Self-harm is the non-fatal intentional acts of self-poising or self-injury irrespectively of the extent of suicidal intent. Self-harming has been a growing problem, it is estimated that there are more than 200000 persons presenting with self-harming in general hospitals over the UK at the moment. Self-harming is most common in younger people aged between 15 to 35 years old and moreover, it appears to be more frequent in women than men and also decreases over lifespan.

Στις μέρες μας η ψυχιατρική και η ψυχολογία θεωρούν τη ψυχιατρική αποκατάσταση μια από τις βασικές μεθόδους αντιμετώπισης της ψυχικής ασθένειας. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με τη Δικαστική Ψυχολογία η αποκατάσταση και επανένταξη των εγκληματιών οφείλει να αποτελεί το βασικότερο στόχο των σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας, καθώς ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 70% των παραβατών που αυτή τη στιγμή εκτίουν τη ποινή τους σε κάποια φυλακή, πάσχουν τουλάχιστον από μία ψυχική διαταραχή.

Η ανθρώπινη φυσιολογική συμπεριφορά της προσκόλλησης είναι που φέρνει το παιδί πιο κοντά στους τροφούς του, που συνήθως είναι οι γονείς του, και επηρεάζει άμεσα τη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε όλα τα στάδια της μετέπειτα ζωής του. Αυτή η πρώιμη προσκόλληση είναι που δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν, καθώς το ανθρώπινο είδος είναι ευάλωτο και εξαρτημένο από τους ενήλικες για  ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στα πρώτα στάδια της ζωής.

Η Δικαστική ψυχολογία αφορά στη συσχέτιση της Ψυχολογίας με το νόμο και διακρίνεται σε διάφορα πεδία δράσης του δικαστικού ψυχολόγου με βάση τα οποία διαφοροποιείται ο ρόλος του, οι βασικές του αρμοδιότητες καθώς και η συνθήκη συνεργασίας του τόσο με το θεραπευόμενο όσο και με το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης.

Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας που εργάζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα με άτομα τα οποία έχουν υποστεί τραύμα στο παρελθόν τείνουν να αναπτύσσουν αυξημένα επίπεδα στρες και άγχους, καθώς πολλές φορές να οδηγούνται σε επαγγελματική εξουθένωση.