιές πεποιθήσεις και αξίες ζωής που παράγουν τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς με τέτοιον τρόπο που κάνει τα άτομα να αισθάνονται μοναδικά.

Ο άνθρωπος στην πορεία της ζωής του, θα συναντήσει πολλά πράγματα που θα κερδίσει, υπάρχουν όμως και άλλα που θα απωλέσει και ενδεχομένως θα ξεχάσει.

Η αναζήτηση και η επιλογή ερωτικού συντρόφου στην εποχή μας θα έλεγε κάποιος ότι είναι ένας γρίφος για γερούς λύτες. Μία εποχή κρίσης και εξάρτησης από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μία εποχή αποξένωσης και μοναξιάς σίγουρα δεν αποτελεί ένα γόνιμο έδαφος για επικοινωνία και συντροφικότητα. Άνθρωποι πάνε και έρχονται, προσδοκίες ματαιώνονται, οι ελπίδες λιγοστεύουν και το αίσθημα μοναξιάς αναζωπυρώνεται. 

Μήπως είσαι από τους ανθρώπους που ανησυχούν πολύ εύκολα για κάτι; Που είναι καχύποπτοι με τους άλλους και θεωρούν ότι κάτι κακό μπορεί να τους συμβεί; Για ποιο λόγο σου συμβαίνει αυτό; Ίσως να θεωρείς ότι είσαι τρελός ή προβληματικός. Όμως η απάντηση είναι η ακριβώς αντίθετη.

Μία ερώτηση που συχνά κάνουμε στον εαυτό μας αλλά δυσκολευόμαστε να απαντήσουμε είναι το γιατί παρόλες τις ειλικρινείς μας προσπάθειες αδυνατούμε να βρούμε την ικανοποίηση σε κάποιους σημαντικούς τομείς της ζωής μας.

Πολλές φορές, το δύσκολο δεν είναι να βρούμε την αγάπη μέσα σε μια σχέση, αλλά να μπορέσουμε να την αντέξουμε και να την αποδεχτούμε.
Η εμπειρία μιας ρομαντικής σχέσης, εκτός από ενθουσιασμό και συναισθήματα ευφορίας, μπορεί να πυροδοτήσει φόβους και άγχη που σχετίζονται με την εγγύτητα.

Έχετε γνωρίσει ποτέ κάποιον- έναν φίλο, ένα μέλος της οικογένειας ή ένα γνωστό- που βρίσκεται σε μια ρομαντική σχέση που δεν είναι υγιής;

Ως τοξική σχέση ορίζεται η σχέση μέσα στην οποία ο ένας εκ των δύο ή και οι δύο, υποφέρουν περισσότερο παρά απολαμβάνουν τη σχέση τους, βιώνουν περισσότερη δυσαρέσκεια παρά χαρά.

Όλοι έχουμε δύο φωνές. Τη φωνή του εγώ και τη φωνή της ψυχής (γνωστή και ως έμπνευση, διαίσθηση, κοινή λογική, πνεύμα κ.λπ.) ή αλλιώς τη φωνή του φόβου και τη φωνή της αγάπης.

Γίνεσαι αυτό που αγαπάς! Όταν μέσα σου καίγεσαι για να προσφέρεις το καλύτερο που μπορείς, τότε δεν πασχίζεις να βρεις την έμπνευση. Το χέρι σου φεύγει από μόνο του επάνω στο χαρτί.

Συχνά οι άνθρωποι στις αφηγήσεις τους αναφέρονται στο παιδικό τους αίτημα για φροντίδα από την πλευρά των γονέων. Συγκεκριμένα, η συναισθηματική και πρακτική φροντίδα, η υποστήριξη, η καθοδήγηση, η αναγνώριση είναι κάποια από τα βασικά αιτήματα των ενηλίκων που ως παιδιά αιτούνται προς τους γονείς τους.

Οτιδήποτε αγαπάς γίνεσαι! Οτιδήποτε είναι η αγάπη σου αυτό θα βρεις. Πρόσεχε τι αγαπάς!

Η ερώτηση αυτή έχει πολλές επιπτώσεις. Πρώτον, αυτός που ρωτάει δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να βρίσκεται κάποιος εστιασμένος στο κέντρο. Δεύτερον, επίσης δεν έχει εμπειρία από το φαινόμενο της αγάπης.

Χριστούγεννα… αναμφίβολα, μία υπέροχη εποχή που δίνει έναυσμα σε όλους μας να σκεφτούμε πιο θετικά, πιο αισιόδοξα και να αποτινάξουμε –έστω και για λίγο- τη μιζέρια της καθημερινότητας. Είναι μία περίοδος που γεμίζει τον καθένα από εμάς με ανάμεικτα συναισθήματα, από τη χαρά και τη λαχτάρα μέχρι τη μελαγχολία και τη στεναχώρια. Η μελαγχολία απορρέει τις περισσότερες φορές από τον αναλογισμό που κάνουμε στο τέλος της χρονιάς, σκεπτόμενοι τις προσωπικές μας επιτυχίες και αποτυχίες, τις παραλείψεις και τα λάθη μας. 

Γλυκό μου παιδί,

καταλαβαίνω ότι όλα αυτά που προσπαθώ να σου διδάξω έρχονται σε αντίθεση με την πραγματικότητα αυτού του κόσμου. Τίποτα δεν είναι αγγελικά πλασμένο, οι δυσκολίες πολλές, ακόμη και στις καθημερινές, δεδομένες μας συναναστροφές. Ψάχνω να βρω τρόπο να δώσεις βαρύτητα στα λόγια μου και να μην τα θεωρείς απλές, συνηθισμένες, μαμαδίστικες, όπως συχνά λες, διδαχές.

Τα παιδιά που έχουν βιώσει βία ή άλλη τραυματική εμπειρία, φαίνεται να γερνάνε πιο γρήγορα, μπαίνουν πιο νωρίς στην εφηβεία και δείχνουν πιο έντονα σημάδια κυτταρικής γήρανσης, σύμφωνα με μια νέα έρευνα επιστημόνων στις ΗΠΑ. Η μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενα ευρήματα ότι οι πρώιμες αρνητικές εμπειρίες αφήνουν μονιμότερο βιολογικό «αποτύπωμα» και όχι μόνο ψυχολογικό.

Επιδιώκουμε ως γονείς να μας φοβούνται τα παιδιά μας. Αυτό ξεκινάει νωρίς, με τα πρώτα τους ξεσπάσματα και απαιτήσεις σπεύδουμε να τους δείξουμε ποιός είναι το "αφεντικό". Για να το καταφέρουμε αυτό, επιστρατεύουμε το φόβο. Μαλώματα, απειλές, εκβιασμοί, μούτρα, φωνές χρησιμοποιούνται, για να "μάθει το παιδί να φέρεται". 

Ρωτήσαμε τους συναδέλφους μας στην ομάδα του εξειδικευμένου βιβλιοπωλείου ψυχολογίας του PSYCHOLOGY.GR, για τα βιβλία αυτογνωσίας που αν ως τώρα δεν έχουμε διαβάσει.... πρέπει οπωσδήποτε να τα διαβάσουμε μέσα στο 2023.

Τα παιδιά που διδάσκονται την ενσυναίσθηση παίζουν το ρόλο τους στο να κάνουν τον κόσμο καλύτερο....

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είμαστε καλά εμείς, δεν μπορούμε να είμαστε καλά στη σχέση μας με τα παιδιά μας, στη σχέση μας με το σύντροφό μας, στη σχέση μας με την οικογένειά μας και με τους φίλους μας.