Ποιοι είναι συχνότεροι λόγοι που κάνουν κάποιον να αναβάλλει την απόφαση να επισκεφθεί Ψυχολόγο;

Ακρόαση άρθρου......

Συχνά οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν μια δυσκολία στη ζωή τους διστάζουν να απευθυνθούν σε εξειδικευμένο ψυχολόγο και αναβάλλουν συνέχεια αυτήν την απόφαση που θα μπορούσε να τους αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ας δούμε παρακάτω μερικούς από τους πιο συχνούς μύθους που μπορεί να συνδέονται με την σκέψη μιας ψυχολογικής συνεδρίας και ας δώσουμε μια απάντηση σε αυτούς!

Κάποιοι από τους λόγους αναβολής και δισταγμού έχουν να κάνουν με την σκέψη ότι θα ανακύπτουν πιθανώς συναισθήματα φόβου και έκθεσης από την συνθήκη του να μιλήσει κάποιος για γεγονότα ζωής και μύχιες σκέψεις στο απέναντί του – ουσιαστικό άγνωστο – πρόσωπο. Αυτή πράγματι είναι μια πρώτη και σημαντική αγωνία που αντιμετωπίζουν όλοι όσοι κάθονται ή πρόκειται να καθήσουν στην καρέκλα του θεραπευόμενου για πρώτη φορά. Το εμπόδιο αυτό μοιάζει να ξεπερνιέται αρκετά γρήγορα, καθώς από πολύ νωρίς στη συνεδρία  γίνεται ξεκάθαρο και αντιληπτό πως η ψυχοθεραπευτική συνάντηση δεν είναι μια εξομολογητική διαδικασία όπου πρέπει να αναφερθούν αμέσως όλα τα «αμαρτήματα» προκειμένου να υπάρξει συγχώρεση. Η αποκάλυψη του εαυτού, των σκέψεων, των γεγονότων, των επιθυμιών, είναι μια σταδιακή διεργασία η οποία γίνεται υπό όρους, σε ένα κλίμα αποδοχής, ασφάλειας και ζεστασιάς.

Ένας άλλος βαθύτερος δισταγμός που καθυστερεί την απόφαση επίσκεψης σε Ψυχολόγο έγκειται στον φόβο ότι αν κάποιος τελικά μπει σε διαδικασία ψυχοθεραπείας θα αναγκαστεί να γκρεμίσει ό,τι τόσα χρόνια έχτιζε. Είτε γιατί  - φοβάται ότι – θα ανακαλύψει ότι όλα ήταν ένα λάθος είτε γιατί θεωρεί ότι το να ξεκινήσει μια νέα ζωή προϋποθέτει αναγκαστικά το να αρνηθεί τα πάντα και να μην κρατήσει τίποτα από την «παλιά ζωή».  Σε αυτόν τον προβληματισμό αυτό που συνήθως απαντώ ως Ψυχολόγος είναι ότι το γκρέμισμα και η διάλυση δεν αποτελούν ούτε κάποιο αναπόφευκτο κακό αλλά ούτε και στόχο της ψυχοθεραπείας. Τουναντίον. Είναι το χτίσιμο και η σύνθεση που αποτελούν στόχο!

Η σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου θα είναι ο καταλύτης προκειμένου μαζί να διαλέξουν τα καλύτερα υλικά από τα οικοδομήματα του παρελθόντος προκειμένου να δημιουργηθούν άλλα, πιο λειτουργικά, που να ταιριάζουν στις ανάγκες του τώρα, και πιο ευέλικτα, που να ταιριάζουν στις ανάγκες του αύριο. Γιατί όπως λέει κι ο ποιητής Κ. Παλαμάς «…είμαι εγώ ο γκρεμιστής, γιατί είμαι εγώ κι ο χτίστης…»!

Ένα άλλο ζήτημα που μπορεί να κάνει κάποιον να διστάζει να κανονίσει μια συνάντηση με Ψυχολόγο, αν και μοιάζει να το έχει ανάγκη, είναι η σκέψη ότι ψυχοθεραπεία σημαίνει, κατ’ ανάγκη και μόνο, σκάλισμα του παρελθόντος προκειμένου να ανακαλυφθεί ο υπαίτιος άνθρωπος ή οι υπαίτιες καταστάσεις των δυσκολιών του σήμερα. Στην πραγματικότητα όμως, μέσω της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, ο θεραπευόμενος καλείται να βρει όχι μόνο τι γέννησε τις δυσκολίες του σήμερα αλλά κυρίως πώς αυτές ακριβώς οι δυσκολίες που ορίζουν τη φυλακή του σήμερα, θα γεννήσουν τους όρους της ελευθερίας του αύριο, όπου σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της ζωής θα είναι το ίδιο πρόσωπο! 

Αν σε κάποια από τις παραπάνω σκέψεις αναγνωρίσατε έναν προσωπικό σας δισταγμό και έναν δικό σας ανασταλτικό παράγοντα προκειμένου να ζητήσετε βοήθεια για ένα ζήτημα που σας προκαλεί δυσκολία, ίσως τώρα να έχετε λιγότερους λόγους να αναβάλλετε την απόφαση να δώσετε στον εαυτό σας το πολύτιμο δώρο της Ψυχοθεραπείας!