Πώς αγαπάμε χωρίς προσκόλληση;

Ακρόαση άρθρου......

Ζούμε σύμφωνα με το παρελθόν. Οι ζωές μας είναι ριζωμένες στο παρελθόν, έχουμε εκπαιδευτεί από αυτό. Το παρελθόν είναι πολύ ισχυρό, γι' αυτό ζείτε ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο πρότυπο. Ακόμα και αν αυτό είναι κακό, θα το επαναλαμβάνετε συνέχεια. Δεν ξέρετε τι άλλο να κάνετε, έχετε εκπαιδευτεί σε αυτό. Είναι ένα μηχανικό φαινόμενο.

Αυτό δε συμβαίνει μόνο σε εσάς, αλλά σε όλους τους ανθρώπους. Χρειάζεται όμως, να ξεφορτωθείτε το παρελθόν και να ζήσετε στο παρόν.

Έχετε συνειδητοποιήσει ότι η αγάπη σας είναι αρνητική, αλλά αυτή η επίγνωση επίσης δεν είναι πολύ βαθιά, είναι επιφανειακή. Εάν γίνει πραγματικά βαθιά, εάν διεισδύσει στον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξής σας, θα βγείτε κατευθείαν από αυτή.

Όταν το σπίτι σας καίγεται, δεν θα ρωτήσετε κανέναν πώς να βγείτε από αυτό. Δεν θα συμβουλευτείτε την εγκυκλοπαίδεια ούτε θα περιμένετε κάποιο σοφό να έρθει να σας το πει. Δεν θα εξετάσετε αν πρέπει να πηδήξετε από το παράθυρο ή όχι, δεν θα ασχοληθείτε με τίποτα από όλα αυτά. Ακόμα κι αν κάνετε μπάνιο, θα πηδήξετε γυμνοί από το παράθυρο! Δεν θα ασχοληθείτε καν με τα ρούχα σας. Όταν το σπίτι σας καίγεται, η ζωή σας κινδυνεύει. Τώρα όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

Ο καθρέφτης του έρωτα στις σχέσεις

Εάν η αγάπη σας πλέον δεν λειτουργεί -εάν αυτό έχει πραγματικά γίνει η εμπειρία σας-, τότε θα βγείτε από αυτή. Δεν θα θέσετε απλώς ένα ερώτημα, θα πηδήξετε έξω από αυτή.

Νομίζω, όμως, ότι πρόκειται απλώς για μια ιδέα, επειδή κάθε φορά που είστε ερωτευμένοι κάποια δυστυχία προκύπτει. Κάθε φορά υπάρχει κάποια διαμάχη, κάποια πάλη, κάποια μάχη, κάποια ζήλια, κάποια κτητικότητα.

Έτσι αρχίσατε να διαμορφώνεται μια νοητική στάση απέναντι στο φαινόμενο: «Η αγάπη μου δεν λειτουργεί, οπότε γιατί προσκολλώμαι σε αυτόν τον τρόπο;». Γιατί η αγάπη δεν αποτελεί ακόμα μια υπαρξιακή εμπειρία για εσάς.

Και είναι η δική σας αγάπη! Όταν κάτι μας ανήκει, το συνηθίζουμε. Γι' αυτό οι άνθρωποι δεν βιώνουν αυτή την αίσθηση όταν είναι μόνοι, αλλά μόνο όταν είναι μαζί με κάποιον άλλο. Όταν είστε ερωτευμένοι, αρχίζετε να δείχνετε το πραγματικό σας πρόσωπο. Ο έρωτας είναι καθρέφτης. Ο άλλος αρχίζει να λειτουργεί σαν καθρέφτης. Κάθε σχέση μετατρέπεται σε καθρέφτη. Μόνοι σας δεν μπορείτε να βιώσετε την αίσθηση της αγάπης σας, έχετε αποκτήσει ανοσία σε αυτή.

Ζήσατε με αυτή τόσο καιρό, πώς μπορείτε να την αισθανθείτε; Μόνο με το άλλο άτομο αρχίζει κάποιος να νιώθει πως δεν λειτουργεί ο ίδιος και ότι ο άλλος επίσης δεν λειτουργεί. Κι έτσι ο αγώνας αρχίζει. Αυτή είιναι η ιστορία όλων των ζευγαριών ανά τον κόσμο.

«Πού πας με την κατσίκα, Χουάν;» ρώτησε ο αστυνομικός

«Θα την πάω σπίτι να την κρατήσω σαν κατοικίδιο!» απάντησε ο Χουάν.

«Στο σπίτι;»

«Βέβαια»

«Και τι θα γίνει με τη μυρωδιά;»

«Και τι θα γίνει; Δεν θα την πειράξει η μυρωδιά μου!»

Υπάρχει αγάπη χωρίς ζήλια;

Η δική σας μυρωδιά δεν σας ενοχλεί. Στην πραγματικότητα, αν εξαφανιστεί ξαφνικά, θα νιώσετε εκριζωμένοι. Δεν θα νιώσετε ο εαυτός σας, θα θεωρήσετε ότι κάτι πάει στραβά. Εάν αγαπάτε χωρίς ζήλια, θα αρχίσετε να αναρωτιέστε αν αγαπάτε ή όχι. Τι είδους αγάπη είναι αυτή; Δεν φαίνεται να υπάρχει ζήλια!

Ναι, η αγάπη σας δεν λειτουργεί, όπως η αγάπη όλων των άλλων επίσης δεν λειτουργεί, αλλά αυτό το νιώθετε μόνο όταν είστε σε σχέση. Δεν έχετε νιώσει ακόμη ότι οφείλεται σε εσάς. Βαθιά μέσα σας ακόμα νιώθετε ότι κάτι δεν πάει καλά με το άλλο άτομο. Έτσι λειτουργεί το μυαλό: ρίχνει την ευθύνη στους άλλους. Αποδέχεται τον εαυτό του και πάντα βρίσκει ελαττώματα στους άλλους.

Αρκετοί άνθρωποι κάθονται στην πρώτη σειρά ενός κινηματογράφου. Η ταινία ξεκινά όταν ξαφνικά απλώνεται μια τρομερή μυρωδιά. Ένας θεατής γυρίζει στον άντρα που κάθεται δίπλα του και ρωτάει: «Μήπως τα έκανες πάνω σου;». Ο άντρας δίπλα του απαντάει: «Ναι, γιατί;».

Εάν η αγάπη σας μυρίζει άσχημα, τότε προσπαθήστε να ανακαλύψετε τι ακριβώς είναι αυτό που μυρίζει. Δεν είναι η αγάπη, είναι κάτι άλλο.

Η ίδια η αγάπη έχει ένα άρωμα. Δεν μπορεί να είναι άσχημο, είναι ένας λωτός. Κάτι άλλο πρέπει να κρύβεται σε αυτό -ζήλια, κτητικότητα. Αλλά δεν την αναφέρατε. Τα κρύβετε. Η αγάπη ποτέ δεν μυρίζει άσχημα, δεν μπορεί, δεν είναι στη φύση της. Προσπαθήστε να δείτε τι ακριβώς δημιουργεί το πρόβλημα. Και δεν λέω να το καταπιέσετε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να υπάρχει μια σαφήνεια σχετικά με αυτό, ως προς το τι ακριβώς είναι.

Παρατηρείστε τη ζήλια σας χωρίς επίκριση

Εάν είναι ζήλια, τότε θα πρότεινα το εξής: να είστε πιο προσεκτικοί στη ζήλια σας. Όταν εμφανιστεί την επόμενη φορά, αντί να θυμώσετε, κλείστε τις πόρτες σας, καθίστε σιωπηλά, διαλογιστείτε και παρατηρείστε τη ζήλια σας. Δείτε τι ακριβώς είναι. Θα σας περικυκλώσει σαν καπνός, θα νιώσετε ότι σας πνίγει. Θα θέλετε να βγείτε έξω και να κάνετε κάτι άλλο, αλλά μην κάνετε τίποτα. Παραμείνετε σε κατάσταση απραξίας, γιατί ο,τιδήποτε γίνει σε μια στιγμή ζήλιας θα είναι καταστροφικό. Απλώς παρατηρείστε.

Και δε λέω να καταπιέσετε το συναίσθημα, γιατί αυτό και πάλι δηλώνει μια πράξη. Οι άνθρωποι είναι είτε εκφραστικοί είτε καταπιεστικοί, ενώ και οι δυο τρόποι είναι λανθασμένοι. Εάν εκφραστείτε τοξικά σε μια στιγμή ζήλιας, θα γίνετε καταστροφικοί για το άλλο άτομο. Όποιος είναι το θύμα σας υποφέρει, και θα πάρει εκδίκηση. Μπορεί να μην πάρει εκδίκηση συνειδητά, αλλά υποσυνείδητα θα συμβεί.

Χωρίς ζήλια είστε στην αγάπη

Εάν καταλάβουμε ο ένας τον άλλο λίγο περισσότερο, εάν καταλάβουμε την ανθρώπινη φύση λίγο περισσότερο, δεν θα πρέπει να υπάρχει ζήλια. Αλλά είναι μια παλιά κληρονομιά αιώνων. Δε λέω ότι μπορείτε να την εγκαταλείψετε άμεσα. Όποτε νιώθετε ότι σας καταλαμβάνει, διαλογιστείτε. Σταδιακά ο διαλογισμός θα δημιουργήσει μια απόσταση ανάμεσα σε εσάς και στη ζήλια. Και όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση, τόσο λιγότερη ζήλια θα προκύψει.

Μια μέρα, όταν δεν θα υπάρχει ζήλια, η αγάπη σας θα απελευθερώσει ένα άρωμα τόσο υπέροχο, ώστε κανένα λουλούδι δεν θα μπορεί να το ανταγωνιστεί. Όλα τα λουλούδια είναι φτωχά σε σύγκριση με την άνθιση της αγάπης.

Αλλά η αγάπη σας είναι παράλυτη εξαιτίας της ζήλιας και της κτητικότητας και του θυμού. Δεν είναι η αγάπη που δεν λειτουργεί, θυμηθείτε, επειδή έχω δει ανθρώπους που πιστεύουν ότι η αγάπη φταίει  που δεν λειτουργεί και έτσι κλείνονται, κλείνονται, σταματούν να αγαπούν. Το να αγαπάς και να μη ζηλεύεις, να αγαπάς και να μην είσαι κτητικός, να αγαπάς και να αφήνεις τον άλλο να έχει όλη την ελευθερία του, είναι πραγματικά ένα μεγάλο επίτευγμα. Μόνο τότε θα ζήσετε την αγάπη και το άρωμά της.

Το παρόν άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο του Osho: Τι είναι η αγάπη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα