Πολλοί από εμάς όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες κοινωνικές καταστάσεις νιώθουμε αμηχανία ή άγχος. Όταν συναντάμε άτομα για πρώτη φορά ή άτομα σημαντικά για εμάς, όταν πρόκειται να μιλήσουμε σε ένα κοινό ή ακόμα και σε μία παρέα, όταν καλούμαστε να πούμε την γνώμη μας ή να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας, όταν επικοινωνούμε με άτομα του αντίθετου φύλου, μπορεί οι παλμοί μας  να ανεβαίνουν, να άρχιζει να χτυπά πιο γρήγορα η καρδιά μας, να κοκκινίζουμε, να σκεφτόμαστε ότι η φωνή μας δεν θα είναι σταθερή και ότι μπορεί να μη γίνουμε αρεστοί.

Το πονόσωμα είναι μια ημιαυτόνομη ενεργειακή μορφή που ενοικεί στους περισσότερους ανθρώπους, μια οντότητα αποτελούμενη από συναίσθημα. Έχει τη δική του πρωτόγονη νοημοσύνη, που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από εκείνη ενός πανούργου ζώου, και εστιάζει πρωταρχικά στην επιβίωση.

Πιθανόν να έχετε ακούσει ιστορίες ανθρώπων με το σύνδρομο Williams, χωρίς να το ξέρετε. Σε πολλούς πολιτισμούς αναφέρονται ιστορίες για μικρά μαγικά ανθρωπάκια: νεράιδες, ξωτικά κ.α. Θα λέγαμε πως η εμφάνιση των ατόμων με σύνδρομο Williams προσομοιάζει εκείνης των ξωτικών.

Η λέξη «τραύμα» προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα «τιτρώσκω» που σημαίνει «πληγώνω». Η ιατρική έννοια του τραύματος είναι «η ξαφνική ή βίαιη λύση της συνέχειας των ιστών του δέρματος και συνήθως αιμορραγία» (Μπαμπινιώτης, 2004).

Για να θεραπευτούμε από το τραύμα, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με λίγα λόγια από τους ειδικούς.

Η Αμερικανική Ακαδημία Εμπειρογνωμόνων ορίζει το τραυματικό στρες ως: «Τη συναισθηματική, γνωσιακή, συμπεριφορική, φυσιολογική εμπειρία ατόμων που εκτίθενται ή παρακολουθούν γεγονότα που κυριεύουν τις ικανότητές τους για την αντιμετώπιση και επίλυση προβλημάτων».