Ας υποθέσουμε ότι πηγαίνετε να δώσετε μία συνέντευξη και θέλετε να κάνετε καλή πρώτη εντύπωση. Να έχετε υπόψη σας ότι οι άλλοι διαμορφώνουν το 90% της γνώμης τους για σας μέσα στα πρώτα τέσσερα λεπτά και ότι το 60 – 80% της εντύπωσης που θα κάνετε δεν θα έχει σχέση με τον προφορικό λόγο.

Η ζωή μας είναι ένα ταξίδι γεμάτο αβεβαιότητα και απρόβλεπτες καμπές. Αν και γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο, είναι εντυπωσιακό πώς αντιδρούμε στην αβεβαιότητα. Παρόλο που η αβεβαιότητα είναι αναπόφευκτη, οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να αντιδρούν με άγχος και ανησυχία, αντί να το αποδεχτούν.

Ο αυτοέλεγχος είναι μία από τις εντυπωσιακότερες λειτουργίες της ανθρώπινης ύπαρξης, καθώς αποτελεί την ικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού να παρακάμπτει, να διακόπτει και άλλες φορές να τροποποιεί τις δικές του αποκρίσεις, κυρίως στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα.

Στην προσχολική ηλικία τα παιδιά είναι εγωκεντρικά. Μπορεί να πάρουν ένα αντικείμενο που δεν τους ανήκει είτε επειδή τους άρεσε ή τους έκανε εντύπωση. Αισθάνονται ότι μπορούν να πάρουν οτιδήποτε θέλουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι κακό. Τα παιδιά του δημοτικού γνωρίζουν πως δεν επιτρέπεται να πάρουν κάτι χωρίς να ενημερώσουν αλλά προβαίνουν στην πράξη γιατί δεν έχουν μάθει αυτοέλεγχο, δηλαδή να συγκρατούν τον εαυτό τους όταν θέλουν κάτι.

Η θεωρία και η έννοια της προσκόλλησης σχετίζεται με τη συναισθηματική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο βρέφος και το κύριο πρόσωπο φροντίδας, που συνήθως είναι αυτό της μητέρας. 

Η ανάγκη για έλεγχο είναι κάτι φυσικό, όλοι τον αποζητούμε εγγενώς, ασχέτως σε ποιον βαθμό το καταφέρνουμε. Σε όλους τους τομείς της ζωής μας, υπάρχει η ανάγκη να γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει ή τι πρόκειται να συμβεί.

Η αυτοπειθαρχία και ο αυτοέλεγχος είναι ακριβώς δυο αντιθετικοί πόλοι. Ο αυτοέλεγχος απορρέει το εγώ, η αυτοπειθαρχία από το μη-εγώ. Το να ελέγχεις σημαίνει να χειρίζεσαι τον εαυτό σου. Το να πειθαρχείς σημαίνει να χειρίζεσαι τον εαυτό σου. Το να πειθαρχείς σημαίνει να καταλαβαίνεις τον εαυτό σου.

Η γονεϊκότητα αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες "δουλειές" που ένας ενήλικας μπορεί να κάνει, από την στιγμή που δεν υπάρχει καμία προετοιμασία ή εκπαίδευση για κάτι τέτοιο. Τα παιδιά από την ηλικία των 3 ετών και μετά, αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η φαντασία και η πραγματικότητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα και μπαίνουν σε έναν κόσμο με δομή και κανόνες.

Συχνό πλέον φαινόμενο είναι στις μέρες μας η έλλειψη του χρόνου, τόσο στα παιδιά, όσο και στους ενήλικες. Πολλές μέρες μοιάζει σαν το 24ωρο να μην επαρκεί, να βιώνουμε μια μόνιμη κούραση και να μην προλαβαίνουμε να απολαμβάνουμε χρόνο με τα αγαπημένα μας πρόσωπα ή να ασχοληθούμε με τα χόμπι και τις δραστηριότητες που επιθυμούμε.

Ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται στον τρόπο που διορθώνει τα λάθη του και όχι στο εάν κάνει λάθη! 

Σάββατο απόγευμα, σαλόνι οικογένειας με μητέρα, πατέρα, γιο 14 χρονών

Για πολλούς ανθρώπους, το ενδεχόμενο να διεξάγουν μια δύσκολη συζήτηση είναι τόσο αρνητικά φορτισμένο που προτιμούν, είτε να αποφύγουν εντελώς τη διαδικασία, είτε να συμμετέχουν σε αυτήν από μια θέση παθητική. Δύσκολη συζήτηση είναι συνήθως μια συζήτηση στην οποία πρέπει να ανακοινώσουμε δυσάρεστα νέα, να αγγίξουμε ευαίσθητα θέματα,να ζητήσουμε αλλαγές και να χρεώσουμε λάθη.

Ο σακχαρώδης διαβήτης και η ψυχική υγεία είναι αλληλένδετα. Τα άτομα με διαβήτη κινδυνεύουν να αναπτύξουν προβλήματα ψυχικής υγείας καθώς ο διαβήτης μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχική υγεία κάποιου. Ομοίως, οι διαταραχές ψυχικής υγείας μπορούν να κάνουν τη διαχείριση του διαβήτη πιο δύσκολη και να αυξήσουν τον κίνδυνο επιπλοκών.

Το λαϊκό ρητό λέει ότι «όσα φέρνει η στιγμή, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος.» Τι μπορεί να συμβεί στον καθένα μας σε κάθε δευτερόλεπτο, μόνο ο Θεός το γνωρίζει… Η ανησυχία σαν συναίσθημα κατατάσσεται στις αρνητικές σκέψεις που βιώνουμε καθημερινά και που σχεδόν πάντα αφορά τον γενικότερο προβληματισμό σχετικά με τα μελλοντικά σχέδια μας.

Σαμποτάρετε την ευτυχία και την επιτυχία σας; Παλεύετε να κατανοήσετε τον εαυτό σας; Μήπως τα συναισθήματά σας υπαγορεύουν τον τρόπο ζωής σας;

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εντός ή εκτός θεραπευτικού πλαισίου εκφράζουν την ανάγκη τους για περισσότερο αυτοέλεγχο.
Και όχι άδικα..! Καθώς, όπως έχει αναφερθεί και από πρόσφατες έρευνες ο αυτοέλεγχος είναι σε διπλάσιο βαθμό σημαντικότερος από την νοημοσύνη ως προς την πρόβλεψη της επιτυχίας ενός ατόμου στην ενήλικη του ζωή.