Φοβάμαι μήπως μείνω μόνη μου...

Ακρόαση άρθρου......

Η ιστορία της ζωής σου παράγει ένα αποτέλεσμα στις ζωές των άλλων ανθρώπων. Κάθε μέρα ξυπνάς και έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις, να αλλάξεις, να ζήσεις και να πειραματιστείς.

Και όμως οι περισσότεροι επιλέγουν να ζήσουν τα μοτίβα συμπεριφοράς που έχουν δώσει ώς βάση οι γονείς και ο συγγενικός περίγυρος ! τι θα πουν οι άλλοι...πως θα μας δουν ! τι θα σκεφτούν ! και εσύ άραγε που είσαι; μέσα στον γύρο αυτόν που βρίσκεσαι;

Θα μοιραστώ μαζί σου μια αληθινή ιστορία, παραποιώντας τα ονόματα. Και θα δούμε μαζί το πως συνέβησαν όλα.

Η Ιοκάστη κορίτσι αστικής οικογένειας, με στόχους για την ζωή της που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η προβολή των προσδοκιών της οικογένειας της. Να είναι καλή μαθήτρια και να ακούει τις προσταγές της αυστηρής γραμμής της οικογένειας. Αν την ρωτούσα ψιθυριστά στο αυτί της, “τι θα ήθελες να κάνεις στην ζωή σου” είμαι σίγουρη πως θα μου απαντούσε, ότι θα ήθελε να φύγει από την επαρχία που την έπνιγε.

Δεν ήθελε να έχει το βλέμμα όλων πάνω της και ήθελε να είναι κάπου μακρυά. Το τί θα σπούδαζε λίγο την ενδιέφερε. Κάτι θα σπούδαζε σίγουρα, αφού ήταν καλή μαθήτρια. Πανελλήνιες, λίγο άγχος και έντονη σκέψη πως πλησίαζε στην πόρτα διαφυγής. Η πόρτα αυτή δεν μπορούσε να ανοίξει γιαυτην αν δεν συνοδευόταν και από την επιτυχία της στο Πανεπιστήμιο και μόνο.Οι Ανώτατες σπουδές ήταν προαπαιτούμενη συνθήκη για να ανοίξει η πόρτα της ελευθερίας. Και έτσι και έγινε. Πέρασε στην σχολή που της είχαν υποδείξει οι γονείς της.

Να γίνει δασκάλα, να έχει τα καλοκαίρια της ελεύθερα και να μπορεί να μεγαλώνει τα μελλοντικά της παιδιά. Όλα προσχεδιασμένα αλλά τίποτα από αυτά η ίδια δεν ήθελε να ακολουθήσει.

Στην σχολή αν χρωστούσε μάθημα, ήταν λόγος για να την απειλήσουν πως θα την γύριζαν πίσω.Δεν της επέτρεπαν να μένει στην πόλη που σπούδαζε παραπάνω μέρες εκτός μαθημάτων. Έκλεινε η σχολή και έπρεπε την ίδια ημέρα να επιστρέφει. Χρωστούσε μάθημα; μέσα όλο το καλοκαίρι για να διαβάζει.Εκδρομές και φοιτητική ζωή, την ζούσε στα κλεφτά και με ενοχές, μιας και αυτά που άκουγε να λένε γιαυτην στο σπίτι της, ήταν πως αν δεν την είχαν έτσι σε περιορισμό δεν θα έκανε τίποτα στην ζωή της.

Μου έλεγε πως αυτή η κατάσταση την έπνιγε πιο πολύ, γιατί τώρα είχε και τον περιορισμό αλλά και τις ενοχές, λες και είχε κάνει έγκλημα , να έχει μια σχέση και να πάει μια εκδρομή. Αναγκαζόταν να λέει ψέματα. Το ψέμα έγινε συνθήκη γι' αυτην.

Έκανε σχέση με τον Αλέξανδρο που τον αγάπησε τόσο πολύ, αλλά που ο ίδιος όμως δεν ήταν συναισθηματικά διαθέσιμος, και την είχε ταλαιπωρήσει απίστευτα.

Τι είχε μάθει η Ιοκάστη; να προσπαθεί τους συναισθηματικά μη διαθέσιμους, να τους προσεγγίζει και να τους  πείσει ότι αξίζει για να την αγαπήσουν. Αυτό έκανε και στην οικογένεια της. Προσπαθούσε να τους πείσει ότι αξίζει και ότι θα τα καταφέρει για να την αποδέχονται. Και κάπως έτσι ένας φαύλος κύκλος συναισθηματικών ενόχων, καλά προχωρούσε.

Τα χρόνια πέρασαν και πήρε πτυχίο, χώρισε με τον Αλέξανδρο και παντρεύτηκε με το κριτήριο της λογικής ακολουθώντας την φωνή της οικογένειας όπου εννοείται ενέκρινε τον δικηγόρο γαμπρό. Εκανε οικογένεια  και ήταν  προσηλωμένη στα παιδιά της, η δουλεια της δεν ήταν γιαυτην προτεραιότητα. Άλλωστε έπρεπε να αποδείξει πως είναι σωστή μάνα. Η συντροφικότητα ήταν απούσα στην σχέση της, και περισσότερο θα ελέγε κανεις πως μεγάλωνε τα παιδια της με την μητέρα και τον πατέρα της.

Τελικά δεν είχε καταφέρει να ξεφύγει από τον κλοιό της οικογένειας. Την ρώτησα πως ένιωθε αυτό το διάστημα και ήταν τόσο αντιφατικά τα συναισθήματα της, η ίδια ταλανιζόταν ανάμεσα σε ενα δίπολο, να είναι σωστή καλή μάνα και σύντροφος και να ζήσει μια ζωή ανεξάρτητη από τον δεσμευτικό κλοιό της οικογένειας. Τελικά έπεσε μόνη της μέσα στον λάκο. Τι θα γίνει; Ο άντρας της ήταν αδιάφορος και είχε βολευτεί σε αυτό το καθεστώς που είχαν πλαισιώσει οι γονείς της την Ιοκάστη.

Κάποια στιγμή όμως όλο αυτό το καθεστώς άλλαξε. Η ίδια αποφάσισε να χωρίσει. Θα πέθαινε αν συνεχιζε να είναι σε αυτή την συνθήκη. Ήταν μέσα σε ένα χρυσό κλουβί και αέρα δεν μπορούσε να πάρει. Πήρε τα παιδιά της και έφυγε. Με δυσκολίες, αλλά βρήκε τον τροπο, μιας και οι γονείς της δεν την στηριξαν όταν τους είπε πως θέλει να χωρίσει, σκηνές αρχαίας τραγωδίας εξελίχθησαν.

Έτσι έμεινε σιωπηλή και μάζεψε χρήματα και μετακόμισε μέσα σε 6 μήνες σε άλλο σπίτι, όπως το είχαν ονειρευτεί, μαζί με τα παιδιά  της. Έγινε ήρεμα  και σιγά σιγά η μετακίνηση της, παρόλο που όλα έπρεπε από την αρχή να τα αγοράσει. Τα κατάφερε.Και μετά από πολλά χρόνια θα καταλάβαινε πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό που έκανε, και ποσό δυνατή ήταν που το έκανε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Οι γονείς της τελικά το αποδέχτηκαν και μάλιστα αναγνώριζαν ότι ο δικηγόρος ήταν ανεπαρκής δίπλα της.  Η ίδια μετακόμισε μακρυά από τους γονείς για να μην έχει την πιεση τους. Όλα έμοιαζαν ιδανικά. Στην δουλειά της είχε βρει να κάνει κάτι που κανείς άλλος μέχρι τότε δεν είχε ασχοληθεί, την ειδική αγωγή, και ήθελε να εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Άρχισαν  τότε πάλι οι δικοί της να της λένε, πως έχει υποχρεώσεις και είναι μια γυναίκα μόνη της. Να λοιπόν πως ο φόβος γεννάει πεποιθήσεις και λειτουργεί ως λίπασμα γιαυτες .

Η σκέψη “φοβάμαι να μείνω μόνη μου”, οδηγεί σε μονοπάτια δύσβατα, σε επιλογές άστοχες. Ο φόβος πολλές φορές λειτουργεί σαν μια δύναμη κατευθυντήρια, που αποπροσανατολίζει.

Και το χειρότερο όλων αυτών είναι, πως στην γωνία περιμένουν οι επικριτές να σηκώσουν το χέρι και να κατακρίνουν. Πόσο άδικο να σε κρίνουν όλοι αυτοί που έγιναν, το λίπασμα, η αιτία και  η αφορμή, για να φτάσεις στην άκρη του γκρεμού.

Διάλεξε λοιπόν έναν σύντροφο, για να μην είναι "μια γυναίκα μόνη της", και αυτός ήταν ακατάλληλος νάρκισσος και συναισθηματικά μη διαθέσιμος. Όλοι ακολουθούσαν το μοτίβο που της ήταν γνώριμο.

“ Να μου αποδείξεις πως αξίζεις να σε αγαπήσω, να μου αποδείξεις πως αξίζεις, πως μπορείς”

Και κάπου εκεί όλα βοήθησαν στο να χάσει τον εαυτό της η Ιοκάστη και να ζητήσει βοήθεια. Μήπως τελικά τον εαυτό της δεν τον γνώριζε καν;

- Πόσο σπουδαίο να μάθει πως δεν χρειάζεται να αποδείξει σε κανέναν τίποτα.
- Πόσο σημαντικό να κατανοήσει, ότι οι επιλογές της, θα γράψουν την ιστορία της ζωής της.
- Πόσο υπέροχο να μάθει να μην ακούει την γνώμη των άλλων, γιατί μετά δεν ζει την δική της ζωή, αλλά την ζωή που οι άλλοι της ορίζουν.
Τελικά να μάθει να ζει και όχι απλά να υπάρχει.

Γιατί όταν θα φοβάται την γνώμη των άλλων, το μόνο που θα έχει καταφέρει , είναι να στριμώχνει την ζωή της. Η ζωή δεν αντέχει σε πιεσμένες συνθήκες αλλά θέλει αέρα και φως για να ανθίσει.

Η ζωή δεν χρειάζεται φόβο, αλλά γνώση και στήριξη σε ότι δεν κατανοείς.

Κάποτε οι άνθρωποι φοβόντουσαν το φεγγάρι και το βράδυ κρυβόντουσαν στις σπηλιές, για να προφυλακτούν από αυτό.
Για σκέψου ! μήπως είναι καιρός τελικά να βγεις και εσύ από την σπηλιά του φόβου σου;

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου

Ευαγγελία Βεργανελάκη - Σύμβουλος Ψ.Υγείας

Ευαγγελία Βεργανελάκη: έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology

Οι πληροφορίες που αναφέρονται στον επαγγελματικό κατάλογο ειδικών παρέχονται από τους ίδιους τους ειδικούς, κατά την εγγραφή τους στο σύστημα. Όταν βλέπετε την ένδειξη «έχει επιβεβαιωθεί από το Psychology”, σημαίνει ότι το Psychology έχει ελέγξει, με email, τηλεφωνικά ή/και με λήψη των σχετικών εγγράφων, τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ότι ο ειδικός είναι υπαρκτό πρόσωπο.
• Ότι τα πτυχία οι τίτλοι και οι εξειδικεύσεις που αναφέρει είναι αληθινά.
• Ότι οι πληροφορίες που αναφέρει ισχύουν.

Πτυχιούχος της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.  Εξειδίκευση Association for Coaching Accredited.

6907076742

Δείτε όλα τα άρθρα Σελίδα ειδικού