Η μάχη με μία ασθένεια

Ακρόαση άρθρου......

Όλοι τείνουμε να συμφωνήσουμε ότι ένα από τα μεγαλύτερα αγαθά και δώρα της ζωής είναι η υγεία. Με τη λέξη υγεία εννοούμε τη σωματική, ψυχική και πνευματική ακμαιότητα ενός ατόμου και όχι μόνο την απουσία κάποιας σοβαρής ασθένειας. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η καλή υγεία είναι η υποδομή για να οικοδομηθούν όλα τα μεγάλα επιτεύγματα στη ζωή μας ( σπουδές, εργασία, κοινωνικές σχέσεις, οικογένεια). 

Και αυτό γιατί η υγεία μας δίνει τη δύναμη να αγωνιστούμε και να πετύχουμε. Άρα λοιπόν γνωρίζοντας το πόσο ανεκτίμητο είναι το αγαθό της υγείας, συμπεραίνουμε το πόσο δύσκολη είναι η ζωή των ανθρώπων εκείνων που δοκιμάζονται καθημερινά από τη μάχη ενάντια σε σοβαρές και απειλητικές για την ίδια τη ζωή τους ασθένειες. Μπορούμε να αντιληφθούμε -αν όχι στον απόλυτο– τουλάχιστον σε ένα βαθμό, πόσο δύσκολο είναι ένας άνθρωπος να παλεύει καθημερινά για τη ζωή του και να έρχεται αντιμέτωπος με το φόβο της φθοράς και εντέλει του ίδιου του θανάτου.

Μπορούμε να αναφέρουμε ως κυριότερες αιτίες θανάτου από σοβαρά προβλήματα υγείας τις καρδιοπάθειες και τον καρκίνο. Η προσπάθειά μας να μπούμε έστω και για λίγο στη θέση ενός ανθρώπου που αγωνίζεται για τη ζωή του όπως και η αναζήτηση ενός τρόπου για να τον υποστηρίξουμε ψυχολογικά και να νοιώσουμε την επιβαρυμένη ψυχολογία του είναι μία διαδικασία δύσκολη.

Η διάγνωση μίας σοβαρής ασθένειας σε έναν άνθρωπο, αποτελεί την ίσως δυσκολότερη στιγμή στην ίδια τη ζωή του.

Η ζωή του πάσχοντα ανατρέπεται και στη σκέψη του πλέον επικρατεί η αγωνία και ο φόβος για το αύριο και για τη ζωή του. Το άτομο περνάει ακριβώς σε ένα μοτίβο συναισθημάτων που εμφανίζονται με παρόμοιο τρόπο και σε άλλα σπουδαία γεγονότα της ζωής , όπως ένας επίπονος χωρισμός ή μία απώλεια.

Το άτομο περνάει αρχικά στη διαδικασία της άρνησης, δεν αποδέχεται την τόσο σοβαρή ανατροπή που έρχεται στη ζωή του. Αυτό ακολουθεί το συναίσθημα του θυμού: ο πάσχων νοιώθει θυμό απέναντι σε όλους, απέναντι στο Θεό, νοιώθει έντονο το συναίσθημα της σκληρότητας και της αδικίας. Προσπαθεί να κατανοήσει γιατί συνέβη σε εκείνον το δυσάρεστο αυτό γεγονός, εξαπολύει κατηγορίες σε όλους και σε όλα.

Το συναίσθημα του θυμού ακολουθεί ακόμα και εκείνο της ενοχής, καθώς ο πάσχων βρισκόμενος μπροστά σε μία τόσο συγκλονιστική εξέλιξη στη ζωή του να νοιώσει ακόμα και υπεύθυνος για την άσχημη έκβαση της υγείας του. Το συναίσθημα της ενοχής είναι διάχυτο ακόμα και σε έναν ασθενή. Το πόσο δυσχεραίνει η ενοχή και πόσο άσχημο συναίσθημα είναι, έχει αναλυθεί και σε άλλα άρθρα μου πολλές φορές. Και όμως, ενοχικά σύνδρομα υπάρχουν και σε ανθρώπους που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις, ακριβώς επειδή πολλές φορές μπορεί και να αισθάνονται ‘’βάρος’’ για την οικογένεια ακόμα και για τον ευρύτερο κοινωνικό τους περίγυρο. Ειδικά όταν τα έξοδα για μία θεραπεία ή εξετάσεις είναι υψηλά και η οικογένεια δυσκολεύεται αρκετά, τότε το συναίσθημα της ενοχής πολλές φορές εντείνεται ακόμα περισσότερο.

Ο ασθενής έχει ανάγκη να νοιώθει την αγάπη, τη φροντίδα και το ενδιαφέρον των κοντινών του ανθρώπων οι οποίοι πρέπει να του δείξουν ότι η αγάπη του για αυτόν είναι ανυπόκριτη και θα είναι στο πλευρό του για όλα όσα χρειαστεί. Η Πολιτεία και η ίδια πρέπει να μεριμνήσει για τη φροντίδα των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η συνεργασία ακόμα και με έναν ψυχολόγο , μπορεί να είναι και χρήσιμη καθώς ένας ειδικός μπορεί να βοηθήσει και τον ίδιο τον ασθενή να συμφιλιωθεί με την αλήθεια στη ζωή του.

Η αλήθεια, η στήριξη και η κατανόηση στη δύσκολη κατάσταση υγείας που αντιμετωπίζει ένα άνθρωπος στην οικογένεια, θα βοηθήσει και τον ίδιο αλλά και τα υπόλοιπα άτομα να αντιμετωπίσουν με ψυχραιμία την υπάρχουσα κατάσταση.

Διαβάστε ακόμη το άρθρο της Μ.Σκαμπαρδώνη, με τίτλο: Ο φόβος για την υγεία μας